Αρχείο κατηγορίας ΕΝΤΥΠΑ/ΠΡΟΚΥΡΗΞΕΙΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΕΥΗ ΣΤΑΤΗΡΗ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ

pano

Στις 2 Μαρτίου συλλαμβάνουν στη Σαλαμίνα και 3 Μαρτίου προφυλακίζουν, την Έυη Στατήρη – συντροφο του Γ.Τσακαλου και την μητέρα του Αθηνά Τσάκαλου, μαζί με την καταζητούμενη τότε συντρόφισσα Αγγελική Σπυροπούλου.  

Η κατηγορία τους αρχικά, ήταν υπόθαλψη εγκληματία, αλλά λόγω του πλημμεληματικού της χαρακτήρα, που δεν αρκούσε για την προφυλάκιση τους, τις εντάσσουν και στη δικογραφία της απόπειρας απόδρασης της Σ.Π.Φ, σαν μέλη οργάνωσης. Έτσι, η Έυη κρατείται έγκλειστη στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλού μέχρι σήμερα και η Αθηνά βρίσκεται σε συνθήκες ‘’πρωτοποριακού εγκλεισμού’’, αφού τα περιοριστικά μέτρα, της απαγορεύουν την εξόδο από τη Σαλαμίνα, χωρίς κανένα στοιχείο που να δηλώνει συμμετοχή στην οργάνωση της Σ.Π.Φ. 

Ταυτόχρονα με την κρατική ομηρία των φίλων και συγγενών τους, 10 φυλακισμένα μέλη της Σ.Π.Φ. και η Α. Σπυροπούλου, ξεκινούν απεργία πείνας, αναδεικνύοντας την κρατική, εκδικητική ποινικοποίηση των οικογενειακών – κοινωνικών σχέσεων τους, δίνοντας τον αγώνα τους για την αποφυλάκιση των συγγενών και φίλων τους.

Η λήξη του αγώνα αυτού, ήρθε 32 σκληρές ημέρες μετά, με την δέσμευση για την τροπολογία Παρασκευόπουλου που υποτίθεται ότι θα καταργούσε την ποινικοποίηση των προσωπικών και συγγενικών σχέσεων εγκλείστων. Από τότε, η Έυη Στατήρη έχει λάβει 5 απορρίψεις στο αίτημα της για απελευθέρωση. Στην ουσία, ήταν η πρώτη υπόθεση αποφυλάκισης που θα έπρεπε να εφαρμοστεί βάση της τροπολογίας για τους συγγενείς, που πλέον φαντάζει διακοσμητική και παραπλανητική. 

Το σκληρό πρόσωπο που δείχνει η εξουσία στα πρόσωπα των 2 γυναικών, έχει διπλή φύση και απεύθυνση (εντός των τειχών – εκτός των τειχων).

Από τη μια (εντός των τειχών) δείχνει, την εκδικητική μανία του κράτους απέναντι στους αντάρτες πόλης γενικώς και ειδικώς στους φυλακισμένους αγωνιστές και της Σ.Π.Φ., ώστε να τους εξοντώσει ηθικά, βλέποντας πως τα μέλη της ακόμη και μετά τη φυλάκιση τους δεν έχουν παραιτηθεί από τον αγώνα, αποτελώντας μάχημο κομμάτι του. Το κράτος, επίσης, δείχνει το πρόσωπο του τιμωρού, απέναντι σε αγωνιστές που δεν συμβιβάζονται στην παραδοχή της πολιτικής απενεργοποίησης τους λόγω εγκλεισμού, αλλά προσπαθούν ακόμα και την απόδραση για την ελευθερία.

Από την άλλη πλευρά (εκτός των τειχών), με τη μέθοδο του παραδειγματισμού, τραμπουκίζει ψυχολογικά το έξω αγωνιζόμενο κομμάτι της κοινωνίας, δείχνοντας μας πόσο ‘’απο – φασιστικά’’ αντιμετωπίζονται όσοι, όχι μόνο αντιστέκονται και πολεμούν το σύστημά τους, αλλά και αυτοί που συνδέονται μαζί τους με δεσμούς είτε οικογενειακούς ή κοινωνικούς. 

Αναγνωρίζουμε τον αγώνα της Έυης ως συνέχεια της απεργίας πείνας του Μαρτίου, δηλώνοντας την αλληλεγγύη μας εκ των προτέρων σε μετέπειτα στάδια του, σε περίπτωση αρνητικής απόφασης για την αποφυλάκιση της. Διακρίνουμε τα κρατικά κόλπα και τις κατασταλτικές μεθοδεύσεις της εξουσίας (είτε με αριστερά, είτε δεξιά προσωπεία), με σκοπό το διαχωρισμό του αγωνιστικού κινήματος, την παραδειγματική στοχοποίηση προσώπων και σχέσεων με σκοπό την απομόνωση των ανταρτών πόλης και τον διαμελισμό της αγωνιζόμενης πλευράς της κοινωνίας ανάλογα με το πόσο ‘’νόμιμα΄΄ αντιστέκονται οι ατομικότητες ή συλλογικότητες της.

Την Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου, το δικαστικό συμβούλιο καλείται για άλλη μια φορά να αποφασίσει την παράταση ή μη της προφυλάκισης της Εύης Στατήρη.  

 

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΕΥΗΣ ΣΤΑΤΗΡΗ ΚΑΙ ΑΡΣΗ ΤΩΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΙΚΩΝ ΟΡΩΝ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΤΣΑΚΑΛΟΥ.

ΣΥΝ.ΑΛ.Φ.Α

Για τη συνεχιζόμενη ομηρία αιχμαλώτων πολιτικών κρατουμένων και συγγενών

Ανέκαθεν για ένα κράτος ή για οποιοδήποτε σύστημα εξουσίας η επιβολή και η διατήρηση της κοινωνικής ειρήνης αποτελούσε μείζον ζήτημα. Βασική προϋπόθεση είναι η ομαλή λειτουργία του συστήματος μέσα από τις κοινωνικές σχέσεις και δεσμούς που το διέπουν και το συντηρούν, η οποία επιτυγχάνεται με δύο τρόπους, με την επικοινωνιακή προπαγάνδα που αφορά το σύνολο της κοινωνίας- σκορπώντας με αυτήν άλλοτε τον φόβο και άλλοτε την ηρεμία ότι μέσα από την εθνική ενότητα όλοι μαζί μπορούμε να τα καταφέρουμε-και με την εκδικητική τιμωρία που στόχο έχει τα μαχόμενα και αγωνιστικά κομμάτια της αλλά και τον παραδειγματισμό των υπολοίπων.

Η κοινωνική ομαλότητα είναι άμεσα συνδεδεμένη και ανάλογη με το ζήτημα της καταστολής. Τα τελευταία χρόνια η ομαλότητα αυτή έχει διαταραχτεί λόγο της πολυδιάστατης κρίσης με αποτέλεσμα την αύξηση της έντασης της καταστολής, η οποία βρίσκει τρόπους εφόρμησης μέσα από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους, όπως τα σώματα ασφαλείας, το δικαστικό οχετό (δικαστές, εισαγγελείς, ανακριτές), τις φυλακές, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης κ.α. Συνέχεια ανάγνωσης Για τη συνεχιζόμενη ομηρία αιχμαλώτων πολιτικών κρατουμένων και συγγενών

Μπροσούρα για την απεργία πείνας των πολιτικών κρατουμένων

Μπροσούρα για την απεργία πείνας των πολιτικών κρατουμένων, που εκδόθηκε σε 1000 κομμάτια στα πλαίσια της απεργίας πείνας των πολιτικών κρατουμένων από την Συνέλευση Αλληλεγγύης στους Φυλακισμένους Αγωνιστές

Κατεβάστε/διαβάστε εδώ.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΕΙΝΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

 

   Τις τελευταίες 2 εβδομάδες από τις 2 Μάρτη συγκεκριμένα, οι πολιτικοί κρατούμενοι στην Ελλάδα έχουν ξεκινήσει απεργία πείνας με σκοπό την κατάργηση των ‘’αντιτρομοκρατικών νόμων’’, την κατάργηση της επιβαρυντικής διάταξης του ‘’κουκουλονόμου’’, την οριοθέτηση του αποδεικτικού στοιχειού του DNA, την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ΄,  και την απελευθέρωση του καταδικασμένου για την Ε.Ο. 17Ν Σάββα Ξηρού για λόγους υγείας. Συγχρόνως τα μέλη της Ε.Ο. Σ.Π.Φ. ξεκινούν απεργία πείνας με αίτημα την απελευθέρωση των συγγενικών και φιλικών τους προσώπων που προφυλακίστηκαν για την υπόθεση της απόδρασης του φυλακισμένου πυρήνα. Επίσης στεκόμαστε αλληλέγγυοί στους αναρχικούς, Πάνο Μιχαλάκογλου, ο οποίος ξεκίνησε αποχή συσσιτίου σε ένδειξη αλληλεγγύης στην Σ.Π.Φ. και στην Αγγελική Σπυροπούλου η οποία ξεκίνησε απεργία πείνας μαζί με τα φυλακισμένα μέλη της Σ.Π.Φ. μετά τη σύλληψη της. Παραθέτουμε ένα συγκεντρωτικό πλαίσιο των αιτημάτων τα οποία σαν συνέλευση αλληλεγγύης στηρίζουμε εξίσου το ίδιο:  

   1) Την κατάργηση του «αντιτρομοκρατικού» νόμου του 2001, του άρθρου 187 περί ‘’εγκληματικής οργάνωσης’’.

   2) Την κατάργηση του «αντιτρομοκρατικού» νόμου του 2004, του άρθρου 187Α περί ‘’τρομοκρατικής οργάνωσης’’.

   3) Την κατάργηση της επιβαρυντικής διάταξης για την πράξη που τελέστηκε με καλυμμένα χαρακτηριστικά «κουκουλονόμο».

   4) Την κατάργηση του νόμου για τις φυλακές τύπου Γ΄.

   5) Την απελευθέρωση του καταδικασμένου για την Ε.Ο. 17Ν Σάββα Ξηρού για λόγους υγείας,  που η εξουσία επί 13 χρόνια τώρα εξοντώνει μεθοδικά και εκδικητικά,.

   6) Την οριοθέτηση ζητημάτων για την επεξεργασία και χρήση του γενετικού υλικού (DNA).

  • την κατάργηση της εισαγγελικής διάταξης που επιβάλλει τη βίαιη λήψη του DNA
  • την πρόσβαση κι ανάλυση του γενετικού δείγματος από πραγματογνώμονα βιολόγο της εμπιστοσύνης τους κατηγορουμένου, αν το επιθυμεί
  • την κατάργηση της ανάλυσης δειγμάτων που εμπεριέχεται μίγμα γενετικού υλικού άνω των δύο ατόμων

   7) Την απελευθέρωση των συγγενικών και φιλικών προσώπων της Ε.Ο. Σ.Π.Φ.

