Αρχείο κατηγορίας ΑΡΘΡΑ

Για τη συνεχιζόμενη ομηρία αιχμαλώτων πολιτικών κρατουμένων και συγγενών

Ανέκαθεν για ένα κράτος ή για οποιοδήποτε σύστημα εξουσίας η επιβολή και η διατήρηση της κοινωνικής ειρήνης αποτελούσε μείζον ζήτημα. Βασική προϋπόθεση είναι η ομαλή λειτουργία του συστήματος μέσα από τις κοινωνικές σχέσεις και δεσμούς που το διέπουν και το συντηρούν, η οποία επιτυγχάνεται με δύο τρόπους, με την επικοινωνιακή προπαγάνδα που αφορά το σύνολο της κοινωνίας- σκορπώντας με αυτήν άλλοτε τον φόβο και άλλοτε την ηρεμία ότι μέσα από την εθνική ενότητα όλοι μαζί μπορούμε να τα καταφέρουμε-και με την εκδικητική τιμωρία που στόχο έχει τα μαχόμενα και αγωνιστικά κομμάτια της αλλά και τον παραδειγματισμό των υπολοίπων.

Η κοινωνική ομαλότητα είναι άμεσα συνδεδεμένη και ανάλογη με το ζήτημα της καταστολής. Τα τελευταία χρόνια η ομαλότητα αυτή έχει διαταραχτεί λόγο της πολυδιάστατης κρίσης με αποτέλεσμα την αύξηση της έντασης της καταστολής, η οποία βρίσκει τρόπους εφόρμησης μέσα από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους, όπως τα σώματα ασφαλείας, το δικαστικό οχετό (δικαστές, εισαγγελείς, ανακριτές), τις φυλακές, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης κ.α. Συνέχεια ανάγνωσης Για τη συνεχιζόμενη ομηρία αιχμαλώτων πολιτικών κρατουμένων και συγγενών

Οι διευθύνσεις των πολιτικών κρατουμένων

– Κωνσταντίνα Καρακατσάνη.
Kατάστημα Κράτησης Γυναικών Ελαιώνα Θηβών, Δ΄ Πτέρυγα
T.K. 32200,
Θήβα.

 

 

————————————————————————-

Για αλληλογραφία με τη Σ.Π.Φ.:

Τ.Θ. 51076
Τ.Κ. 14510
Νέα Κηφισιά
– Χάρης Χατζημιχελάκης.
Κλειστή Φυλακή Τρικάλων

ΤΚ 42100

Τρίκαλα
– Γεράσιμος Τσάκαλος.
Γενικό κατάστημα κράτησης Δομοκού, Δ1 πτέρυγα
ΤΚ 35010,
Δομοκός, Φθιώτιδα.
– Παναγιώτης Αργυρού.
Γενικό κατάστημα κράτησης Δομοκού, Δ1 πτέρυγα
ΤΚ 35010,
Δομοκός, Φθιώτιδα.

 

– Μιχάλης Νικολόπουλος
Κλειστή φυλακή Τρικάλων,
ΤΚ 42100,
Τρίκαλα.

 

– Οικονομίδου Όλγα

Kατάστημα Κράτησης Γυναικών Ελαιώνα Θηβών, πτέρυγα Ε΄
TK 32200,
Ελαιώνας Θήβας.

 

-Δαμιανός Μπολάνο

Κλειστή Φυλακή Τρικάλων

ΤΚ 42100

Τρίκαλα

 

-Χρήστος Τσάκαλος,
Γενικό Κατάστημα Κράτησης Γρεβενών,
ΤΚ 51100,
Γρεβενά.

 

-Γιώργος Νικολόπουλος,
Δικαστική φυλακή Κομοτηνής,
ΤΚ 69100,
Κομοτηνή.

 

-Γιώργος Πολύδωρος,

Κλειστή Φυλακή Αλικαρνασσού,
ΤΚ 71601,
Αλικαρνασσός, Ηράκλειο Κρήτης.
————————————————————————-

– Χρήστος Στρατηγόπουλος.
Δικαστική φυλακή Λάρισας,
ΤΚ 41110,
Λάρισα

————————————————————————-

– Πολύκαρπος Γεωργιάδης.
Κλειστή Φυλακή Κέρκυρας
ΤΚ 49100,
Κέρκυρα.

– Ευάγγελος Χρυσοχοΐδης
Δικαστική φυλακή Κομοτηνής,
ΤΚ 69100,
Κομοτηνή.

————————————————————————–

– Κωνσταντίνος Σακκάς
Δικαστική φυλακή Κορυδαλλού – Α’ πτέρυγα,
ΤΚ 18110,
Κορυδαλλός, Αθήνα

 

– Μητρούσιας Αλέξανδρος
Κλειστή φυλακή Πάτρας,
Τ.Κ. 26110,
Πάτρα

 

– Καραγιαννίδης Γιώργος
Δικαστική φυλακή Λάρισας,
ΤΚ 41110,
Λάρισα

 

-Στέλλα Αντωνίου

Κλειστή κεντρική φυλακή Γυναικών Κορυδαλλού – Β’ πτέρυγα,
ΤΚ 18110,
Κορυδαλλός, Αθήνα.

 

————————————————————————-

– Σίμος Σεισίδης.
Νοσοκομείο κρατουμένων Κορυδαλλού,
ΤΚ 18110,
Κορυδαλλός, Αθήνα.

————————————————————————-

– Γιάννης Σκουλούδης
Ειδικό κατάστημα κράτησης νέων Αυλώνα,
ΤΚ 19011,
Αυλώνα, Αττική.

-Τζίφκας Σωκράτης

Ειδικό κατάστημα κράτησης νέων Αυλώνα,
ΤΚ 19011,
Αυλώνα, Αττική

 

-Τσιλιανίδης Χαράλαμπος

Δικαστική φυλακή Κορυδαλλού – Α’ πτέρυγα,
ΤΚ 18110,
Κορυδαλλός, Αθήνα

 

-Δημτσιάδης Δημήτριος

Δικαστική φυλακή Κορυδαλλού – Α’ πτέρυγα,
ΤΚ 18110,
Κορυδαλλός, Αθήνα

 

-Φεσσάς Δημήτριος

Δικαστική φυλακή Κορυδαλλού – Α’ πτέρυγα,
ΤΚ 18110,
Κορυδαλλός, Αθήνα

 

———————————————-

 

-Ράμι Συριανός

Κατάστημα Κράτησης Νιγρίτας

ΤΚ 62200

Νιγρίτα Σερρών

 

——————————————

 

– Θεόφιλος Μαυρόπουλος.

Κατάστημα Κράτησης Μαλανδρίνου

ΤΚ 33053

Μαλανδρίνο Φωκίδας

 

————————————————————————–

– Δημήτρης Κουφοντίνας.
Κλειστή κεντρική φυλακή Γυναικών Κορυδαλλού – Eιδική πτέρυγα,
ΤΚ 18110,
Κορυδαλλός, Αθήνα.

