Αρχείο κατηγορίας ΚΕΙΜΕΝΑ/ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ

Κείμενο Νίκου Ρωμανού για την απεργία πείνας

moonΓράφω αυτό το κείμενο ώστε να γίνει μια κριτική αποτίμηση του αγώνα που δώσαμε καθώς θεωρώ ότι αποτελεί μια σημαντική παρακαταθήκη η οποία πρέπει να αναλυθεί με στόχο να χρησιμοποιηθεί ως μια πυξίδα στρατηγικής για τις δύσκολες μέρες που έρχονται.

Το κράτος γνωρίζοντας την πολιτική ήττα που υπέστη αντεπιτίθεται σε άλλα ανοιχτά μέτωπα αγώνα οπότε το να συνεχιστεί ο κοινός συντονισμός στην βάση συγκεκριμένων συμφωνιών είναι μια αναγκαιότητα. Όχι μόνο ως μια αμυντική θέση μάχης αλλά ως μια συνειδητή δυνατότητα να ξαναμπούμε στην σκακιέρα με αξιώσεις όπως πολύ σωστά είπαν κάποιοι σύντροφοι.

Κατά την διάρκεια της απεργίας πείνας το κράτος ζύγισε το πολιτικό κόστος που θα είχε μια πιθανή εξόντωση μου, όσο δυνάμωνε το πολύμορφο κίνημα αλληλεγγύης τόσο μετάλλασε και τις ρητορικές του. Συνοπτικά μπορούμε να πούμε ότι οι χαμαιλέοντες της κυβερνητικής πολιτικής άλλαξαν τέσσερα χρώματα. Από την προκλητική αδιαφορία στην υπεροψία εν’ συνεχεία στην επίδειξη δύναμης για να ακολουθήσει ο πανικός. Ας γίνω όμως πιο συγκεκριμένος. Συνέχεια ανάγνωσης Κείμενο Νίκου Ρωμανού για την απεργία πείνας

Κείμενο Δ. Πολίτη,Α.-Δ. Μπουρζούκου,Γ. Μιχαηλίδη ,για την απεργία πείνας

wolvesΞεκινώντας έναν πρώτον απολογισμό του αγώνα που δόθηκε από τον Νίκο και κατ’επέκταση από εμάς, θα προσπαθήσουμε να ακουμπήσουμε όλα αυτά τα σημεία που διαμόρφωσαν τις συνθήκες και την πορεία του. Θα πρέπει, καταρχάς, να εστιάσουμε το βλέμμα μας στον κόσμο που έκανε εφικτό αυτόν τον αγώνα, στο κίνημα αλληλεγγύης που με τη δυναμική του αφύπνισε ένα μεγάλο κομμάτι των καταπιεσμένων και έδειξε ότι ο μόνος τρόπος διεκδίκησης και αντίστασης είναι ο πολύμορφος και αδιαμεσολάβητος αγώνας.

Αντιλαμβανόμαστε τη σημασία ανάλυσης και διεύρυνσης ενός πολιτικού διαλόγου γύρω από τις στιγμές αγώνα με στόχο την ουσιαστική απεμπλοκή (στα πλαίσια μιας διαλεκτικής κριτικής) από αγκυλώσεις και αντιθέσεις που δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια της απεργίας πείνας, τόσο λόγω της ίδιας της φύσης του αιτήματος, όσο και της έκβασης. Αγκυλώσεις που δυστυχώς αφήνουν χώρο σε μια άγονη –και ίσως σε στιγμές κακόβουλη– κριτική να αναπτυχθεί, με αποτέλεσμα να αποπροσανατολίσει το κίνημα αλληλεγγύης από τον αγώνα, οδηγώντας το σε μια εσωστρέφεια και εν τέλει στην αδρανοποίηση της δυναμικής του. Συνέχεια ανάγνωσης Κείμενο Δ. Πολίτη,Α.-Δ. Μπουρζούκου,Γ. Μιχαηλίδη ,για την απεργία πείνας

Inside out – για να έρθουν τα μέσα έξω (έντυπο)

Insideout_t01_2012-04_BRΤο παρόν έντυπο εκδόθηκε σε 3.000 αντίτυπα από τη Συνέλευση Αλληλεγγύης και Οικονομικής Υποστήριξης Φυλακισμένων Αγωνιστών, Πολιτικών Κρατουμένων & Διωκόμενων Συντρόφων – Ηράκλειο Κρήτης σε συνδιαμόρφωση με τα φυλακισμένα μέλη της Ε.Ο. Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς.

 

Περιλαμβάνει τοποθετήσεις, κριτικές και διαλόγους μεταξύ της Συνέλευσης και της Ε.Ο. Σ.Π.Φ. που έλαβαν χώρα σε διάστημα σχεδόν ενός χρόνου (Απρίλης 2011 – Γενάρης 2012) πάνω σε μια σειρά πολιτικά ζητήματα που θεωρούμε ότι απασχολούν όχι μόνο τους «εμπλεκόμενους» στην έκδοση αλλά και πάρα πολλούς άλλους συντρόφους.

 

Σημειώνεται ότι δεν γίνεται καμία αναφορά στις πιο πρόσφατες εξελίξεις της υπόθεσης, καθώς και στην απεργία πείνας των μελών της ΣΠΦ και του αναρχικού επαναστάτη Θεόφιλου Μαυρόπουλου διότι τα κείμενα έχουν συνδιαμορφωθεί χρονικά πολύ νωρίτερα. Συγκεκριμένα, φιλοδοξία μας ήταν το έντυπο να κυκλοφορήσει πριν από τη 2η δίκη για την υπόθεση της Ε.Ο. Σ.Π.Φ. που ξεκίνησε το Δεκέμβρη του 2011 και συνεχίζεται αυτήν την περίοδο. Ωστόσο, ποικίλες «εσωτερικές» και «εξωτερικές» δυσκολίες και προβλήματα μάς οδήγησαν στην έκδοση με σχετικά μεγάλη καθυστέρηση.

 

Την έκδοση εκτός από τη Συνέλευση Αλληλεγγύης και την Ε.Ο. Σ.Π.Φ.,  στήριξε υλικά-οικονομικά και η κολεκτίβα «Λάδι στα Γρανάζια του Κινήματος».

 

Ηράκλειο Κρήτης, Ιούλης 2012

Διαβάστε – κατεβάστε τη μπροσούρα ηλεκτρονικά εδώ.

Ευχαριστούμε τους συντρόφους από το anarxeio.gr για την τεχνική βοήθεια και την ανάρτηση του εντύπου στο site τους για την ηλεκτρονική διακίνηση-ανάγνωση.