   Ο αγώνας που μόλις ξεκίνησε μπορεί να χαρακτηριστεί ως τον πιο σημαντικό και δυνατό αγώνα των πολιτικών κρατουμένων στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης κι εδώ έρχεται η δικιά μας ευθύνη να τον αντιληφθούμε και να τον προωθήσουμε ως τέτοιο. Η βαρύτητα αυτού του αγώνα έχει οριστεί από τη φύση των αιτημάτων και θα μπορούσαμε να πούμε ότι ξεπερνάει ακόμα και τα ίδια. Είναι αγώνας κατά της καταστολής, της  παγκόσμιας καταστολής, που έχει επιβληθεί, διευρύνεται  και δυναμώνει. Είναι αγώνας άμεσα συνδεδεμένος με τον συνολικότερο αγώνα, τον αγώνα δηλαδή, για την ανατροπή και την επανάσταση.

   Η συνέχιση της πολιτικής που ασκείται την τελευταία πενταετία στην Ελλάδα με το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης και την εξοντωτική επίθεση που δέχτηκε και συνεχίζει να δέχεται η κοινωνία, συναρτάται άμεσα με την αύξηση της καταστολής που σκοπό έχει τη διάσωση του υπερεθνικού κεφαλαίου και τη εξασφάλιση της συνέχισης της ομαλής λειτουργίας του καπιταλιστικού συστήματος. Μια επίθεση που ανέλαβαν να υλοποιήσουν  η τρόικα και οι ντόπιοι υπηρέτες τους και βρήκε εφαρμογή μέσα από την υπογραφή των μνημονίων, που επέβαλαν μια σειρά σκληρών και απάνθρωπων μέτρων. Μια επίθεση που είναι άμεσα συνδεδεμένη με την συνέχιση της καταστολής ακόμα και στα πλαίσια της πολιτικής που θέτει η αριστερή κυβέρνηση, σχετικά με τη συνέχιση των ευρωπαϊκών συμβάσεων.

   Έχοντας ως στόχο την καταπολέμηση κάθε μορφής αντίστασης και αγώνα που θέτει ως στόχο την ανατροπή αυτής της πολιτικής, η κρατική καταστολή ανάγεται (από τη μεριά του κράτους) ως μείζον ζήτημα της κεντρικής πολιτικής εξουσίας, ιδιαίτερα μια περίοδο όπως αυτή που διανύουμε τα τελευταία χρόνια, όπου τίθεται περισσότερο από ποτέ το ζήτημα της ανατροπής και της επανάστασης.

   Η αύξηση της έντασης της καταστολής έχει στοχεύσει τόσο στην αποκλιμάκωση και καταστολή των πιο μαζικών μορφών αντίστασης και αγώνα όπως για παράδειγμα η διάλυση των συγκρουσιακών απεργιακών κινητοποιήσεων τα προηγούμενα χρόνια, ο αγώνας στις Σκουριές και τη Κερατέα, αλλά πολύ περισσότερο στον πόλεμο εναντίων των πολιτικών του αντιπάλων, εκείνων δηλαδή που αμφισβητούν έμπρακτα το μονοπώλιο της βίας του κράτους και κατά συνέπεια την ίδια την κυριαρχία του και δεν είναι άλλοι από τους ένοπλους αντάρτες, τους προωθημένους μαχητές του κινήματος.

   Οι ‘’αντιτρομοκρατικοί νόμοι’’, τα ειδικά καθεστώτα, ο κουκουλονόμος, οι φυλακές τύπου Γ, το DNA, οι ειδικές συνθήκες κράτησης  κ.α. είναι νομοθεσίες που εξόπλισαν τον νομικό και κατασταλτικό οπλοστάσιο του κράτους τα τελευταία 15 χρόνια. Είναι η επέκταση της καταστολής του συνολικότερου αγώνα για την ανατροπή.

   Το ζήτημα των φυλακών είναι κομμάτι της ευρύτερης καταστολής η οποία συναρτάται άμεσα με την οικονομική κρίση και τη κοινωνική κατάσταση στην Ελλάδα και η οποιαδήποτε συνέχεια των ευρωπαϊκών συμβάσεων και των μέτρων που έρχονται ως εντολές των υπερεθνικών δυνάμεων σημαίνει αυτόματα και τη συνέχιση της.

   Η αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους είναι κομμάτι του επαναστατικού κινήματος και θα πρέπει να δημιουργήσουμε ένα πλαίσιο αγώνα που να συγκεντρώνει τόσο τους πολιτικούς κρατούμενους όσο και τον Α/Α χώρο αλλά και τα ευρύτερα αγωνιστικά κοινωνικά κομμάτια. Οφείλουμε να υποδείξουμε εμείς οι ίδιοι την πολιτική διάσταση και βαρύτητα του αγώνα και να μη σταθούμε μονάχα στην αντιπληροφόρηση του λόγου τους αλλά να οξύνουμε με όλα τα μέσα και τους τρόπους τον αγώνα αυτό.

 

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΕΙΝΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ

ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ (ΣΥΝ.ΑΛ.Φ.Α.)

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΓΩΝΑΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗ

Την τελευταία πενταετία με το ξεκίνημα της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, τα λαϊκά στρώματα δέχτηκαν και συνεχίζουν να δέχονται μια πρωτοφανή και εξοντωτική επίθεση με μοναδικό σκοπό τη διάσωση του υπερεθνικού κεφαλαίου και τη εξασφάλιση της συνέχισης της ομαλής λειτουργίας του καπιταλιστικού συστήματος. Μια επίθεση που ανέλαβαν να υλοποιήσουν  η τρόικα και οι ντόπιοι υπηρέτες τους και βρήκε εφαρμογή μέσα από την υπογραφή των μνημονίων, που επέβαλαν μια σειρά σκληρών και απάνθρωπων μέτρων. Μέτρα τα οποία έχουν οδηγήσει μέχρι σήμερα χιλιάδες στην αυτοκτονία και έχουν βυθίσει εκατομμύρια στη φτώχεια και την ανεργία.
Η επίθεση του κεφαλαίου συνοδεύεται με την αύξηση της κρατικής καταστολής τόσο για την εξασφάλιση της επιβολής των μνημονίων όσο και για την καταπολέμηση κάθε μορφής αντίστασης και αγώνα που θέτει ως στόχο την ανατροπή αυτής της πολιτικής. Η κρατική καταστολή ανάγεται (από τη μεριά του κράτους) ως μείζον ζήτημα της κεντρικής πολιτικής εξουσίας, ιδιαίτερα μια περίοδο όπως αυτή που διανύουμε τα τελευταία χρόνια, που τίθεται περισσότερο από ποτέ το ζήτημα της ανατροπής και της επανάστασης. Συνέχεια ανάγνωσης ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΓΩΝΑΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗ

Κείμενο για τις μεταγωγές κρατουμένων | Πάτρα

ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΜΕΤΑΓΩΓΕΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΥΠΟΥ Γ΄, ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥΣ ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΘΕ ΦΥΛΑΚΗΣ

Όλο το πρfilakes_frouria_ipsistis_asfaleiasοηγούμενο διάστημα, παράλληλα με την απροκάλυπτη λεηλασία των κοινωνικών κεκτημένων και την επιβολή της εξαθλίωσης, ο κρατικός μηχανισμός επιδόθηκε στη δημιουργία ενός κλίματος τρομοϋστερίας και ευθείας επίθεσης απέναντι στα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας, αναπόσπαστο κομμάτι των οποίων αποτελούν οι ένοπλοι αντάρτες, προκειμένου να αποδυναμώσει την επαναστατική δράση και να επενδύσει στο δόγμα νόμος και τάξη. Σε αυτό το πλαίσιο ψηφίστηκε τον Ιούνιο του 2014 το νομοσχέδιο για τη δημιουργία των φυλακών τύπου Γ΄, φυλακές με αναβαθμισμένη την καταστολή, την εκδικητικότητα, την επιτήρηση και την απομόνωση στο εσωτερικό τους. Μια φυλακή η οποία θα στέκεται επιβλητικά και παραδειγματικά πάνω από τα κεφάλια όσων αγωνίζονται ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο αλλά και όσων κρατουμένων είναι “απείθαρχοι” ή θεωρούνται “επικίνδυνοι” στις ήδη υπάρχουσες δομές εγκλεισμού. Συνέχεια ανάγνωσης Κείμενο για τις μεταγωγές κρατουμένων | Πάτρα

ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Πρόλογος και μια «πρόχειρη» αποτίμηση
Μετά από ένα χρόνο δράσης και περίπου δύο χρόνια παύσης σαν συνέλευση αλληλεγγύης Ηρακλείου επανερχόμαστε ξανά. Σα μια μικρή ανασκόπιση, είχαμε εκδώσει δύο έντυπα, το ένα σχετικά με τις απόψεις μας πάνω στην αλληλεγγύη και το δεύτερο σε συνδιαμόρφωση με την Ε.Ο ΣΠΦ. Είχαμε συμμετοχή στο πανελλαδικό ταμείο οικονομικής στήριξης των φυλακισμένων αγωνιστών και οργανώσαμε εκδηλώσεις πάντα σε επαφή κι επικοινωνία με τους πολιτικούς κρατούμενους αλλά και με τη συνέλευση αλληλεγγύης της Αθήνας. Η λειτουργία της συνέλευσης διακόπηκε απότομα. Χωρίς να αναφερθούμε στους λόγους εκτενέστερα θα χαρακτηρίζαμε τους εαυτούς μας εν μέρει ασυνεπής (τουλαχιστον τους εναπομείναντες σε αυτή τη συνέλευση μιας και η σύνθεση της εμπεριέχει καινούριους συντρόφους-ισσες) απέναντι τόσο στους φυλακισμένους συντρόφους μας όσο και στο υπόλοιπο κίνημα αλληλεγγύης. (Χρησιμοποιώντας φυσικά τον όρο «κίνημα αλληλεγγύης», δεν αναφερόμαστε σε ένα οργανωμένο κίνημα με σταθερές βάσεις κ δομές που είναι προφανές ότι δεν υπάρχει αλλα στις ομαδοποιήσεις εκείνες και στις συλλογικότητες που κατά καιρούς η σε μία πιο σταθερή βάση ασχολούνται με τα ζητήματα των φυλακισμένων αγωνιστών/ριων).

Αναγνωρίζοντας λοιπόν πάντα την ανάγκη για τη στήριξη σε όλα τα επίπεδα (οικονομικά, ηθικά, υλικά) των φυλακισμένων συντρόφων, προβαίνουμε στην ανασυγκρότηση αυτής της συνέλευσης.

Για την αλληλεγγύη
Παρατηρώντας την τελευταία τετραετία στην Ελλάδα, ο αριθμός των πολιτικών κρατουμένων αυξομειώνεται συνεχώς. Από συγκρουσιακούς διαδηλωτές μέχρι ένοπλους αντάρτες, κι από απλές οπλοκατοχές μέχρι την ποινικοποίηση φιλικών σχέσεων, είναι αρκετοί αυτοί οι οποίοι γεύονται για λίγο ή πολύ αυτή τη σάπια γεύση της φυλακής. Αρκετοί δε αυτοί που φιλοδωρούνται με σκληρούς περιοριστικούς όρους, μπαίνοντας σε μια τροχιά συνεχούς αστυνομικού και κρατικού ελέγχου. Όλοι όμως καταγράφονται σε μια μαύρη αντιτρομοκρατική λίστα ως υποψήφιοι θύτες «εγκληματικών πράξεων» και όχι φυσικά ως πολιτικοί αντίπαλοι της εκάστοτε εξουσίας.