– Ηρακλής Κωστάρης.
ΚΑΥΦ Κορυδαλλού,
ΤΚ 18110,
Κορυδαλλός, Αθήνα.
– Σάββας Ξηρός.
Νοσοκομείο κρατουμένων Κορυδαλλού,
ΤΚ 18110,
Κορυδαλλός, Αθήνα.

– Χριστόδουλος Ξηρός.
Δικαστική φυλακή Κορυδαλλού- Ε’ Πτέρυγα,
ΤΚ 18110,
Κορυδαλλός, Αθήνα.

 

—————————————————-

Καϊλογλου Ευάγγελος

Δικαστική φυλακή Κορυδαλλού – Α’ πτέρυγα,
ΤΚ 18110,
Κορυδαλλός, Αθήνα

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ ( 28.11.11 )

Η έβδομη συνεδρίαση της δίκης του Επαναστατικού Αγώνα ξεκίνησε με τις παρεμβάσεις των συνηγόρων Δ. Βαγιανού, Κ. Νταϊλιάνα, Σ. Φυτράκη και Α. Παπαρούσου σχετικά με τις δεσμεύσεις περιουσιών που έχει πραγματοποιήσει η Ανεξάρτητη Αρχή Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες και της Χρηματοδότησης της Τρομοκρατίας και Ελέγχου των Δηλώσεων της Περιουσιακής Κατάστασης, χωρίς οι κατηγορούμενοι να έχουν καταδικαστεί για αδικήματα τρομοκρατίας. Ξεκινά δηλαδή μια δίκη χωρίς το τεκμήριο της αθωότητας υπονοώντας ότι έχουν τελεστεί αδικήματα. Αφού μια συγκεκριμένη Ανώτατη Αρχή έχει αποφασίσει ότι οι κατηγορούμενοι είναι ένοχοι για αδικήματα τρομοκρατίας, ποιός ο λόγος να συνεχιστεί αυτή η δίκη τόνισε χαρακτηριστικά ο Σ. Φυτράκης. Αίτημα των συνηγόρων ήταν να δοθεί βεβαίωση από την έδρα ότι οι κατηγορούμενοι ακόμα δικάζονται και μπορούν να τους επιστραφούν τα δεσμευμένα περιουσιακά στοιχεία.

Ο Σ. Νικητόπουλος παρεμβαίνοντας υποστήριξε ότι ως αναρχικός δεν τρέφει ψευδαισθήσεις γιατί ξέρει μέχρι που μπορεί να φτάσει η καταστολή του κράτους, όμως το άρθρο 187Α απορρίπτει το τεκμήριο αθωότητας και απροκάλυπτα τυποποιεί αδικήματα.

Ο πρόεδρος ανακοίνωσε ότι μπορούν οι συνήγοροι να παραλάβουν το σχετικό έγγραφο από την γραμματεία που θα βεβαιώνει ότι η δίκη βρίσκεται σε εξέλιξη.

Στην συνέχεια πήρε τον λόγο η Π. Ρούπα η οποία σημείωσε ότι η απόρριψη της αίτησης εξαίρεσης του Κ.Παπαθανασάκη ως μάρτυρα ήταν κάτι αναμενόμενο, αφού πρόκειται για μια δίκη καθαρά πολιτική με εμφανή τη σύγκλιση μεταξύ δικαστικού σώματος κι κατασταλτικών μηχανισμών. Πρόκειται για ένα κατηγορητήριο που βρίσκεται στον αέρα και εφόσον ο Κ. Παπαθανασάκης θα καταθέσει ότι του μετέφεραν δεν μπορεί να αξιολογηθεί, άρα κλείνεται ο δρόμος για τους δικαστές να κρίνουν τι είναι λάθος και τι σωστό. Εξάλλου τόνισε « Είστε εδώ ως πολιτικά πρόσωπα και όχι ως δικαστές». Συνεχίζοντας η Π. Ρούπα κατηγόρησε τον Κ.Παπαθανασάκη ως δολοφόνο και βασανιστή εναντίον του οποίου εκκρεμεί μήνυση για δολοφονία Πακιστανού μετανάστη, όταν ο ίδιος υπηρετούσε το 2008 στο Α.Τ. Νίκαιας, ενώ ήταν αυτός που κακοποίησε και βασάνισε τον Κ. Γουρνα στην ασφάλεια. Αυτό είναι το ποιόν του ανθρώπου που θα στηρίξει όλο αυτό το σαθρό κατηγορητήριο.

Ακολούθησε η κατάθεση του Κ.Παπαθανασάκη με τον πρόεδρο και τον εισαγγελέα να διατυπώνουν μερικές τυπικές ερωτήσεις, ενώ ο ίδιος προκλητικά τις περισσότερες φορές απαντούσε δεν θυμάμαι ή δεν γνωρίζω , αδυνατώντας έτσι να δώσει λεπτομερή αναφορά για τις έρευνες που διεξήγαγε. Συγκεκριμένα υποστήριξε ότι μόνο στις δυο αρχικές παρακολουθήσεις ήταν παρών ο ίδιος, ενώ για τις υπόλοιπες παρακολουθήσεις μάζευε απλά προφορικές αναφορές από τους υφιστάμενούς του και όχι γραπτές. Όταν οι συνήγοροι του επιτεθήκαν λέγοντας ότι όταν ένας μάρτυρας καταθέτει γεγονότα από πληροφορίες τρίτων, οφείλει να κατονομάσει την πηγή των πληροφοριών του, ο ίδιος απάντησε δεν θυμάται να κατονομάσει τις πηγές γιατί στην επιχείρηση έλαβε μέρος όλη η αντιτρομοκρατική ομάδα δηλαδή περίπου 100-200 άτομα.

Συγκεκριμένα σε ερωτήσεις του εισαγγελέα και του προέδρου ο Κ.Παπαθανασάκης  ανέφερε ότι αφορμή για τις παρακολουθήσεις αποτέλεσε η συμπλοκή στην Δάφνη με τον Λ. Φούντα στο σπίτι του οποίου βρέθηκε τηλεκάρτα από την οποία είχαν γίνει κλήσεις σε δυο συγκεκριμένα τηλέφωνα που ανήκουν στον Ν. Μαζιώτη και στον Β. Σταθόπουλο. Επίσης κατέθεσε ότι στην κατοχή του Β. Σταθόπουλου βρέθηκε σημείωμα με αριθμούς κινητών και κωδικοποιημένα ονόματα τα οποία ανήκουν στον Σ. Νικητόπουλο και στον Χ. Κορτέση και δέχονταν κλήσεις μόνο από καρτοτηλέφωνα. Το μεν βέβαια τηλέφωνο του Σ. Νικητόπουλου δεν είχε δεχτεί καθόλου κλήσεις, ενώ το άλλο καρτοκινητό δεν βρέθηκε καν στην κατοχή του Χ. Κορτέση. Στην δικογραφία επίσης από τις 149 συνομιλίες που είχε κάνει το τελευταίο κινητό, μόνο οι 15 συνομιλίες είναι απομαγνητοφωνημένες, δηλαδή αυτές που είχαν γίνει από καρτοτηλέφωνο. Στην ερώτηση του Γ. Ραχιωτη γιατί συνέβη αυτό, ο  Κ.Παπαθανασάκης  είπε ότι οι υπόλοιπες συνομιλίες δεν κρίθηκαν σπουδαιότητας. Προφανώς όμως η απομαγνητοφώνηση και των υπολοίπων συνομιλιών ήταν κάτι που δεν συνέφερε τον Κ.Παπαθανασάκη και την υπηρεσία του, γιατί θα κατέρρεε αμέσως η θεωρία ότι το καρτοκινητό αυτό είχε συνωμοτική λειτουργία. Όσον αφορά το πρόσωπο που άκουγε ζωντανά τις συνομιλίες, ο  Κ.Παπαθανασάκης  δεν θυμόταν ποιός ήταν.