Αποχή συσσιτίου σε ένδειξη αλληλεγγύης προς στην αναρχική Στέλλα Αντωνίου

Την τελευταία διετία ο ρυθμός των πολιτικών κρατουμένων στις φυλακές του ελληνικού κράτους έχει αυξηθεί ραγδαία καθώς δεκάδες αγωνιστές όλων των τάσεων έχουν συλληφθεί κατηγορούμενοι είτε για συμμετοχή στις επαναστατικές οργανώσεις που έδρασαν το προηγούμενο διάστημα είτε για την γενικότερη αντισυστημική τους δράση.
Μία από αυτούς ειναι και η Στέλλα Αντωνίου η οποία έχει συνεληφθεί στις 4-12-2010.
Η αναρχική συντρόφισσα αντιμετώπιζε ήδη σοβαρό πρόβλημα υγείας,το οποίο έχει επιβαρυνθεί επικίνδυνα τον τελευταίο χρόνο που κρατείται.
Στις 4-1-2012 θα καταθέσει αίτηση αποφυλάκισης προκειμένου να μπορέσει να λάβει την ιατρική περίθαλψη που χρειάζεται πρωτού η κατάστασή της καταστεί μη αναστρέψιμη.
Ως ελάχιστη πράξη αλληλεγγύης ξεκινάσαμε από σήμερα 30-12-2011 αποχή σισιτίου η οποία θα διαρκέσει ως την ημερομηνία κατάθεσης της αίτησης αποφυλάκισης της στις  4-1-2012.

  • Πολύκαρπος Γεωργιάδης
  • Γιάννης Δημητράκης
  • Γιώργος Καραγιαννίδης
  • Νίνα Καρακατσάνη
  • Κώστας Κάτσενος
  • Χρήστος Κολεντίνης
  • Δημήτρης Κουφοντίνας
  • Αλέξανδρος Μητρούσιας
  • Κωνσταντίνος Σακκάς
  • Ράμι Συριανός
  • Δημήτρης Φεσσάς

Ο συντροφος Σιμος Σεϊσιδης λογω καθυστερησης στην επικοινωνια δεν μπορει να συμμετεχει στην αποχη σισιτιου αλλα στηριζει την κινηση.
Στην αποχη συσιτιου συμμετεχει και η Στελλα Αντωνιου.

—————————————————————————————————————————————————–

Επίσης, σε ένδειξη αλληλεγγύης προς στην αναρχική Στέλλα Αντωνίου έξι κρατούμενοι της 2ης πτέρυγας προχωρούν σε συμβολική αποχή συσσιτίου. Είναι οι:

  • Αχτσαλωτίδης Σταμάτης,
  • Λαζαράκης Θεοφιλος,
  • Μπάνη Αλεξαντέρ,
  • Λούπα Χρήστος,
  • Ντεβενες Μιχάλης
  • και Πολύκαρπος Γεωργιάδης

Πολιτική δήλωση από τα 9 φυλακισμένα μέλη της Ε.Ο Σ.Π.Φ στα πλαίσια του δικάστηρίου για το Χαλάνδρι

) Η «αθωότητα» του θύματος και η «ενοχή» του «θηρευτή».
Στις 14 του Δεκέμβρη ορίστηκε το δεύτερο δικαστήριο του κράτους εναντίον της επαναστατικής αναρχικής οργάνωσης Σ.Π.Φ.. Πρόκειται για τη δίκη της υπόθεσης των τριών επιθέσεων της Σ.Π.Φ. με εκρηκτικούς μηχανισμούς (σπίτι υφυπουργού δημόσιας τάξης Χηνοφώτη, υπουργείο Μακεδονίας –Θράκης, οικία της πολιτικού Λούκας Κατσέλη) καθώς και την κατοχή ενός εκρηκτικού μηχανισμού.

Η πρώτη δίκη της ίδιας υπόθεσης τελείωσε το καλοκαίρι του 2011 καταδικάζοντας σε 37 χρόνια φυλακής δύο μέλη της Σ.Π.Φ. Χ. Χατζημιχελάκη και Π. Αργυρού και επιβάλλοντας μεγάλες ποινές κάθειρξης στους υπόλοιπους κατηγορούμενους που δεν έχουν καμία σχέση με την οργάνωση. Τώρα θα δικαστούν τέσσερα μέλη της Σ.Π.Φ. (Δ. Μπολάνο.                        Γ. Νικολόπουλος, Μ. Νικολόπουλος, Χ. Τσάκαλος) που ήταν καταζητούμενοι κατά την πρώτη εκδίκαση της υπόθεσης.

Αυτό το δικαστήριο είναι η συνέχεια μιας σειράς δικαστηρίων που θα διεξαχθούν εναντίον μας σχηματίζοντας έναν εισαγγελικό γόρδιο δεσμό απέναντί μας.

Η άποψή μας για τη δικαιοσύνη είναι ήδη γνωστή. Την έχουμε γραμμένη στα παλαιότερα των υποδημάτων μας. Δηλώνουμε περήφανα την «ενοχή» μας  απέναντι στο σύστημα τους.

Είμαστε εχθροί των νόμων, της εξουσίας, της αστυνομίας, των δικαστηρίων, των φυλακών, των συνόρων, της εκμετάλλευσης και συνολικότερα του πολιτισμού της υποταγής και του συμβιβασμού. Για μας δεν υπάρχουν αθώοι. Υπάρχουν μονάχα επιλογές.

Ή εξεγερμένος ή συμβιβασμένος, ή αντάρτης ή υπήκοος ή άνθρωπος ή δούλος. Εμείς σ’ αυτή τη ζωή διαλέξαμε να είμαστε οι λύκοι και όχι τα θύματα. Γι’ αυτό σας χαρίζουμε την «αθωότητα» του θύματος και κρατάμε την «ενοχή» του θηρευτή.

Με αυτό το σκεπτικό θέλουμε να αντιστρέψουμε τους όρους των δικαστηρίων που έχουν δρομολογήσει εναντίον μας. Είτε μέσα από την περιφρονητική απουσία μας σε κάποια απ’ αυτά, είτε με την απόλυτη εχθρική παρουσία μας, επιδιώκουμε να προκαλέσουμε μικρά και μεγάλα βραχυκυκλώματα στον δικαστικό μηχανισμό. Χαράζοντας τη στρατηγική μας έχουμε ορίσει ως κεντρικό δικαστήριο τη δίκη για τα 14 παγιδευμένα δέματα που απέστειλε η οργάνωση σε πρεσβείες και διεθνείς αστυνομικούς και δικαστικούς οργανισμούς. Σε αυτή τη δίκη καλούμαστε και οι 9 σύντροφοι της Σ.Π.Φ. που έχουμε αναλάβει την ευθύνη της συμμετοχής μας στην οργάνωση.