Από τον άγριο ξυλοδαρμό των τεσσάρων του Βελβεντού, τα 1000 και χρόνια σύνολο φυλάκισης των ανταρτών της ΣΠΦ, τα 11 φορές ισόβια του ένοπλου αντάρτη Δημήτρη Κουφοντίνα, τη συνεχή δημόσια προβολή του Νίκου Μαζιώτη και της Πόλας Ρούπα ως τρομοκράτες με σκοπό να δυσφημήσουν τόσο την ακεραιότητα όσο και την αγωνιστικη τους δράση, τον ακρωτηριασμό του Σίμου Σεϊσίδη, την εξόντωση του Σάββα Ξηρού, της στέρηση αδειών και εξόδου, την επίκύρηξη αγωνιστών με εκατομμύρια ευρώ, την τότε άρνηση αποφυλάκισης της Στέλλας Αντωνίου για λόγους υγείας, μέχρι και την πρόσφατη απόφαση για 25 χρόνια φυλάκισης χωρίς βάσιμα στοιχεία του Α. Θεοφίλου και πόσα ακόμα για τα οποία δε θα έφτανε ένα πενηντασέλιδο τετράδιο να καταγράψουμε, η εκδικητική μανία του κράτους και των δικαστικών αρχών είναι πλεόν ολοφάνερη.
Στην κοινωνική συνθήκη αναγράφεται η λέξη «πόλεμος» και πάνω εκεί υποχρεούμαστε να ακροβατήσουμε ακόμη και αν είναι να γκρεμοτσακιστούμε.
Κι αυτό το γνωρίζουν τόσο το κράτος όσο και οι κατασταλτικοί του μηχανισμοί γι’ αυτό εκδικούνται, φυλακίζουν, δυσφημούν, επιτίθονται και ξυλοκοπούν, τόσο μέσα όσο και έξω από τις φυλακές. Γι’ αυτό μοιράζουν δεκάδες δεκάδες τα χρόνια φυλάκισης, γι’ αυτό επιβάλλουν σκληρούς περιοριστικούς όρους, γι’ αυτό δαπανούν εκατομμύρια ευρώ για να χτίζουν κλουβιά υψίστης ασφαλείας. Κι όλα αυτά γι’ αυτούς που αγωνίζονται και γι’ αυτούς που θα αποφασίσουν να αγωνιστούν.

Η αλληλεγγύη για μας είναι μια λέξη πιο βαθιά και πολύπλοκη που κρύβει μέσα της πολλά συναισθήματα, λόγια και πράξεις. Εύκολα ξεστομίζεται αλλά πράττεται και βρίσκει εφαρμογή μέσα από πολλές δυσκολίες. Η αλληλεγγύη δεν είναι μονάχα μια αφίσσα, η οικονομική στήριξη ή η παρουσία μας μέσα κι έξω απ’ τις δικαστικές αίθουσες (χωρίς φυσικά να απαξιώνονται τέτοιου είδους πρακτικές). Η αλληλεγγύη γεννιέται κι επιβιώνει μέσα από τη συντροφικότητα, την ειλικρίνια και την αναγνώρισης της ανάγκης για σύμπραξη, οργάνωση και συνέχιση ενός κοινού αγώνα με όλα τα μέσα. Ένας αγώνας που δεν ξεκίνησε σήμερα, αλλά κληρονομήσαμε και οφείλουμε να τον εξελίξουμε και να τον παραδώσουμε κι εμείς με τη σειρά μας.

Γι’ αυτό τόσο το κίνημα αλληλεγγύης όσο και οι φυλακισμένοι αγωνιστές, είναι αναγκαίο να επιδιώκουν τη σύνδεση μεταξύ τους και να δημιουργούν, όπως έχει χιλιοειπωθεί, μια αμφίδρομη σχέση. Αυτό πρέπει να είναι το πρώτο και πιο σημαντικό χαρακτηριστικό της σχέση αυτής, που αντικατοπτρίζει στην ουσία, όπως προαναφέραμε, τη συντροφικότητα και ειλικρίνια μεταξύ μας. Η αλληλεγγύη δημιουργείται και συντηρείται τόσο ατομικά όσο και συλλογικά και δε θα πρέπει να αποτελεί ξεχωριστό αλλά αναπόσπαστο κομμάτι της δράσης μας. Άλλοτε με οικονομική στήριξη, άλλοτε με ηθική κι άλλοτε με δράσεις έμπρακτης αλληλεγγύης, θα πρέπει να συνυπάρχει σε όλες της τις μορφές και να πηγάζει μέσα από κινηματικές διαδικασίες, με πρώτο βήμα την κοινωνικοποίηση της εκάστοτε υπόθεσης και την ανάδειξή της αποφεύγοντας νομικά τερτίπια «ενοχής» κι «αθώοτητας» που συνήθως αποπροσανατολίζουν.
Η αλληλεγγύη δεν προϋποθέτει ταύτιση λόγου και δράσης, αλλά την αντίληψη ότι ανεξάρτητα από στρατηγικές ή τακτικες, ανεξάρτητα από τάσεις και ρεύματα, βρισκόμαστε στην ίδια πλευρά του κοινωνικού πολέμου, αυτήν της συνειδητής ρήξης με τον κόσμο της εξουσίας. Άλλωστε, κάθε δίωξη και κάθε φυλάκιση είναι και μία άσκηση για το κράτος, πάνω στην οποία στήνεται, όχι μονάχα η αντιπαράθεση του εκάστοτε αγωνιστή με τους διωκτικούς μηχανισμούς, αλλά κι η δοκιμασία της δυναμικής ολόκληρού του κινήματος απέναντι τους. Για μας η κοινωνική ανάδειξη των υποθέσεων, η συνεχής κοινωνική ανάδειξη της ύπαρξης πολιτικών κρατουμένων, η προπαγάνδιση του λόγου τους, η συνεχής επικοινωνία και ανταλλαγή απόψεων , η κοινή χάραξη στρατηγικής, αποτελούν μικρές γέφυρες ελευθερίας και συγχρόνως πλήγματα στην καρδιά του κράτους. Είναι αυτά που θα συμβάλλουν σε μια επαναστατική προοπτική και θα δημιουργήσουν τις συνθήκες για να βαδίσουμε όλοι μαζί στο δρόμο για την Ελευθερία.