Ένα άλλο σημείο στο οποίο επικεντρώθηκαν οι συνήγοροι   ήταν η συνάντηση στην Καισαριανή. Σύμφωνα με την κατάθεση του Κ.Παπαθανασάκη από συνομιλία που είχε γίνει στις 31.03.2010, η υπηρεσία οδηγήθηκε πολύ εύλογα στο συμπέρασμα ότι η οργάνωση ετοιμάζει κάποιο χτύπημα και χαρακτήρισε την συνάντηση στην Καισαριανή συνωμοτική, γιατί ο Ν. Μαζιώτης άφηνε μακριά το αυτοκίνητο και φορούσε γυαλιά ηλίου για να πάει στο σημείο συνάντησης. Απέκρυψε φυσικά το γεγονός ότι η συνάντηση έγινε πρωινή ώρα, ότι οι κατηγορούμενοι Β. Σταθόπουλος, Σ. Νικητόπουλος και Χ. Κορτέσης είχαν παρκάρει το αυτοκίνητο και τις μηχανές τους στο πάρκινγκ δίπλα από το σημείο συνάντησης, ότι κοντοστάθηκαν στο σημείο του πάρκινγκ και συνομίλησαν κάποια ώρα σε κοινή θέα και ότι τίποτα συνωμοτικό δεν έλαβε χώρα στη συγκεκριμένη συνάντηση.

Αρκετά πιεστική ήταν η συνήγορος Μ. Δαλιάνη όσον αφορά την κατάθεση του Κ.Παπαθανασάκη σύμφωνα με την οποία ο Β. Σταθόπουλος στις 05.04.2010 κατευθύνθηκε στον Υμηττό σε ερημικό μέρος, στο οποίο ακούστηκαν πυροβολισμοί. Ύστερα από λίγη ώρα ο Β. Σταθόπουλος αποχώρησε και μετά από έρευνα ανιχνεύτηκαν στην περιοχή κάλυκες όπλου, οι οποίοι δεν ταυτοποιήθηκαν με τα όπλα, επομένως είχε μεταβεί στην περιοχή για εξάσκηση στην σκοποβολή. Η συνήγορος παρουσίασε έγγραφο της έκθεσης αυτοψίας που αναφέρει ότι το συγκεκριμένο περιστατικό έγινε στις 11.04.2010, ενώ ο Β. Σταθόπουλος είχε ήδη συλληφθει από τις 09.04.2010. Στην ερώτηση της συνηγόρου πως μπορεί να συμβαίνει αυτό, ο Κ.Παπαθανασάκης  απάντησε πως πρώτη φορά υποπέφτει στην αντίληψή του αυτή η αντίφαση.

Ιδιαίτερα επίσης αντιφατικά ήταν τα στοιχεία που παρέθεσε σχετικά με την παρακολούθηση της οικίας του Β. Σταθόπουλου στην οδό Λυκούργου, την οποία κατονόμασε γιάφκα. Σύμφωνα λοιπόν με τις αναφορές των υφιστάμενών του, οι Β. Σταθόπουλος και Χ. Κορτέσης εγκαταλείπουν την οικία στην οδό Λυκούργου και με μηχανή κατευθύνονται στην οικία της συντρόφου του Β. Σταθόπουλου όπου και αποβιβάζεται ο τελευταίος. Ύστερα από 1-2 ώρες ο Χ. Κορτέσης εξέρχεται πάλι από την οικία της οδού Λυκούργου, χωρίς προηγουμένως να έχει παρατηρηθεί να εισέρχεται σε αυτήν, αυτή την φορά συνοδευόμενος από τον Ν. Μαζιώτη όπου και επιβιβάζονται σε ένα Renault Megan. Σύμφωνα με πληροφορίες της αστυνομίας, το αυτοκίνητο έφερε πινακίδες από Audi και όπως διαπιστώθηκε είχε κλαπεί από την Θεσσαλονίκη. Στην ερώτηση των συνηγόρων πως γίνεται ο Χ. Κορτέσης να βγαίνει 2 φορές από το σπίτι, ενώ εθεάθη να μπαίνει μόνο μια, ο Κ.Παπαθανασάκης  απάντησε ότι μάλλον πρόκειται για παράλειψη των αστυνομικών που έκαναν την παρακολούθηση, χωρίς να κατονομάζει φυσικά πάλι τους αστυνομικούς.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσίασε σειρά ερωτήσεων από όλους τους συνηγόρους εάν κατά την διάρκεια της παρακολούθησης συλλέχτηκαν κάποια στοιχεία για επιμέρους ενέργειες. Σε ερωτήσεις όπως:

·         Διαπιστώθηκε πρόσβαση κάποιου από τους κατηγορουμένους στα επονομαζόμενα σπίτια ‘‘γιάφκες’’ κατά την διάρκεια των παρακολουθήσεων;

·         Κατά την διάρκεια παρακολούθησης των τηλεφώνων εντοπίστηκε κάποιος on line να σχεδιάζει κάποια αξιόποινη πράξη;

·         Εντοπίστηκε κάποιος από τους κατηγορουμένους να πραγματοποιεί κλήση από καρτοτηλέφωνο;

·         Βρέθηκαν υποτυπώματα των κατηγορουμένων σε σπίτια ‘‘γιάφκες’’, όπλα η αυτοκίνητα;

·         Ποια επιλήψιμη ή αξιόποινη πράξη προκύπτει από την συνάντηση σε δημόσιο χώρο κάποιων προσώπων που διατηρούσαν φιλικές σχέσεις ή από την επίσκεψη ενός προσώπου σε φιλικό ή συγγενικό σπίτι;

·         Ποια αξιοσημείωτη πράξη μεσολάβησε μεταξύ 8 και 9 Απριλίου 2010 που να δικαιολογεί την σύλληψή τους;

οι απαντήσεις του Κ.Παπαθανασάκη ήταν αρνητικές, σημειώνοντας ότι η μόνη αξιόποινη πράξη που τελέστηκε ήταν η χρήση κλεμμένου αυτοκινήτου και ότι η σύλληψή τους έγινε για προληπτικούς λόγους.