Παρ’ όλα αυτά θεωρούμε πως το δικαστήριο που ξεκινάει στις 14 Δεκεμβρίου έχει κι αυτό μία ξεχωριστή σημασία και αξία.

ii) Μια νέα αναρχία μέσα στην αναρχία.

Η υπόθεση «Χαλανδρίου» όπως έγινε γνωστή από τα ΜΜΕ αποτελεί ένα σταθμό ορόσημο στην πορεία του νέου αναρχικού αντάρτικου πόλης.

Για να γίνει αντιληπτή η σημασία της,  αξίζει να ανατρέξουμε στις συνθήκες και την κατάσταση του αναρχικού ρεύματος και του αντάρτικου πόλης εκείνη την  περίοδο.

Είχαν περάσει περίπου 2 χρόνια από την εμφάνιση της Σ.Π.Φ. και γενικότερα του φαινομένου του νέου αναρχικού αντάρτικου πόλης. Αρκετές ομάδες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη δρούσαν ανεξέλεγκτα πυρπολώντας τη νύχτα και καταστρέφοντας τις υποδομές της εξουσίας. Το σκηνικό του διάχυτου εμπρηστικού αντάρτικου εξαπλώνονταν και σε επαρχιακές πόλεις όπως η Καβάλα, τα Χανιά, το Ηράκλειο κ.α. Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα  οι αναρχικές ομάδες της προπαγάνδας στην πράξη, συνεργάζονταν συντονίζοντας πανελλαδικά μπαράζ εμπρησμού. Σε πολλά από τα κείμενα – προκηρύξεις που συνόδευαν τις επιθέσεις, χαρτογραφούνταν μία νέα αντίληψη, που έθετε στο στόχαστρο της κριτικής της,  την κοινωνική αδράνεια, την παθητικότητα του κόσμου και την ένοχη σιωπή που επιτρέπει στην εξουσία να καθορίζει τη ζωή μας.

Συνέχεια ανάγνωσης Πολιτική δήλωση από τα 9 φυλακισμένα μέλη της Ε.Ο Σ.Π.Φ στα πλαίσια του δικάστηρίου για το Χαλάνδρι

Μία φλόγα αλληλεγγύης από τη ΣΠΦ για τα αδέρφια στη Χιλή

Όταν τα κάγκελα της φυλακής εμποδίζουν τα χέρια μας να ρίξουν τη φωτιά της αναρχίας στον κόσμο της εξουσίας, τότε οι λέξεις μας γίνονται η κοφτερή λίμα της απόδρασής μας.

Τις οπλίζουμε με σκέψεις, με επιθυμίες, με κρυφά σχέδια, με νέες συνωμοσίες και τις κάνουμε την πιο ζεστή μας αγκαλιά στη νοητή μας συνάντηση με τους συντρόφους της πράξης σε όλον τον κόσμο.

Τώρα η φωνή μας θέλουμε να φτάσει στα αδέλφια μας στη μακρινή Χιλή, στον Luciano (Tortuga) που διώκεται στις 22 Νοεμβρίου και στη Monica, στον Felipe, στον Francisco, στον Omar, στον Carlos που δικάζονται στις 28 Νοεμβρίου επειδή είναι αναρχικοί και εχθροί της εξουσίας.

Φυσικά δεν ξεχνάμε και τους Marcelo, Freddy και Juan που το δικαστήριό τους ξεκίνησε στις 11 του μήνα.*

Σύντροφοι, βρίσκεστε τόσο μακριά κι όμως σας νιώθουμε τόσο κοντά.

Είναι η ίδια λύσσα που νιώθουμε όταν χτυπάμε το κράτος, η ίδια περιφρόνηση που δείχνουμε στη σιωπή του συμβιβασμένου πλήθους, το ίδιο πάθος που πολεμάμε για την αναρχία, το ίδιο μίσος για τις φυλακές που θέλουν να μας κρατήσουν αιχμαλώτους.

Το κράτος της Χιλής και οι αρχές των κρατών όλου του κόσμου, πρέπει να γνωρίζουν πως κανείς σύντροφος δε θα μείνει μόνος του.

Υπάρχουμε παντού αναρχικοί της πράξης που για μας η αναρχία δεν είναι μια φτηνή ιδεολογία για φλυαρία, αλλά ο μοναδικός αυθεντικός τρόπος ζωής.

Γι’ αυτό ένα είναι σίγουρο. Δεν έχουμε πει ακόμα την τελευταία μας λέξη. Ξεκινάμε ένα ατελείωτο εξεγερσιακό ταξίδι με πυξίδα μας το νέο νιχιλισμό και την άμεση δράση για την πραγμάτωση της αναρχίας. Το όνομά μας είναι η ψυχή μας και ονομάζεται FAI/IRF. Η Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία-Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο είναι η νέα Μαύρη Διεθνής των Αναρχικών της Πράξης.

Το ξέρουμε πως κάποια στιγμή θα συναντηθούμε στην Αθήνα, στο Σαντιάγο, στο εδώ, στο τώρα, στο πάντα.

Μέχρι τότε, όπως έχουν γράψει τα αδέλφια μας από το ρωσικό πυρήνα της ΣΠΦ «καθώς διαβάζουμε τα γράμματα και τις προκηρύξεις των φυλακισμένων συντρόφων, νιώθουμε με όλη μας την καρδιά το μίσος τους απέναντι στο κατεστημένο, την αδημονία τους να δημιουργήσουν έναν άλλον κόσμο, καταστρέφοντας τον ήδη υπάρχοντα. Κάθε γράμμα απ’ αυτά τα κείμενα ρέει σαν ποτάμι μέσα στις φλέβες σου. Φτάνει κατευθείαν στην καρδιά και μένει για πάντα μέσα στην ψυχή σου. [. . .]

Και ενώ η δραστηριότητά μας μας βάζει σε μεγάλο κίνδυνο, ακόμα ονειρευόμαστε τη μέρα που θα ξαναμαζευτούμε σε μια μικρή αγροτική κατοικία. Θα πίνουμε το τσάι που μαζέψαμε με τα ίδια μας τα χέρια και θα μοιραζόμαστε τα σχέδιά μας με χαμόγελα…

Θα ανταλλάσσουμε ιστορίες απ’ τις εξερευνήσεις μας.