Αναφερόμενοι, λοιπόν, στο ζήτημα της αλληλεγγύης και βάζοντας κάποια πρώτα χαρακτηριστικά δεν θα μπορούσαμε να παραμείνουμε μόνο στην εγχώρια αναλυση του αλλα θα μας ενδιέφερε ιδίαιτερα και το διεθνές της κομμάτι. Αρκετόι σύντροφοι/ισσες βασανίζονται, εκδιώκονται και φυλακίζονται για τις πολιτικές τους επιλογές, τις ιδέες τους και την ανατρεπτική τους δράση σε όλο τον κόσμο. Επιπλέον, εδώ και μία τριετία έχει δημιουργηθει ένα άτυπο δικτυο διεθνής αλληλεγγύης μέσα από την δημοσιοποίηση κειμένων, δράσεων αλλά και συνεχών επιθέσεων σε καπιταλιστικούς, κρατικούς και αστυνομικούς στόχους μέσω του δικτύου της FAI/IRF και όχι μόνο. Γι’ αυτό το λόγο η δράση μας δε θέλουμε να έχει αποκλειστικά αποδέκτες συντρόφους στα ελληνικά κελιά αλλά σε όλο τον κόσμο.

Συν.αλ.φα
(Συνέλευση αλληλεγγύης στους φυλακισμένους αγωνιστές)

Inside out – για να έρθουν τα μέσα έξω (έντυπο)

Insideout_t01_2012-04_BRΤο παρόν έντυπο εκδόθηκε σε 3.000 αντίτυπα από τη Συνέλευση Αλληλεγγύης και Οικονομικής Υποστήριξης Φυλακισμένων Αγωνιστών, Πολιτικών Κρατουμένων & Διωκόμενων Συντρόφων – Ηράκλειο Κρήτης σε συνδιαμόρφωση με τα φυλακισμένα μέλη της Ε.Ο. Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς.

 

Περιλαμβάνει τοποθετήσεις, κριτικές και διαλόγους μεταξύ της Συνέλευσης και της Ε.Ο. Σ.Π.Φ. που έλαβαν χώρα σε διάστημα σχεδόν ενός χρόνου (Απρίλης 2011 – Γενάρης 2012) πάνω σε μια σειρά πολιτικά ζητήματα που θεωρούμε ότι απασχολούν όχι μόνο τους «εμπλεκόμενους» στην έκδοση αλλά και πάρα πολλούς άλλους συντρόφους.

 

Σημειώνεται ότι δεν γίνεται καμία αναφορά στις πιο πρόσφατες εξελίξεις της υπόθεσης, καθώς και στην απεργία πείνας των μελών της ΣΠΦ και του αναρχικού επαναστάτη Θεόφιλου Μαυρόπουλου διότι τα κείμενα έχουν συνδιαμορφωθεί χρονικά πολύ νωρίτερα. Συγκεκριμένα, φιλοδοξία μας ήταν το έντυπο να κυκλοφορήσει πριν από τη 2η δίκη για την υπόθεση της Ε.Ο. Σ.Π.Φ. που ξεκίνησε το Δεκέμβρη του 2011 και συνεχίζεται αυτήν την περίοδο. Ωστόσο, ποικίλες «εσωτερικές» και «εξωτερικές» δυσκολίες και προβλήματα μάς οδήγησαν στην έκδοση με σχετικά μεγάλη καθυστέρηση.

 

Την έκδοση εκτός από τη Συνέλευση Αλληλεγγύης και την Ε.Ο. Σ.Π.Φ.,  στήριξε υλικά-οικονομικά και η κολεκτίβα «Λάδι στα Γρανάζια του Κινήματος».

 

Ηράκλειο Κρήτης, Ιούλης 2012

Διαβάστε – κατεβάστε τη μπροσούρα ηλεκτρονικά εδώ.

Ευχαριστούμε τους συντρόφους από το anarxeio.gr για την τεχνική βοήθεια και την ανάρτηση του εντύπου στο site τους για την ηλεκτρονική διακίνηση-ανάγνωση.

Πολιτική δήλωση από τα 9 φυλακισμένα μέλη της Ε.Ο Σ.Π.Φ στα πλαίσια του δικάστηρίου για το Χαλάνδρι

) Η «αθωότητα» του θύματος και η «ενοχή» του «θηρευτή».
Στις 14 του Δεκέμβρη ορίστηκε το δεύτερο δικαστήριο του κράτους εναντίον της επαναστατικής αναρχικής οργάνωσης Σ.Π.Φ.. Πρόκειται για τη δίκη της υπόθεσης των τριών επιθέσεων της Σ.Π.Φ. με εκρηκτικούς μηχανισμούς (σπίτι υφυπουργού δημόσιας τάξης Χηνοφώτη, υπουργείο Μακεδονίας –Θράκης, οικία της πολιτικού Λούκας Κατσέλη) καθώς και την κατοχή ενός εκρηκτικού μηχανισμού.