Ο Γ. Ραχιώτης επέμεινε ιδιαίτερα στο γεγονός ότι η Αμερικανική Πρεσβεία είχε επικηρύξει τον Επαναστατικό Αγώνα με το χρηματικό ποσό των περίπου 1.000.000$ και απευθυνόμενος στον μάρτυρα ρώτησε εάν ο ίδιος παρέλαβε αυτό το χρηματικό ποσό. Ο  Κ.Παπαθανασάκης  απάντησε ότι δεν γνωρίζει τίποτα για κανένα χρηματικό ποσό και αν θέλει ο συνήγορος μπορεί να απευθυνθεί στην Αμερικανική Πρεσβεία για να μάθει. Τέλος ο συνήγορος αποκάλυψε ότι κατά την διάρκεια της κράτησης του Χ. Κορτέση στην ΓΑΔΑ, ο τελευταίος όλως περιέργως αρνήθηκε να κάνει χρήση του συνηγόρου του ενώ ο ίδιος ο συνήγορος ζητούσε επίμονα να τον δει επί 2 ημέρες, αλλά δεν του επέτρεπαν. Ο Κ.Παπαθανασάκης  προκλητικά για άλλη μια φορά απάντησε ότι δεν γνώριζε ότι συνέβη κάτι τέτοιο.

Η δίκη θα συνεχιστεί την Δευτέρα 12.12.2011 όπου ο Κ.Παπαθανασάκης  θα εξεταστεί και από τους υπόλοιπους συνηγόρους.

Κείμενο των 4 συντρόφων που κατηγορούνται για τη ληστεία της ΕΤΕ στα Ψαχνά Ευβοίας

I. Ο κόσμος που γνωρίσαμε αλλάζει, ο κόσμος που αντέχαμε τελειώνει.

Βρισκόμαστε μπροστά στη διαδικασία εξάπλωσης ενός νέου παγκόσμιου πολέμου. Ενός πολέμου που επιταχύνεται ανελέητα σε κάθε πτυχή του κοινωνικού, έτσι που τίποτα πια να μην μπορεί να αποκρύψει το ολοφάνερο: η καπιταλιστική μηχανή είναι μηχανή θανάτου. Ο κόσμος που γνωρίσαμε αλλάζει, ο κόσμος που αντέχαμε τελειώνει.

Η αποτελμάτωση των υπερδιογκωμένων και πλασματικών κερδοφόρων ροών μέσα στα πλαίσια της οικονομίας των αγορών, μιας οικονομίας που εδώ και τρείς δεκαετίες έχει μετατοπίσει προς την απόλυτη χρηματιστικοποίηση την κερδοφορία του κεφαλαίου, ήταν αυτή που σήμανε το ξέσπασμα της κρίσης άρα και την διαπλανητική ανάγκη των αφεντικών για αναδιοργάνωση της οικονομίας. Σε πρώτη φάση η στρατηγική των αφεντικών για τον απεγκλωβισμό από την κρίση επιβάλλει την επίταση των διακρατικών ανταγωνισμών. Έτσι, σε παροξυμμένη μορφή επιβεβαιώνεται η θεμελιώδης αρχή του παγκοσμιοποιημένου νεοφιλελευθερισμού περί κατίσχυσης των αναπτυγμένων οικονομικά κρατών εις βάρος των υποανάπτυκτων. Είναι γεγονός ότι οι διακρατικοί ανταγωνισμοί απέκτησαν μια πιο σύγχρονη εκδοχή όταν η παγκόσμια εδραίωση του νεοφιλελευθερισμού ενίσχυσε το σχηματισμό καπιταλιστικών-ιμπεριαλιστικών συμμαχιών (π.χ. Ε.Ε) με κίνητρο την όσο το δυνατό μεγαλύτερη επέκταση των ζωνών οικονομικής επιρροής τους πάνω σ’ ένα πλανήτη που είχε ήδη αρχίσει να τεμαχίζεται σε επιμέρους αγορές. Ο τεμαχισμός αυτός ουσιαστικά διαμόρφωσε τον παγκόσμιο χάρτη μέσα από τους δύο άξονες που περιελάμβαναν το καπιταλιστικό κέντρο και την περιφέρεια. Από τη μια δηλαδή το κέντρο των οικονομικά ανεπτυγμένων κρατών που σχημάτιζαν βάσει συμφερόντων διαφορετικές και ανταγωνιστικές μεταξύ τους συμμαχίες και από την άλλη η περιφέρεια των φτωχών κρατών που αποτελούσαν πηγές αστείρευτης λεηλασίας. Τα κράτη της περιφέρειας αποτελούσαν βάσεις εξυπηρέτησης των ισχυρών, είτε με το πάμφθηνο εργατικό δυναμικό που προσέφεραν, είτε με την μηδενική φορολόγηση των μεταφερόμενων πρωτοκοσμικών παραγωγικών μονάδων, είτε με τις ιδιότυπες δικτατορίες του πλήρη οικονομικού ελέγχου μέσω των υψηλών έντοκων κρατικών δανείων.

Συνέχεια ανάγνωσης Κείμενο των 4 συντρόφων που κατηγορούνται για τη ληστεία της ΕΤΕ στα Ψαχνά Ευβοίας

Ελεύθερος ο Άρης Σειρηνίδης

Ο Άρης Σειρηνίδης το μεσημερι της Πέμπτης 23/6/’11 αθωώθηκε κατά πλειοψηφία (4 ένορκοι υπέρ της αθώωσης, οι 3 δικαστές κατά) και την ίδια μέρα αφέθηκε ελεύθερος από τις φυλακές Κορυδαλλού. Η αίθουσα του πρωτοδικείου ήταν γεμάτη από αλληλέγγυους συντρόφους και άλλοι τόσοι ήταν απ’ έξω, οι οποίοι όταν ανακοινώθηκε η αθωοτική απόφαση φωνάξανε συνθήματα.

Λίγο πριν οι δικαστές και οι ένορκοι αποσυρθούν για την απόφαση ο Σειρηνίδης πήρε το λόγο και έκανε την παρακάτω πολιτική δήλωση:

«Στην επίμονή σας ερώτηση για τη θέση μου ως προς τον ένοπλο αγώνα, η απάντηση που αναμένετε είναι η δήλωση νομιμοφροσύνης. Η δήλωση νομιμοφροσύνης στην αστική τάξη και τους εκπροσώπους της. Αυτή δεν θα τη λάβετε από μένα ποτέ. Επαναλαμβάνω, λοιπόν, σταθερά τη θέση που είχα προβάλει στην απολογία μου. Στο οικογενειακό και πολιτικό μου περιβάλλον, η ρήση του Μαρξ από το Κομμουνιστικό Μανιφέστο ότι οι “κομμουνιστές θεωρούν ανάξιό τους να κρύβουν τις επιδιώξεις τους για τη βίαιη ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος” αποκαλούσε αξιακή επιταγή.
Υπάρχει κάτι χειρότερο από τη φυλακή. Η απουσία της αξιοπρέπειας. Καταγόμαστε από μια παράδοση αγώνα που πηγαίνει βαθιά στο παρελθόν και προχωρά ορμητικά στο μέλλον. Και αυτή δεν πρόκειται να την πετάξουμε σαν ένα πουκάμισο αδειανό.»
πηγη:

Για τον Θ.Μαυρόπουλο

Την πέμπτη 2 Ιουνίου ο σύντροφος θ. Μαυρόπουλος μεταφέρθηκε στην ειδική πτέρυγα των φυλακών Κορυδαλλού. Η κατάσταση της υγείας του βελτιώνεται , ενδεικτικά μπορεί να περπατάει.
Ο σύντροφος παραμένει δυνατός.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ Θ. ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟ

πηγή:ιντιμεντια

Κείμενο Βαγγέλη Σταθόπουλου

Αντί χρονικού η εκδικητικότητα των μηχανισμών σε τρίτο πρόσωπο

Στις 10 Απρίλη 2010, έπειτα από μία θεαματική σύλληψη, 6 αγωνιστές κατηγορούνται για συμμετοχή στην οργάνωση Επαναστατικός Αγώνας. Οι σύντροφοι Νίκος Μαζιώτης, Κώστας Γουρνάς και Πόλα Ρούπα αναλαμβάνουν την πολιτική ευθύνη για την οργάνωση του Επαναστατικού Αγώνα. Οι σύντροφοι Χριστόφορος Κορτέσης, Σαράντος Νικητόπουλος και Βαγγέλης Σταθόπουλος αρνούνται τις κατηγορίες από την πρώτη στιγμή, υποστηρίζοντας ότι η δίωξη τους βασίζεται στην πολυετή συμμετοχή τους στους κοινωνικό-ταξικούς αγώνες, καθώς και στην πολιτική τους ένταξη στον αναρχικό χώρο.

Επίσης βασικό στοιχείο της δίωξής τους είναι η ποινικοποίηση των πολιτικών και συντροφικών τους σχέσεων. Η υπόθεση παίρνει ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις όταν δεκάδες σύντροφοι και φίλοι καλούνται να απολογηθούν σε γραφεία ειδικών εφετών ανακριτών. Τρανταχτή απόδειξη για την εκδικητικότητα των μηχανισμών αποτελεί η δίωξη της Μαρί Μπεραχά, συζύγου του Κώστα Γουρνά, που παραπέμπεται σε δίκη για συμμετοχή στην οργάνωση. Η ίδια εκδικητικότητα των μηχανισμών είναι αυτή που για ένα χρόνο κρατά τους 6 αγωνιστές σε διάφορες φυλακές και σε ειδικά καθεστώτα κράτησης.

Με πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα τα υπόγεια της ΣΤ’ πτέρυγας Κορυδαλλού, που χρησιμοποιούνται και ως πειθαρχικά, στα οποία κρατούνται έως και σήμερα ο Κώστας Γουρνάς και ο Νίκος Μαζιώτης. Ωστόσο, ιδιαίτερη σημασία έχει να αναφέρουμε την αγωνιστική στάση των συντρόφων, οι οποίοι συμμετείχαν σε κινητοποιήσεις εντός των τειχών, ενώ ταυτόχρονα δε σταμάτησαν να διεκδικούν τα αυτονόητα και να τοποθετούνται δημόσια σε κοινωνικούς αγώνες τόσο για την υπόθεση τους όσο και για τα ίδια τα γεγονότα.

Στις 5 Απριλίου 2011, έπειτα από 12 μήνες κράτησης, συγκαλείται το προκαθορισμένο συμβούλιο εφετών για να κρίνει την παράταση ή μη της προφυλάκισης των κατηγορούμενων για την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα. Οι Π. Ρούπα, Ν. Μαζιώτης και Κ. Γουρνάς, μην αναγνωρίζοντας από την αρχή τη διαδικασία της σύλληψης και της φυλάκισής τους, αρνούνται να παραστούν στο Συμβούλιο.

Ενώ, οι Χ. Κορτέσης, Σ. Νικητόπουλος και Β. Σταθόπουλος παρουσιάστηκαν στο συμβούλιο και, υπερασπίζοντας ο καθένας από τη μεριά του αυτό που έλεγαν από την αρχή της σύλληψής τους, αρνήθηκαν τις κατηγορίες. Η προβλεπόμενη δικαστική διαδικασία αποφάσισε ομόφωνα και αμετάκλητα την αποφυλάκισή τους και την αντικατάσταση της προσωρινής τους κράτησης με περιοριστικούς όρους.

Ωστόσο, η εκδικητικότητα των μηχανισμών, που έχει αναδειχθεί σε όλο της το εύρος κατά τη διάρκεια αυτής της υπόθεσης, επανέρχεται στις 19 Μάη μέσω του Αρείου Πάγου. Για πρώτη φορά στα δικαστικά χρονικά, ο Άρειος Πάγος ακυρώνει την ομόφωνη απόφαση του συμβουλίου και μεθοδεύει εκ νέου την προφυλάκιση των τριών συντρόφων.

Σε δεύτερο χρόνο έρχεται ο εισαγγελέας εφετών,χωρίς κανένα σκεπτικό και αγνοώντας όλες τις νομότυπες ημερομηνίες, να παγώσει το χρόνο ουσιαστικά καταργώντας τον, και παρατείνοντας την προφυλάκιση έτσι ώστε να γυρίσει πίσω στο καθεστώς, πριν από την δωδεκάμηνη απόφαση. Κατά αυτόν τον τρόπο, αυτό το νομικό πραξικόπημα διευρύνεται και θέτει τους συντρόφους σε μία κατάσταση ομηρίας, όπου ο ένας εισαγγελέας πετάει το μπαλάκι στον άλλον και έπειτα στο συμβούλιο στις 9 Ιούνη για να αποφασίσει για την τύχη των 3 συντρόφων. Εν τω μεταξύ, με αυτό το ανήκουστο καθεστώς που βρίσκεται σε εξέλιξη, οι τρεις σύντροφοι κινδυνεύουν διαρκώς με επανα-προφυλάκιση!!!

Όταν όλα τα ψέματα δεν μπορούν,

όλες οι συνθηκολογήσεις δεν φτάνουν.

Ενάμιση μήνα μετά την οριστική και αμετάκλητη απόφαση του προκαθορισμένου συμβουλίου για την αποφυλάκισή μου με περιοριστικούς όρους, συμβαίνει το εξής παράδοξο. Αν και αμετάκλητη, η απόφαση του συμβουλίου προσβάλλεται από τον αρχι-εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, ύστερα από υποδείξεις και πιέσεις εντός αλλά και μάλλον εκτός της χώρας.

Αυτή η μικρή δικτατορία, καταργώντας κάθε τεκμήριο αθωότητας, διευρύνεται για να παρατείνει την προφυλάκιση με διάφορες νουθεσίες και μ’ένα σκεπτικό ακατάληπτο, που με μαγικό τρόπο γυρνά τον χρόνο πίσω και επαναπροσδιορίζεται ανάλογα με τις ορέξεις και του κάθε δικαστικού υπαλλήλου. Γεγονός που θα μπορούσε να εκληφθεί ως κακόγουστο αστείο αλλά τελικά είναι μια θλιβερή πραγματικότητα, καθαρά εκδικητικού χαρακτήρα, και αυτό φαίνεται σε όλες τις αιτιολογίες. Είναι πρωτάκουστο ακόμα και στην αστική νομιμότητα να ανακαλείται μία αμετάκλητη απόφαση!