Και αυτή η μέρα δεν είναι μακριά…»

Monica, Felipe, Francisco, Omar, Carlos, Luciano, Marcelo, Freddy, Juan, σηκώνουμε τη γροθιά μας δίπλα σας, φωνάζοντας «ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ» στη διεθνή γλώσσα της αναρχίας. Την ίδια στιγμή στο άλλο χέρι κρατάμε σφιχτά το μαχαίρι του νιχιλισμού για να το σφηνώσουμε βαθιά στα σπλάχνα αυτού του κόσμου της εξουσίας και της υποταγής.

Για πάντα ελεύθεροι

Για πάντα αναρχικοί

ΖΗΤΩ Η FAI/IRF

  Τα φυλακισμένα μέλη της ΣΠΦ
και ο αναρχικός επαναστάτης Θ. Μαυρόπουλος

ΥΓ. Πριν λίγο καιρό στις φυλακές της Χιλής ο σύντροφος Cristóbal Franke δέχτηκε επίθεση των θρασύδειλων δεσμοφυλάκων. Οι ανθρωποφύλακες θέλησαν να τον εκδικηθούν γιατί δεν υπάκουσε στις εντολές τους και τους ειρωνεύτηκε περιφρονητικά μπροστά στα μούτρα τους. Αυτοί οι δειλοί που κλειδώνουν τους συντρόφους μας στα κελιά των φυλακών, να είναι σίγουροι πως θα πάρουν την απάντηση που τους ταιριάζει. Για κάθε προσβολή, για κάθε τιμωρία στους αναρχικούς της πράξης που βρίσκονται αιχμάλωτοι του κράτους, κάθε δεσμοφύλακας θα γίνεται στόχος τόσο ο ίδιος, όσο και η ιδιοκτησία του· είναι καταδικασμένοι να συναντήσουν την οργή μας πάνω τους.

_

* Η δίκη των Φρέντυ, Μαρσέλο και Χουάν διεξάγεται στις 19 Δεκέμβρη.

Κείμενο των 4 συντρόφων που κατηγορούνται για τη ληστεία της ΕΤΕ στα Ψαχνά Ευβοίας

I. Ο κόσμος που γνωρίσαμε αλλάζει, ο κόσμος που αντέχαμε τελειώνει.

Βρισκόμαστε μπροστά στη διαδικασία εξάπλωσης ενός νέου παγκόσμιου πολέμου. Ενός πολέμου που επιταχύνεται ανελέητα σε κάθε πτυχή του κοινωνικού, έτσι που τίποτα πια να μην μπορεί να αποκρύψει το ολοφάνερο: η καπιταλιστική μηχανή είναι μηχανή θανάτου. Ο κόσμος που γνωρίσαμε αλλάζει, ο κόσμος που αντέχαμε τελειώνει.

Η αποτελμάτωση των υπερδιογκωμένων και πλασματικών κερδοφόρων ροών μέσα στα πλαίσια της οικονομίας των αγορών, μιας οικονομίας που εδώ και τρείς δεκαετίες έχει μετατοπίσει προς την απόλυτη χρηματιστικοποίηση την κερδοφορία του κεφαλαίου, ήταν αυτή που σήμανε το ξέσπασμα της κρίσης άρα και την διαπλανητική ανάγκη των αφεντικών για αναδιοργάνωση της οικονομίας. Σε πρώτη φάση η στρατηγική των αφεντικών για τον απεγκλωβισμό από την κρίση επιβάλλει την επίταση των διακρατικών ανταγωνισμών. Έτσι, σε παροξυμμένη μορφή επιβεβαιώνεται η θεμελιώδης αρχή του παγκοσμιοποιημένου νεοφιλελευθερισμού περί κατίσχυσης των αναπτυγμένων οικονομικά κρατών εις βάρος των υποανάπτυκτων. Είναι γεγονός ότι οι διακρατικοί ανταγωνισμοί απέκτησαν μια πιο σύγχρονη εκδοχή όταν η παγκόσμια εδραίωση του νεοφιλελευθερισμού ενίσχυσε το σχηματισμό καπιταλιστικών-ιμπεριαλιστικών συμμαχιών (π.χ. Ε.Ε) με κίνητρο την όσο το δυνατό μεγαλύτερη επέκταση των ζωνών οικονομικής επιρροής τους πάνω σ’ ένα πλανήτη που είχε ήδη αρχίσει να τεμαχίζεται σε επιμέρους αγορές. Ο τεμαχισμός αυτός ουσιαστικά διαμόρφωσε τον παγκόσμιο χάρτη μέσα από τους δύο άξονες που περιελάμβαναν το καπιταλιστικό κέντρο και την περιφέρεια. Από τη μια δηλαδή το κέντρο των οικονομικά ανεπτυγμένων κρατών που σχημάτιζαν βάσει συμφερόντων διαφορετικές και ανταγωνιστικές μεταξύ τους συμμαχίες και από την άλλη η περιφέρεια των φτωχών κρατών που αποτελούσαν πηγές αστείρευτης λεηλασίας. Τα κράτη της περιφέρειας αποτελούσαν βάσεις εξυπηρέτησης των ισχυρών, είτε με το πάμφθηνο εργατικό δυναμικό που προσέφεραν, είτε με την μηδενική φορολόγηση των μεταφερόμενων πρωτοκοσμικών παραγωγικών μονάδων, είτε με τις ιδιότυπες δικτατορίες του πλήρη οικονομικού ελέγχου μέσω των υψηλών έντοκων κρατικών δανείων.

Συνέχεια ανάγνωσης Κείμενο των 4 συντρόφων που κατηγορούνται για τη ληστεία της ΕΤΕ στα Ψαχνά Ευβοίας

Κείμενο Βαγγέλη Σταθόπουλου

Αντί χρονικού η εκδικητικότητα των μηχανισμών σε τρίτο πρόσωπο

Στις 10 Απρίλη 2010, έπειτα από μία θεαματική σύλληψη, 6 αγωνιστές κατηγορούνται για συμμετοχή στην οργάνωση Επαναστατικός Αγώνας. Οι σύντροφοι Νίκος Μαζιώτης, Κώστας Γουρνάς και Πόλα Ρούπα αναλαμβάνουν την πολιτική ευθύνη για την οργάνωση του Επαναστατικού Αγώνα. Οι σύντροφοι Χριστόφορος Κορτέσης, Σαράντος Νικητόπουλος και Βαγγέλης Σταθόπουλος αρνούνται τις κατηγορίες από την πρώτη στιγμή, υποστηρίζοντας ότι η δίωξη τους βασίζεται στην πολυετή συμμετοχή τους στους κοινωνικό-ταξικούς αγώνες, καθώς και στην πολιτική τους ένταξη στον αναρχικό χώρο.