Η πρώτη δίκη της ίδιας υπόθεσης τελείωσε το καλοκαίρι του 2011 καταδικάζοντας σε 37 χρόνια φυλακής δύο μέλη της Σ.Π.Φ. Χ. Χατζημιχελάκη και Π. Αργυρού και επιβάλλοντας μεγάλες ποινές κάθειρξης στους υπόλοιπους κατηγορούμενους που δεν έχουν καμία σχέση με την οργάνωση. Τώρα θα δικαστούν τέσσερα μέλη της Σ.Π.Φ. (Δ. Μπολάνο.                        Γ. Νικολόπουλος, Μ. Νικολόπουλος, Χ. Τσάκαλος) που ήταν καταζητούμενοι κατά την πρώτη εκδίκαση της υπόθεσης.

Αυτό το δικαστήριο είναι η συνέχεια μιας σειράς δικαστηρίων που θα διεξαχθούν εναντίον μας σχηματίζοντας έναν εισαγγελικό γόρδιο δεσμό απέναντί μας.

Η άποψή μας για τη δικαιοσύνη είναι ήδη γνωστή. Την έχουμε γραμμένη στα παλαιότερα των υποδημάτων μας. Δηλώνουμε περήφανα την «ενοχή» μας  απέναντι στο σύστημα τους.

Είμαστε εχθροί των νόμων, της εξουσίας, της αστυνομίας, των δικαστηρίων, των φυλακών, των συνόρων, της εκμετάλλευσης και συνολικότερα του πολιτισμού της υποταγής και του συμβιβασμού. Για μας δεν υπάρχουν αθώοι. Υπάρχουν μονάχα επιλογές.

Ή εξεγερμένος ή συμβιβασμένος, ή αντάρτης ή υπήκοος ή άνθρωπος ή δούλος. Εμείς σ’ αυτή τη ζωή διαλέξαμε να είμαστε οι λύκοι και όχι τα θύματα. Γι’ αυτό σας χαρίζουμε την «αθωότητα» του θύματος και κρατάμε την «ενοχή» του θηρευτή.

Με αυτό το σκεπτικό θέλουμε να αντιστρέψουμε τους όρους των δικαστηρίων που έχουν δρομολογήσει εναντίον μας. Είτε μέσα από την περιφρονητική απουσία μας σε κάποια απ’ αυτά, είτε με την απόλυτη εχθρική παρουσία μας, επιδιώκουμε να προκαλέσουμε μικρά και μεγάλα βραχυκυκλώματα στον δικαστικό μηχανισμό. Χαράζοντας τη στρατηγική μας έχουμε ορίσει ως κεντρικό δικαστήριο τη δίκη για τα 14 παγιδευμένα δέματα που απέστειλε η οργάνωση σε πρεσβείες και διεθνείς αστυνομικούς και δικαστικούς οργανισμούς. Σε αυτή τη δίκη καλούμαστε και οι 9 σύντροφοι της Σ.Π.Φ. που έχουμε αναλάβει την ευθύνη της συμμετοχής μας στην οργάνωση.

Παρ’ όλα αυτά θεωρούμε πως το δικαστήριο που ξεκινάει στις 14 Δεκεμβρίου έχει κι αυτό μία ξεχωριστή σημασία και αξία.

ii) Μια νέα αναρχία μέσα στην αναρχία.

Η υπόθεση «Χαλανδρίου» όπως έγινε γνωστή από τα ΜΜΕ αποτελεί ένα σταθμό ορόσημο στην πορεία του νέου αναρχικού αντάρτικου πόλης.

Για να γίνει αντιληπτή η σημασία της,  αξίζει να ανατρέξουμε στις συνθήκες και την κατάσταση του αναρχικού ρεύματος και του αντάρτικου πόλης εκείνη την  περίοδο.

Είχαν περάσει περίπου 2 χρόνια από την εμφάνιση της Σ.Π.Φ. και γενικότερα του φαινομένου του νέου αναρχικού αντάρτικου πόλης. Αρκετές ομάδες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη δρούσαν ανεξέλεγκτα πυρπολώντας τη νύχτα και καταστρέφοντας τις υποδομές της εξουσίας. Το σκηνικό του διάχυτου εμπρηστικού αντάρτικου εξαπλώνονταν και σε επαρχιακές πόλεις όπως η Καβάλα, τα Χανιά, το Ηράκλειο κ.α. Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα  οι αναρχικές ομάδες της προπαγάνδας στην πράξη, συνεργάζονταν συντονίζοντας πανελλαδικά μπαράζ εμπρησμού. Σε πολλά από τα κείμενα – προκηρύξεις που συνόδευαν τις επιθέσεις, χαρτογραφούνταν μία νέα αντίληψη, που έθετε στο στόχαστρο της κριτικής της,  την κοινωνική αδράνεια, την παθητικότητα του κόσμου και την ένοχη σιωπή που επιτρέπει στην εξουσία να καθορίζει τη ζωή μας.

Συνέχεια ανάγνωσης Πολιτική δήλωση από τα 9 φυλακισμένα μέλη της Ε.Ο Σ.Π.Φ στα πλαίσια του δικάστηρίου για το Χαλάνδρι

Μία φλόγα αλληλεγγύης από τη ΣΠΦ για τα αδέρφια στη Χιλή

Όταν τα κάγκελα της φυλακής εμποδίζουν τα χέρια μας να ρίξουν τη φωτιά της αναρχίας στον κόσμο της εξουσίας, τότε οι λέξεις μας γίνονται η κοφτερή λίμα της απόδρασής μας.