Αυτό το νομικό πραξικόπημα αποκαλύπτει ότι πλέον, χωρίς κανένα δισταγμό, όταν οι ίδιοι τους οι νόμοι δεν είναι αρκετοί τους ανασκευάζουν και τους καταπατούν με σκοπό να ικανοποιηθεί η εκδικητική μανία της κυριαρχίας και των μηχανισμών της, ώστε να καμφθεί η αγωνιστικότητα όσων δεν σκύβουν το κεφάλι. Κατά αυτό τον τρόπο, βρίσκομαι σε μια κατάσταση ομηρίας κάτω από ένα ιδιότυπο καθεστώς όπου ένα αυθαίρετο νομικό παρασκεύασμα απειλεί να με βάλει ξανά στην φυλακή αναζητώντας μια φόρμουλα για να το κάνει. Το πλαίσιο αυτού του άθλιου νομικού πραξικοπήματος χαρακτηρίζει το σκεπτικό της αποφυλάκισης μου ανεπαρκές.

Δεν θα μπω σε καμία λογική τύπου καλοί και κακοί δικαστές, ούτε θα σχολιάσω αν ο μηχανισμός της δικαιοσύνης κάνει καλά ή κακά την δουλειά του. Έτσι κι αλλιώς, το δίκαιο δεν κρίνεται στα γραφεία των εισαγγελέων και στις δικαστικές αίθουσες. Το δίκαιο κρίνεται από την ιστορία και τους δρόμους. Δεν είναι ζήτημα των αγωνιστών να επικαλούνται τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ευαισθησίες μιας επίπλαστης αστικής νομιμότητας. Δουλειά των αγωνιστών είναι η ανατροπή του συστήματος, το οποίο στηρίζεται πάνω στην οργανωμένη βία των μηχανισμών και στην αδικία.

Αρκούμαι, λοιπόν, να πω πως ένα χρόνο που ήμουν στη φυλακή χωρίς κανένα στοιχείο δεν χρειάστηκαν κανένα επαρκές αιτιολογικό για να με κρατούν σε πτέρυγα ασφαλείας μέσα στα κολαστήρια. Επίσης, ένα χρόνο τώρα που πέρναγα από τα σύγχρονα έκτακτα στρατοδικεία ποτέ δεν μπήκαν στον κόπο οι διώκτες μου να μου εξηγήσουν γιατί κρατούμαι. Ακόμα και αυτά που εμφάνισαν ως ενδείξεις μόνο γελοία θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν. Αν καταδίκαζα μορφές αγώνα και στάσεις ζωής, θα είχα την ίδια αντιμετώπιση; Μήπως αν έσκυβα το κεφάλι μπροστά στις πιέσεις και αρνιόμουν τους συντρόφους, θα είχα την ίδια τύχη; Μήπως αν γινόμουν δηλωσίας κάτω από την απειλή μιας πολύχρονης φυλάκισης και δεν κρατούσα μια αξιοπρεπή αγωνιστική στάση μέσα στην φυλακή, δεν θα ήταν ευνοϊκότερη η αντιμετώπιση μου;

Ας μην κοροϊδευόμαστε λοιπόν.

Αν δεν εναντιωνόμουν στο διαρκές έγκλημα που λέγεται κυριαρχία και γινόμουν πειθήνιο εργαλείο της, δεν θα έβλεπα ποτέ το κατώφλι μιας φυλακής. Το ότι είμαι αναρχικός και ποτέ δεν αρνήθηκα την πολιτική μου ταυτότητα, ότι υπερασπίστηκα τις πολιτικές και συντροφικές μου σχέσεις, όπως έχω επανειλημμένα πει από την αρχή μέχρι σήμερα, είναι τα βασικά στοιχεία για τη δίωξη μου. Ωστόσο, αυτή η κατάσταση εξαίρεσης, τόσο στο πρόσωπο μου όσο και στα πρόσωπα των Κορτέση και Νικητόπουλου, ανοίγει έναν δρόμο πολύ επικίνδυνο. Αύριο μπορεί να είναι η Μ. Μπεραχά ή οποιοσδήποτε μπει στο στόχαστρο της εξουσίας και φυσικά αυτές οι μεθοδεύσεις αντανακλώνται σε ολόκληρη την κοινωνία. Εντάσσονται σε μια συνολική επίθεση ενάντια στις τάξεις των καταπιεσμένων και ειδικότερα ενάντια σε οποιονδήποτε το καθεστώς θεωρήσει ότι μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα στα σχέδιά του. Αποτελεί ένα ακόμα σημείο μιας γενικότερης σκληρής πολιτικής που θέλει να τρομοκρατήσει την κοινωνία και να επιβάλλει τον φόβο, την παθητικότητα και την απομόνωση και προμηνύει το μέλλον που προετοιμάζουν σε όλους μας.

Τρομοκρατία είναι ο τρόπος που καθημερινά μας αναγκάζουν να ζούμε.

Σε μία χρονική περίοδο που κατακλύζεται από έντονα και αντιφατικά κοινωνικά φαινόμενα, η κρίση του πολιτικοοικονομικού συστήματος οδηγεί στην πλήρη διάλυση ενώ ταυτόχρονα νοηματοδοτεί και επιβάλλει την πλήρη αναδιάρθρωση του. Ίσως η παρομοίωση που θέλει την κοινωνία να είναι ένα καζάνι που βράζει, να αποτελεί σήμερα την πλέον σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα που εγκυμονεί τον κίνδυνο μιας γενικευμένης κοινωνικής έκρηξης. Τα πάντα έχουν γίνει ρευστά και συνάμα οι μηχανισμοί του κράτους και του κεφαλαίου χάνουν την ευελιξία τους, επιλέγοντας αναγκαστικά μια αρτηριοσκληρωτική στάση. Μία ακόμα επίθεση με νέα μέτρα είναι προ των πυλών και διεξάγεται προς όλες τις κατευθύνσεις υπό την αιγίδα του ΔΝΤ και της ΕΚΤ. Τα νέα μέτρα που εφαρμόζονται κάνουν την πραγματικότητα ακόμα πιο σκληρή. Η κοινωνική πρόνοια που είναι πλέον ανέκδοτο με το οποίο δεν γελάει κανείς, οι περικοπές σε συντάξεις και επιδόματα, οι επιπλέον φόροι, το ειδικό καθεστώς που θέτει σε ομηρία τους συμβασιούχους και οι χιλιάδες απολύσεις στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.