Επίσης βασικό στοιχείο της δίωξής τους είναι η ποινικοποίηση των πολιτικών και συντροφικών τους σχέσεων. Η υπόθεση παίρνει ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις όταν δεκάδες σύντροφοι και φίλοι καλούνται να απολογηθούν σε γραφεία ειδικών εφετών ανακριτών. Τρανταχτή απόδειξη για την εκδικητικότητα των μηχανισμών αποτελεί η δίωξη της Μαρί Μπεραχά, συζύγου του Κώστα Γουρνά, που παραπέμπεται σε δίκη για συμμετοχή στην οργάνωση. Η ίδια εκδικητικότητα των μηχανισμών είναι αυτή που για ένα χρόνο κρατά τους 6 αγωνιστές σε διάφορες φυλακές και σε ειδικά καθεστώτα κράτησης.

Με πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα τα υπόγεια της ΣΤ’ πτέρυγας Κορυδαλλού, που χρησιμοποιούνται και ως πειθαρχικά, στα οποία κρατούνται έως και σήμερα ο Κώστας Γουρνάς και ο Νίκος Μαζιώτης. Ωστόσο, ιδιαίτερη σημασία έχει να αναφέρουμε την αγωνιστική στάση των συντρόφων, οι οποίοι συμμετείχαν σε κινητοποιήσεις εντός των τειχών, ενώ ταυτόχρονα δε σταμάτησαν να διεκδικούν τα αυτονόητα και να τοποθετούνται δημόσια σε κοινωνικούς αγώνες τόσο για την υπόθεση τους όσο και για τα ίδια τα γεγονότα.

Στις 5 Απριλίου 2011, έπειτα από 12 μήνες κράτησης, συγκαλείται το προκαθορισμένο συμβούλιο εφετών για να κρίνει την παράταση ή μη της προφυλάκισης των κατηγορούμενων για την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα. Οι Π. Ρούπα, Ν. Μαζιώτης και Κ. Γουρνάς, μην αναγνωρίζοντας από την αρχή τη διαδικασία της σύλληψης και της φυλάκισής τους, αρνούνται να παραστούν στο Συμβούλιο.

Ενώ, οι Χ. Κορτέσης, Σ. Νικητόπουλος και Β. Σταθόπουλος παρουσιάστηκαν στο συμβούλιο και, υπερασπίζοντας ο καθένας από τη μεριά του αυτό που έλεγαν από την αρχή της σύλληψής τους, αρνήθηκαν τις κατηγορίες. Η προβλεπόμενη δικαστική διαδικασία αποφάσισε ομόφωνα και αμετάκλητα την αποφυλάκισή τους και την αντικατάσταση της προσωρινής τους κράτησης με περιοριστικούς όρους.

Ωστόσο, η εκδικητικότητα των μηχανισμών, που έχει αναδειχθεί σε όλο της το εύρος κατά τη διάρκεια αυτής της υπόθεσης, επανέρχεται στις 19 Μάη μέσω του Αρείου Πάγου. Για πρώτη φορά στα δικαστικά χρονικά, ο Άρειος Πάγος ακυρώνει την ομόφωνη απόφαση του συμβουλίου και μεθοδεύει εκ νέου την προφυλάκιση των τριών συντρόφων.

Σε δεύτερο χρόνο έρχεται ο εισαγγελέας εφετών,χωρίς κανένα σκεπτικό και αγνοώντας όλες τις νομότυπες ημερομηνίες, να παγώσει το χρόνο ουσιαστικά καταργώντας τον, και παρατείνοντας την προφυλάκιση έτσι ώστε να γυρίσει πίσω στο καθεστώς, πριν από την δωδεκάμηνη απόφαση. Κατά αυτόν τον τρόπο, αυτό το νομικό πραξικόπημα διευρύνεται και θέτει τους συντρόφους σε μία κατάσταση ομηρίας, όπου ο ένας εισαγγελέας πετάει το μπαλάκι στον άλλον και έπειτα στο συμβούλιο στις 9 Ιούνη για να αποφασίσει για την τύχη των 3 συντρόφων. Εν τω μεταξύ, με αυτό το ανήκουστο καθεστώς που βρίσκεται σε εξέλιξη, οι τρεις σύντροφοι κινδυνεύουν διαρκώς με επανα-προφυλάκιση!!!

Όταν όλα τα ψέματα δεν μπορούν,

όλες οι συνθηκολογήσεις δεν φτάνουν.

Ενάμιση μήνα μετά την οριστική και αμετάκλητη απόφαση του προκαθορισμένου συμβουλίου για την αποφυλάκισή μου με περιοριστικούς όρους, συμβαίνει το εξής παράδοξο. Αν και αμετάκλητη, η απόφαση του συμβουλίου προσβάλλεται από τον αρχι-εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, ύστερα από υποδείξεις και πιέσεις εντός αλλά και μάλλον εκτός της χώρας.

Αυτή η μικρή δικτατορία, καταργώντας κάθε τεκμήριο αθωότητας, διευρύνεται για να παρατείνει την προφυλάκιση με διάφορες νουθεσίες και μ’ένα σκεπτικό ακατάληπτο, που με μαγικό τρόπο γυρνά τον χρόνο πίσω και επαναπροσδιορίζεται ανάλογα με τις ορέξεις και του κάθε δικαστικού υπαλλήλου. Γεγονός που θα μπορούσε να εκληφθεί ως κακόγουστο αστείο αλλά τελικά είναι μια θλιβερή πραγματικότητα, καθαρά εκδικητικού χαρακτήρα, και αυτό φαίνεται σε όλες τις αιτιολογίες. Είναι πρωτάκουστο ακόμα και στην αστική νομιμότητα να ανακαλείται μία αμετάκλητη απόφαση!

Αυτό το νομικό πραξικόπημα αποκαλύπτει ότι πλέον, χωρίς κανένα δισταγμό, όταν οι ίδιοι τους οι νόμοι δεν είναι αρκετοί τους ανασκευάζουν και τους καταπατούν με σκοπό να ικανοποιηθεί η εκδικητική μανία της κυριαρχίας και των μηχανισμών της, ώστε να καμφθεί η αγωνιστικότητα όσων δεν σκύβουν το κεφάλι. Κατά αυτό τον τρόπο, βρίσκομαι σε μια κατάσταση ομηρίας κάτω από ένα ιδιότυπο καθεστώς όπου ένα αυθαίρετο νομικό παρασκεύασμα απειλεί να με βάλει ξανά στην φυλακή αναζητώντας μια φόρμουλα για να το κάνει. Το πλαίσιο αυτού του άθλιου νομικού πραξικοπήματος χαρακτηρίζει το σκεπτικό της αποφυλάκισης μου ανεπαρκές.