Τις οπλίζουμε με σκέψεις, με επιθυμίες, με κρυφά σχέδια, με νέες συνωμοσίες και τις κάνουμε την πιο ζεστή μας αγκαλιά στη νοητή μας συνάντηση με τους συντρόφους της πράξης σε όλον τον κόσμο.

Τώρα η φωνή μας θέλουμε να φτάσει στα αδέλφια μας στη μακρινή Χιλή, στον Luciano (Tortuga) που διώκεται στις 22 Νοεμβρίου και στη Monica, στον Felipe, στον Francisco, στον Omar, στον Carlos που δικάζονται στις 28 Νοεμβρίου επειδή είναι αναρχικοί και εχθροί της εξουσίας.

Φυσικά δεν ξεχνάμε και τους Marcelo, Freddy και Juan που το δικαστήριό τους ξεκίνησε στις 11 του μήνα.*

Σύντροφοι, βρίσκεστε τόσο μακριά κι όμως σας νιώθουμε τόσο κοντά.

Είναι η ίδια λύσσα που νιώθουμε όταν χτυπάμε το κράτος, η ίδια περιφρόνηση που δείχνουμε στη σιωπή του συμβιβασμένου πλήθους, το ίδιο πάθος που πολεμάμε για την αναρχία, το ίδιο μίσος για τις φυλακές που θέλουν να μας κρατήσουν αιχμαλώτους.

Το κράτος της Χιλής και οι αρχές των κρατών όλου του κόσμου, πρέπει να γνωρίζουν πως κανείς σύντροφος δε θα μείνει μόνος του.

Υπάρχουμε παντού αναρχικοί της πράξης που για μας η αναρχία δεν είναι μια φτηνή ιδεολογία για φλυαρία, αλλά ο μοναδικός αυθεντικός τρόπος ζωής.

Γι’ αυτό ένα είναι σίγουρο. Δεν έχουμε πει ακόμα την τελευταία μας λέξη. Ξεκινάμε ένα ατελείωτο εξεγερσιακό ταξίδι με πυξίδα μας το νέο νιχιλισμό και την άμεση δράση για την πραγμάτωση της αναρχίας. Το όνομά μας είναι η ψυχή μας και ονομάζεται FAI/IRF. Η Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία-Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο είναι η νέα Μαύρη Διεθνής των Αναρχικών της Πράξης.

Το ξέρουμε πως κάποια στιγμή θα συναντηθούμε στην Αθήνα, στο Σαντιάγο, στο εδώ, στο τώρα, στο πάντα.

Μέχρι τότε, όπως έχουν γράψει τα αδέλφια μας από το ρωσικό πυρήνα της ΣΠΦ «καθώς διαβάζουμε τα γράμματα και τις προκηρύξεις των φυλακισμένων συντρόφων, νιώθουμε με όλη μας την καρδιά το μίσος τους απέναντι στο κατεστημένο, την αδημονία τους να δημιουργήσουν έναν άλλον κόσμο, καταστρέφοντας τον ήδη υπάρχοντα. Κάθε γράμμα απ’ αυτά τα κείμενα ρέει σαν ποτάμι μέσα στις φλέβες σου. Φτάνει κατευθείαν στην καρδιά και μένει για πάντα μέσα στην ψυχή σου. [. . .]

Και ενώ η δραστηριότητά μας μας βάζει σε μεγάλο κίνδυνο, ακόμα ονειρευόμαστε τη μέρα που θα ξαναμαζευτούμε σε μια μικρή αγροτική κατοικία. Θα πίνουμε το τσάι που μαζέψαμε με τα ίδια μας τα χέρια και θα μοιραζόμαστε τα σχέδιά μας με χαμόγελα…

Θα ανταλλάσσουμε ιστορίες απ’ τις εξερευνήσεις μας.

Και αυτή η μέρα δεν είναι μακριά…»

Monica, Felipe, Francisco, Omar, Carlos, Luciano, Marcelo, Freddy, Juan, σηκώνουμε τη γροθιά μας δίπλα σας, φωνάζοντας «ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ» στη διεθνή γλώσσα της αναρχίας. Την ίδια στιγμή στο άλλο χέρι κρατάμε σφιχτά το μαχαίρι του νιχιλισμού για να το σφηνώσουμε βαθιά στα σπλάχνα αυτού του κόσμου της εξουσίας και της υποταγής.

Για πάντα ελεύθεροι

Για πάντα αναρχικοί

ΖΗΤΩ Η FAI/IRF

  Τα φυλακισμένα μέλη της ΣΠΦ
και ο αναρχικός επαναστάτης Θ. Μαυρόπουλος

ΥΓ. Πριν λίγο καιρό στις φυλακές της Χιλής ο σύντροφος Cristóbal Franke δέχτηκε επίθεση των θρασύδειλων δεσμοφυλάκων. Οι ανθρωποφύλακες θέλησαν να τον εκδικηθούν γιατί δεν υπάκουσε στις εντολές τους και τους ειρωνεύτηκε περιφρονητικά μπροστά στα μούτρα τους. Αυτοί οι δειλοί που κλειδώνουν τους συντρόφους μας στα κελιά των φυλακών, να είναι σίγουροι πως θα πάρουν την απάντηση που τους ταιριάζει. Για κάθε προσβολή, για κάθε τιμωρία στους αναρχικούς της πράξης που βρίσκονται αιχμάλωτοι του κράτους, κάθε δεσμοφύλακας θα γίνεται στόχος τόσο ο ίδιος, όσο και η ιδιοκτησία του· είναι καταδικασμένοι να συναντήσουν την οργή μας πάνω τους.

_

* Η δίκη των Φρέντυ, Μαρσέλο και Χουάν διεξάγεται στις 19 Δεκέμβρη.