Η στυγνή εκμετάλλευση παραδίδει τη σκυτάλη στο διευρυμένο κοινωνικό έλεγχο και την άγρια καταστολή. Τα παραδείγματα ποικίλουν: ο στρατός κατοχής στην Κερατέα, η απαγόρευση κυκλοφορίας και δημόσιων συναθροίσεων των αγροτών στις Σέρρες, η κήρυξη πολλών απεργιών ως παράνομων και καταχρηστικών, οι μεθοδεύσεις για το άσυλο και τα καινούργια νομοθετήματα για τις διαδηλώσεις είναι μερικά από αυτά. Παράλληλα, οι μητροπόλεις έχουν μετατραπεί σε στρατόπεδα όπου η αστυνομοκρατία είναι βασικό στοιχείο της καθημερινότητας. Οι άγρυπνοι φρουροί της αστικής δημοκρατίας παραμονεύουν σε κάθε γωνιά μιας πόλης όπου η ζωή δηλώνεται όλο και πιο έντονα ως απούσα. Τα τάγματα ασφαλείας μέσα σε αυτή την πραγματικότητα έχουν εξασφαλίσει μεγαλύτερη εξουσία. Πλέον, χωρίς κανένα πρόσχημα εφορμούν σε μαζικές διαδηλώσεις, όπως στην απεργία της 11ης Μαΐου με δεκάδες τραυματισμούς και τον παραλίγο θανάσιμο τραυματισμό του Γιάννη Καυκά από τα ΜΑΤ, ενώ πλέον απροκάλυπτα δε διστάζουν να χρησιμοποιήσουν τους φασίστες ως εφεδρική δύναμη της αστυνομίας για να εξυπηρετηθούν τα σχέδια του καθεστώτος.

Σε τούτη την περίοδο, που μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας οδηγούνται στην εξαθλίωση, όπου ο φόβος της ανεργίας είναι διαρκής απειλή και χρησιμοποιείται για να καθυποτάξει τους εργαζόμενους σε ένα αέναο αγώνα για επιβίωση, η ίδια η ζωή βρίσκεται σε κατάσταση χρεοκοπίας. Ωστόσο οι συνεχιζόμενες πιέσεις μπορούν να ανατρέψουν το σκηνικό, να οδηγήσουν τελικά σε μια γενικευμένη κοινωνική έκρηξη και τα σχέδια των κυρίαρχων, που θέλουν να επιβάλλουν σιωπή νεκροταφείου, να πέσουν σαν ξερά φύλλα.

Χωρίς κανέναν ενδοιασμό πλέον, το καθεστώς είναι αναγκασμένο να διεξάγει ένα πόλεμο χτυπώντας οποιονδήποτε αντιστέκεται στην λογική της κυριαρχίας ή οτιδήποτε μπορεί να αποτελέσει εφαλτήριο δυναμικού αγώνα. Έτσι, το κράτος στοχεύει στην εξόντωση των πολιτικών του αντιπάλων, είτε πετώντας τους λάσπη μέσα από την κυρίαρχη προπαγάνδα και το θέαμα είτε κατασκευάζοντας βαριές κατηγορίες που επιφέρουν πολύχρονη φυλάκιση. Δε διστάζει να προχωρήσει ακόμα και στη φυσική τους εξόντωση χρησιμοποιώντας τους ένστολους φονιάδες του, όταν αυτό κρίνεται αναγκαίο. Αν όλο αυτό, λοιπόν, λέγεται δημοκρατία τότε η χούντα πως νοείται;


Περί εσωτερικού εχθρού

Σε αυτό το ευρύτερο πλαίσιο, το καθεστώς αποσκοπεί να ανακόψει και να απομονώσει με οποιοδήποτε τρόπο το ριζοσπαστικό κίνημα, στοχεύοντας ιδιαίτερα στα πιο συγκρουσιακά του στοιχεία και συνθέτοντας το πλέγμα της κατασταλτικής μεθόδευσης. Δεκάδες αγωνιστές βρίσκονται στην φυλακή είτε βάσει μεθοδεύσεων είτε όχι. Ενώ, άνθρωποι που κατηγορούνται για ένοπλες οργανώσεις είναι σε ειδικές συνθήκες κράτησης σε πτέρυγες προστασίας. Η στοχευμένη επίθεση εναντίον των ενόπλων οργανώσεων έχει σαν αποτέλεσμα την ποινικοποίηση των πολιτικών και συντροφικών σχέσεων. Και αυτό γιατί, χτυπώντας τον κοινωνικό τους περίγυρο φαίνονται απομονωμένες ή είναι ευκολότερο να πραγματωθεί η απομόνωσή τους. Όταν οι σχέσεις αυτές δεν υπάρχουν, κατασκευάζονται.

Όπως έγινε στην περίπτωση του συντρόφου Χρήστου Πολίτη, που χωρίς κανένα στοιχείο κατηγορείται για συμμετοχή σε ένοπλη οργάνωση ή ακόμα του συντρόφου Δημήτρη Μιχαήλ που κατηγορείται ως μέλος οργάνωσης για μια παιδική φιλία ή ακόμα και της Στέλλας Αντωνίου που διώκεται με βαρύτατες κατηγορίες για τις διαπροσωπικές της σχέσεις. Οι κατηγορίες που επιφέρουν ποινές πολύχρονης φυλάκισης χρησιμοποιούνται πολύ εύκολα, διευρύνοντας αυτό το κατασταλτικό πλέγμα. Χαρακτηριστική είναι η υπόθεση του αναρχικού Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη ο οποίος ενώ συνελήφθη για απλή οπλοκατοχή, αδίκημα που διώκεται σε βαθμό πλημμελήματος, βρίσκεται στη φυλακή και διώκεται με βάση το νέο αντιτρομοκρατικό νόμο.

Ένα ακόμα ατράνταχτο παράδειγμα αποτελεί η υπόθεση του αντιεξουσιαστή Σ. Σεϊσίδη που κατηγορήθηκε για μια ληστεία και επικηρύχτηκε με μεγάλο πόσο, πυροβολήθηκε σε κοντινή απόσταση από αστυνομικό με αποτέλεσμα να χάσει το πόδι του, δικάστηκε για αυτή την υπόθεση και αθωώθηκε πανηγυρικά. ‘Η ακόμα, η φρονηματική δίωξη του Άρη Σειρηνίδη ο οποίος, παρόλο που κατηγορείται με γελοία στοιχεία , είναι παραπάνω από ένα χρόνο στη φυλακή.

Σε αυτή τη λογική τρομοκράτησης και παραδειγματισμού, εντάσσεται και η προσπάθεια εμπλοκής τριών συντρόφων στην υπόθεση εμπρησμού της Μαρφίν και του Ιανού,καθώς και η μαζική προσαγωγή 50 συντρόφων σε αφισοκόλληση ενάντια στις ρατσιστικές επιθέσεις. Όλα αυτά καταγράφονται ενδεικτικά για να καταδείξουν αυτό που ήδη έχω αναφέρει: τη συνολική επίθεση του κράτους και του κεφαλαίου σε ό,τι στέκεται εχθρικά απέναντι του και απειλεί τα σχέδια του. Δημιουργώντας ένα κλίμα τρομοκρατίας, χτυπά εκείνους που προτάσσουν και προσπαθούν να πραγματώσουν την ανατροπή του καθεστώτος και εναντιώνονται στην ειρηνική συνύπαρξη μαζί του.