Δεν θα μπω σε καμία λογική τύπου καλοί και κακοί δικαστές, ούτε θα σχολιάσω αν ο μηχανισμός της δικαιοσύνης κάνει καλά ή κακά την δουλειά του. Έτσι κι αλλιώς, το δίκαιο δεν κρίνεται στα γραφεία των εισαγγελέων και στις δικαστικές αίθουσες. Το δίκαιο κρίνεται από την ιστορία και τους δρόμους. Δεν είναι ζήτημα των αγωνιστών να επικαλούνται τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ευαισθησίες μιας επίπλαστης αστικής νομιμότητας. Δουλειά των αγωνιστών είναι η ανατροπή του συστήματος, το οποίο στηρίζεται πάνω στην οργανωμένη βία των μηχανισμών και στην αδικία.

Αρκούμαι, λοιπόν, να πω πως ένα χρόνο που ήμουν στη φυλακή χωρίς κανένα στοιχείο δεν χρειάστηκαν κανένα επαρκές αιτιολογικό για να με κρατούν σε πτέρυγα ασφαλείας μέσα στα κολαστήρια. Επίσης, ένα χρόνο τώρα που πέρναγα από τα σύγχρονα έκτακτα στρατοδικεία ποτέ δεν μπήκαν στον κόπο οι διώκτες μου να μου εξηγήσουν γιατί κρατούμαι. Ακόμα και αυτά που εμφάνισαν ως ενδείξεις μόνο γελοία θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν. Αν καταδίκαζα μορφές αγώνα και στάσεις ζωής, θα είχα την ίδια αντιμετώπιση; Μήπως αν έσκυβα το κεφάλι μπροστά στις πιέσεις και αρνιόμουν τους συντρόφους, θα είχα την ίδια τύχη; Μήπως αν γινόμουν δηλωσίας κάτω από την απειλή μιας πολύχρονης φυλάκισης και δεν κρατούσα μια αξιοπρεπή αγωνιστική στάση μέσα στην φυλακή, δεν θα ήταν ευνοϊκότερη η αντιμετώπιση μου;

Ας μην κοροϊδευόμαστε λοιπόν.

Αν δεν εναντιωνόμουν στο διαρκές έγκλημα που λέγεται κυριαρχία και γινόμουν πειθήνιο εργαλείο της, δεν θα έβλεπα ποτέ το κατώφλι μιας φυλακής. Το ότι είμαι αναρχικός και ποτέ δεν αρνήθηκα την πολιτική μου ταυτότητα, ότι υπερασπίστηκα τις πολιτικές και συντροφικές μου σχέσεις, όπως έχω επανειλημμένα πει από την αρχή μέχρι σήμερα, είναι τα βασικά στοιχεία για τη δίωξη μου. Ωστόσο, αυτή η κατάσταση εξαίρεσης, τόσο στο πρόσωπο μου όσο και στα πρόσωπα των Κορτέση και Νικητόπουλου, ανοίγει έναν δρόμο πολύ επικίνδυνο. Αύριο μπορεί να είναι η Μ. Μπεραχά ή οποιοσδήποτε μπει στο στόχαστρο της εξουσίας και φυσικά αυτές οι μεθοδεύσεις αντανακλώνται σε ολόκληρη την κοινωνία. Εντάσσονται σε μια συνολική επίθεση ενάντια στις τάξεις των καταπιεσμένων και ειδικότερα ενάντια σε οποιονδήποτε το καθεστώς θεωρήσει ότι μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα στα σχέδιά του. Αποτελεί ένα ακόμα σημείο μιας γενικότερης σκληρής πολιτικής που θέλει να τρομοκρατήσει την κοινωνία και να επιβάλλει τον φόβο, την παθητικότητα και την απομόνωση και προμηνύει το μέλλον που προετοιμάζουν σε όλους μας.

Τρομοκρατία είναι ο τρόπος που καθημερινά μας αναγκάζουν να ζούμε.

Σε μία χρονική περίοδο που κατακλύζεται από έντονα και αντιφατικά κοινωνικά φαινόμενα, η κρίση του πολιτικοοικονομικού συστήματος οδηγεί στην πλήρη διάλυση ενώ ταυτόχρονα νοηματοδοτεί και επιβάλλει την πλήρη αναδιάρθρωση του. Ίσως η παρομοίωση που θέλει την κοινωνία να είναι ένα καζάνι που βράζει, να αποτελεί σήμερα την πλέον σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα που εγκυμονεί τον κίνδυνο μιας γενικευμένης κοινωνικής έκρηξης. Τα πάντα έχουν γίνει ρευστά και συνάμα οι μηχανισμοί του κράτους και του κεφαλαίου χάνουν την ευελιξία τους, επιλέγοντας αναγκαστικά μια αρτηριοσκληρωτική στάση. Μία ακόμα επίθεση με νέα μέτρα είναι προ των πυλών και διεξάγεται προς όλες τις κατευθύνσεις υπό την αιγίδα του ΔΝΤ και της ΕΚΤ. Τα νέα μέτρα που εφαρμόζονται κάνουν την πραγματικότητα ακόμα πιο σκληρή. Η κοινωνική πρόνοια που είναι πλέον ανέκδοτο με το οποίο δεν γελάει κανείς, οι περικοπές σε συντάξεις και επιδόματα, οι επιπλέον φόροι, το ειδικό καθεστώς που θέτει σε ομηρία τους συμβασιούχους και οι χιλιάδες απολύσεις στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.