Έχοντας παραμείνει ένα χρόνο στη φυλακή «ως επικίνδυνος για την κοινωνία», κατηγορούμενος ως μέλος της οργάνωσης Επαναστατικός Αγώνας, «ακράδαντο στοιχείο» για τη φυλάκιση μου είναι η πολυετής παρουσία μου στους κοινωνικό-ταξικούς αγώνες. Η ενεργή συμμετοχή μου σε μαθητικές διεκδικήσεις, όπως αυτές ενάντια στον νόμο Αρσένη, τα γεγονότα του ΑΣΕΠ το 1998, τα αντιπολεμικά συλλαλητήρια για το Ιράκ και τη Σερβία όπως και σε δεκάδες απεργιακές κινητοποιήσεις. Είμαι βέβαιος ότι πληρώνω την παρουσία μου σε εξεγερσιακά γεγονότα όπως το Πολυτεχνείο του ’95 και τα Δεκεμβριανά του 2008.

Η δραστηριοποίηση μου από μικρή ηλικία στον αναρχικό χώρο δεν έχει περάσει απαρατήρητη στις αρχές, όπως κινήσεις ενάντια στις φυλακές και η συμμετοχή σε κινήματα αλληλεγγύης όπως εκείνο του ’98 για τον Νίκο Μαζιώτη καθώς και δεκάδων άλλων συντρόφων που βρέθηκαν στα κολαστήρια λόγω της ανατρεπτικής τους δράσης. Θεωρώ σίγουρο ότι η στάση που κράτησα ενάντια στις κρατικές δολοφονίες του αναρχικού Χριστόφορου Μαρίνου, του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και το θάνατο του ένοπλου αντάρτη Λάμπρου Φούντα, με στοχοποιεί ακόμα περισσότερο.

Η εμπλοκή μου στην υπόθεση του E.A. δεν είναι καθόλου τυχαία. Προσπαθούν να μου αποδώσουν ρόλο στην οργάνωση ακριβώς λόγω της αντικαθεστωτικής μου δράσης και των πολιτικών μου σχέσεων. Εδώ οι αρχές έχουν ένα σημαντικό ατού,το ότι δε διατίθεμαι να αποκηρύξω τις πολιτικές και συντροφικές μου σχέσεις και αυτό το γνωρίζουν καλά διότι με τη στάση μου το έχω αποδείξει. Η υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα είναι άκρως πολιτική και το πολιτικό της διακύβευμα πολύ μεγάλο. Γι’ αυτό και η εκδικητικότητα των αρχών σε αυτή, είτε στα μέλη της οργάνωσης είτε σε όσους προσπαθούν να τους εμπλέξουν, εμφανίζεται με τέτοιο μένος.

Παρόλη την πολλαπλότητα και την διαφορετικότητα των επιλογών μέσα στους αγώνες, οι αγωνιστές μοιράζονται τα οράματα για ένα διαφορετικό αύριο και για την ανατροπή αυτού του γερασμένου κόσμου που καθημερινά τρέφεται με τις σάρκες του. Οι σύντροφοι του Ε.Α. είναι εδώ και χρόνια ταγμένοι στον αγώνα, και όχι μόνο στον ένοπλο, και τούτο είναι αναμφισβήτητο. Το έχουν αποδείξει με την χρόνια συμμετοχή τους σε κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες και σε κινηματικές διαδικασίες. Όπως έχω κάνει ξεκάθαρο από την αρχή της σύλληψής μου, από τη δική μου μεριά είναι απαράδεκτο να αναφέρομαι στην υπόθεση δίχως την αναφορά σε ανθρώπους που είναι αγωνιστές, πόσο μάλλον στην ίδια υπόθεση. Στην τελική, σε αυτήν την υπόθεση δεν με έμπλεξαν οι σύντροφοι αλλά το κράτος και οι λακέδες του. Είμαι υποχρεωμένος να παραδεχτώ ότι η συντροφικότητα είναι για μένα αδιαπραγμάτευτη και ότι ο αγώνας για την ατομική και κοινωνική απελευθέρωση είναι ένας αγώνας ζωής ενάντια στον οργανωμένο θάνατο που επιβάλλει η κυριαρχία.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ Ε.Α.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ

Βαγγέλης Σταθόπουλος

πηγή:indymedia

Για τον Θεόφιλο Μαυρόπουλο

«Ξέρω πως υπάρχουν ατέλειωτες ακρογιαλιές και δέντρα μες στη θάλασσα.

Κι ο έρωτας είναι σπουδαίο πράγμα.

Μόνο που εμείς είχαμε αποφασίσει να αλλάξουμε τον κόσμο.

Κι αυτό δε γίνεται με εξοχή. Το χαμε πει αυτό.

Ψάχναμε να βρούμε όπλα.

Ξέραμε πως όλοι πεθαίνουνε, αλλά υπάρχουν θάνατοι που βαραίνουν γιατί διαλέγουν οι ίδιοι τον τρόπο.

Κι εμείς αποφασίσαμε:

ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΣΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΓΙΑΤΙ ΑΓΑΠΑΜΕ ΠΟΛΥ ΤΗ ΖΩΗ»

Να και μια φορά που καμιά λέξη δεν μπορεί να πλαισιώσει επάξια μια πράξη. Τουλάχιστον όχι από τα δικά μας στόματα. Ας μας επιτραπεί μόνο η εκδήλωση μιας βαθιάς συντροφικής εκτίμησης, μιας ζεστής επαναστατικής αγκαλιάς, για τον ευγενή επαναστάτη με τα άγρια όνειρα, Θεόφιλο Μαυρόπουλο που αρνήθηκε να παραδοθεί στις ορέξεις του κράτους και στα αλάνια που συνεχίζουν το ταξίδι που είχαν ξεκινήσει μαζί του.

Κάθε σταγόνα αίμα που χύνεται από τα κορμιά των επαναστατών ποτίζει το άνθος της ελευθερίας στη έρημο ενός σκλάβου κόσμου.

Δύναμη στον αναρχικό επαναστάτη Θεόφιλο Μαυρόπουλο.

Καλή συνέχεια στους συντρόφους του και σε όσους κάθε στιγμή της ζωής τους είναι έτοιμοι να τα δώσουν ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ.

Τζίφκας Σωκράτης

Σκουλούδης Γιάννης

Δημτσιάδης Δημήτρης

Τσιλιανίδης Μπάμπης

πηγή: ιντιμεντια

Αποφυλακηση των 3 της υποθεσης ΝΑΔΙΡ

Θετικά απαντήθηκε η αίτηση αποφυλάκισης των Ivan Gugov και των αδερφών Παναγιώτη και Στέλιο Αναστασιάδη προφυλακισμένων μετά από εισβολή των μπάτσων στο αναρχικό στέκι Ναδίρ.
Τα αδέρφια Αναστασιάδη αφέθηκαν ελεύθεροι χωρίς εγγύηση, με απαγόρευση εξόδου από τη χώρα και να δίνουν παρών 1 φορά το μήνα.
Ο Ivan Gugov αφέθηκε ελεύθερος με εγγύηση 2500 ευρώ χωρίς περιοριστικούς όρους.

Οι σύντροφοι θα είναι και πάλι μαζί μας.

Κανένας σύντροφος όμηρος στα χέρια του κράτους

Λευτεριά σε όλους τους πολιτικούς κρατούμενους.

Το πάθος για τη λευτεριά είναι δυνατότερο απ όλα τα κελιά.
πηγή:indymedia