Η στυγνή εκμετάλλευση παραδίδει τη σκυτάλη στο διευρυμένο κοινωνικό έλεγχο και την άγρια καταστολή. Τα παραδείγματα ποικίλουν: ο στρατός κατοχής στην Κερατέα, η απαγόρευση κυκλοφορίας και δημόσιων συναθροίσεων των αγροτών στις Σέρρες, η κήρυξη πολλών απεργιών ως παράνομων και καταχρηστικών, οι μεθοδεύσεις για το άσυλο και τα καινούργια νομοθετήματα για τις διαδηλώσεις είναι μερικά από αυτά. Παράλληλα, οι μητροπόλεις έχουν μετατραπεί σε στρατόπεδα όπου η αστυνομοκρατία είναι βασικό στοιχείο της καθημερινότητας. Οι άγρυπνοι φρουροί της αστικής δημοκρατίας παραμονεύουν σε κάθε γωνιά μιας πόλης όπου η ζωή δηλώνεται όλο και πιο έντονα ως απούσα. Τα τάγματα ασφαλείας μέσα σε αυτή την πραγματικότητα έχουν εξασφαλίσει μεγαλύτερη εξουσία. Πλέον, χωρίς κανένα πρόσχημα εφορμούν σε μαζικές διαδηλώσεις, όπως στην απεργία της 11ης Μαΐου με δεκάδες τραυματισμούς και τον παραλίγο θανάσιμο τραυματισμό του Γιάννη Καυκά από τα ΜΑΤ, ενώ πλέον απροκάλυπτα δε διστάζουν να χρησιμοποιήσουν τους φασίστες ως εφεδρική δύναμη της αστυνομίας για να εξυπηρετηθούν τα σχέδια του καθεστώτος.

Σε τούτη την περίοδο, που μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας οδηγούνται στην εξαθλίωση, όπου ο φόβος της ανεργίας είναι διαρκής απειλή και χρησιμοποιείται για να καθυποτάξει τους εργαζόμενους σε ένα αέναο αγώνα για επιβίωση, η ίδια η ζωή βρίσκεται σε κατάσταση χρεοκοπίας. Ωστόσο οι συνεχιζόμενες πιέσεις μπορούν να ανατρέψουν το σκηνικό, να οδηγήσουν τελικά σε μια γενικευμένη κοινωνική έκρηξη και τα σχέδια των κυρίαρχων, που θέλουν να επιβάλλουν σιωπή νεκροταφείου, να πέσουν σαν ξερά φύλλα.

Χωρίς κανέναν ενδοιασμό πλέον, το καθεστώς είναι αναγκασμένο να διεξάγει ένα πόλεμο χτυπώντας οποιονδήποτε αντιστέκεται στην λογική της κυριαρχίας ή οτιδήποτε μπορεί να αποτελέσει εφαλτήριο δυναμικού αγώνα. Έτσι, το κράτος στοχεύει στην εξόντωση των πολιτικών του αντιπάλων, είτε πετώντας τους λάσπη μέσα από την κυρίαρχη προπαγάνδα και το θέαμα είτε κατασκευάζοντας βαριές κατηγορίες που επιφέρουν πολύχρονη φυλάκιση. Δε διστάζει να προχωρήσει ακόμα και στη φυσική τους εξόντωση χρησιμοποιώντας τους ένστολους φονιάδες του, όταν αυτό κρίνεται αναγκαίο. Αν όλο αυτό, λοιπόν, λέγεται δημοκρατία τότε η χούντα πως νοείται;


Περί εσωτερικού εχθρού

Σε αυτό το ευρύτερο πλαίσιο, το καθεστώς αποσκοπεί να ανακόψει και να απομονώσει με οποιοδήποτε τρόπο το ριζοσπαστικό κίνημα, στοχεύοντας ιδιαίτερα στα πιο συγκρουσιακά του στοιχεία και συνθέτοντας το πλέγμα της κατασταλτικής μεθόδευσης. Δεκάδες αγωνιστές βρίσκονται στην φυλακή είτε βάσει μεθοδεύσεων είτε όχι. Ενώ, άνθρωποι που κατηγορούνται για ένοπλες οργανώσεις είναι σε ειδικές συνθήκες κράτησης σε πτέρυγες προστασίας. Η στοχευμένη επίθεση εναντίον των ενόπλων οργανώσεων έχει σαν αποτέλεσμα την ποινικοποίηση των πολιτικών και συντροφικών σχέσεων. Και αυτό γιατί, χτυπώντας τον κοινωνικό τους περίγυρο φαίνονται απομονωμένες ή είναι ευκολότερο να πραγματωθεί η απομόνωσή τους. Όταν οι σχέσεις αυτές δεν υπάρχουν, κατασκευάζονται.

Όπως έγινε στην περίπτωση του συντρόφου Χρήστου Πολίτη, που χωρίς κανένα στοιχείο κατηγορείται για συμμετοχή σε ένοπλη οργάνωση ή ακόμα του συντρόφου Δημήτρη Μιχαήλ που κατηγορείται ως μέλος οργάνωσης για μια παιδική φιλία ή ακόμα και της Στέλλας Αντωνίου που διώκεται με βαρύτατες κατηγορίες για τις διαπροσωπικές της σχέσεις. Οι κατηγορίες που επιφέρουν ποινές πολύχρονης φυλάκισης χρησιμοποιούνται πολύ εύκολα, διευρύνοντας αυτό το κατασταλτικό πλέγμα. Χαρακτηριστική είναι η υπόθεση του αναρχικού Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη ο οποίος ενώ συνελήφθη για απλή οπλοκατοχή, αδίκημα που διώκεται σε βαθμό πλημμελήματος, βρίσκεται στη φυλακή και διώκεται με βάση το νέο αντιτρομοκρατικό νόμο.

Ένα ακόμα ατράνταχτο παράδειγμα αποτελεί η υπόθεση του αντιεξουσιαστή Σ. Σεϊσίδη που κατηγορήθηκε για μια ληστεία και επικηρύχτηκε με μεγάλο πόσο, πυροβολήθηκε σε κοντινή απόσταση από αστυνομικό με αποτέλεσμα να χάσει το πόδι του, δικάστηκε για αυτή την υπόθεση και αθωώθηκε πανηγυρικά. ‘Η ακόμα, η φρονηματική δίωξη του Άρη Σειρηνίδη ο οποίος, παρόλο που κατηγορείται με γελοία στοιχεία , είναι παραπάνω από ένα χρόνο στη φυλακή.

Σε αυτή τη λογική τρομοκράτησης και παραδειγματισμού, εντάσσεται και η προσπάθεια εμπλοκής τριών συντρόφων στην υπόθεση εμπρησμού της Μαρφίν και του Ιανού,καθώς και η μαζική προσαγωγή 50 συντρόφων σε αφισοκόλληση ενάντια στις ρατσιστικές επιθέσεις. Όλα αυτά καταγράφονται ενδεικτικά για να καταδείξουν αυτό που ήδη έχω αναφέρει: τη συνολική επίθεση του κράτους και του κεφαλαίου σε ό,τι στέκεται εχθρικά απέναντι του και απειλεί τα σχέδια του. Δημιουργώντας ένα κλίμα τρομοκρατίας, χτυπά εκείνους που προτάσσουν και προσπαθούν να πραγματώσουν την ανατροπή του καθεστώτος και εναντιώνονται στην ειρηνική συνύπαρξη μαζί του.

Έχοντας παραμείνει ένα χρόνο στη φυλακή «ως επικίνδυνος για την κοινωνία», κατηγορούμενος ως μέλος της οργάνωσης Επαναστατικός Αγώνας, «ακράδαντο στοιχείο» για τη φυλάκιση μου είναι η πολυετής παρουσία μου στους κοινωνικό-ταξικούς αγώνες. Η ενεργή συμμετοχή μου σε μαθητικές διεκδικήσεις, όπως αυτές ενάντια στον νόμο Αρσένη, τα γεγονότα του ΑΣΕΠ το 1998, τα αντιπολεμικά συλλαλητήρια για το Ιράκ και τη Σερβία όπως και σε δεκάδες απεργιακές κινητοποιήσεις. Είμαι βέβαιος ότι πληρώνω την παρουσία μου σε εξεγερσιακά γεγονότα όπως το Πολυτεχνείο του ’95 και τα Δεκεμβριανά του 2008.

Η δραστηριοποίηση μου από μικρή ηλικία στον αναρχικό χώρο δεν έχει περάσει απαρατήρητη στις αρχές, όπως κινήσεις ενάντια στις φυλακές και η συμμετοχή σε κινήματα αλληλεγγύης όπως εκείνο του ’98 για τον Νίκο Μαζιώτη καθώς και δεκάδων άλλων συντρόφων που βρέθηκαν στα κολαστήρια λόγω της ανατρεπτικής τους δράσης. Θεωρώ σίγουρο ότι η στάση που κράτησα ενάντια στις κρατικές δολοφονίες του αναρχικού Χριστόφορου Μαρίνου, του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και το θάνατο του ένοπλου αντάρτη Λάμπρου Φούντα, με στοχοποιεί ακόμα περισσότερο.

Η εμπλοκή μου στην υπόθεση του E.A. δεν είναι καθόλου τυχαία. Προσπαθούν να μου αποδώσουν ρόλο στην οργάνωση ακριβώς λόγω της αντικαθεστωτικής μου δράσης και των πολιτικών μου σχέσεων. Εδώ οι αρχές έχουν ένα σημαντικό ατού,το ότι δε διατίθεμαι να αποκηρύξω τις πολιτικές και συντροφικές μου σχέσεις και αυτό το γνωρίζουν καλά διότι με τη στάση μου το έχω αποδείξει. Η υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα είναι άκρως πολιτική και το πολιτικό της διακύβευμα πολύ μεγάλο. Γι’ αυτό και η εκδικητικότητα των αρχών σε αυτή, είτε στα μέλη της οργάνωσης είτε σε όσους προσπαθούν να τους εμπλέξουν, εμφανίζεται με τέτοιο μένος.

Παρόλη την πολλαπλότητα και την διαφορετικότητα των επιλογών μέσα στους αγώνες, οι αγωνιστές μοιράζονται τα οράματα για ένα διαφορετικό αύριο και για την ανατροπή αυτού του γερασμένου κόσμου που καθημερινά τρέφεται με τις σάρκες του. Οι σύντροφοι του Ε.Α. είναι εδώ και χρόνια ταγμένοι στον αγώνα, και όχι μόνο στον ένοπλο, και τούτο είναι αναμφισβήτητο. Το έχουν αποδείξει με την χρόνια συμμετοχή τους σε κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες και σε κινηματικές διαδικασίες. Όπως έχω κάνει ξεκάθαρο από την αρχή της σύλληψής μου, από τη δική μου μεριά είναι απαράδεκτο να αναφέρομαι στην υπόθεση δίχως την αναφορά σε ανθρώπους που είναι αγωνιστές, πόσο μάλλον στην ίδια υπόθεση. Στην τελική, σε αυτήν την υπόθεση δεν με έμπλεξαν οι σύντροφοι αλλά το κράτος και οι λακέδες του. Είμαι υποχρεωμένος να παραδεχτώ ότι η συντροφικότητα είναι για μένα αδιαπραγμάτευτη και ότι ο αγώνας για την ατομική και κοινωνική απελευθέρωση είναι ένας αγώνας ζωής ενάντια στον οργανωμένο θάνατο που επιβάλλει η κυριαρχία.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ Ε.Α.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ

Βαγγέλης Σταθόπουλος

πηγή:indymedia

Για τον Θεόφιλο Μαυρόπουλο

«Ξέρω πως υπάρχουν ατέλειωτες ακρογιαλιές και δέντρα μες στη θάλασσα.

Κι ο έρωτας είναι σπουδαίο πράγμα.

Μόνο που εμείς είχαμε αποφασίσει να αλλάξουμε τον κόσμο.

Κι αυτό δε γίνεται με εξοχή. Το χαμε πει αυτό.

Ψάχναμε να βρούμε όπλα.

Ξέραμε πως όλοι πεθαίνουνε, αλλά υπάρχουν θάνατοι που βαραίνουν γιατί διαλέγουν οι ίδιοι τον τρόπο.

Κι εμείς αποφασίσαμε:

ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΣΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΓΙΑΤΙ ΑΓΑΠΑΜΕ ΠΟΛΥ ΤΗ ΖΩΗ»

Να και μια φορά που καμιά λέξη δεν μπορεί να πλαισιώσει επάξια μια πράξη. Τουλάχιστον όχι από τα δικά μας στόματα. Ας μας επιτραπεί μόνο η εκδήλωση μιας βαθιάς συντροφικής εκτίμησης, μιας ζεστής επαναστατικής αγκαλιάς, για τον ευγενή επαναστάτη με τα άγρια όνειρα, Θεόφιλο Μαυρόπουλο που αρνήθηκε να παραδοθεί στις ορέξεις του κράτους και στα αλάνια που συνεχίζουν το ταξίδι που είχαν ξεκινήσει μαζί του.

Κάθε σταγόνα αίμα που χύνεται από τα κορμιά των επαναστατών ποτίζει το άνθος της ελευθερίας στη έρημο ενός σκλάβου κόσμου.

Δύναμη στον αναρχικό επαναστάτη Θεόφιλο Μαυρόπουλο.

Καλή συνέχεια στους συντρόφους του και σε όσους κάθε στιγμή της ζωής τους είναι έτοιμοι να τα δώσουν ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ.

Τζίφκας Σωκράτης

Σκουλούδης Γιάννης

Δημτσιάδης Δημήτρης

Τσιλιανίδης Μπάμπης

πηγή: ιντιμεντια