Παραμένω ελεύθερος ακόμα και ως κρατούμενος…
Το Σάββατο 21 Μαΐου, ενώ είχα μεταφερθεί πριν λίγες μέρες από τις φυλακές Μαλανδρίνου στον Κορυδαλλό για την τυπική εξέταση του εξαμήνου της προφυλάκισής μου, με καλούν για τη μεταγωγή της επιστροφής μου.
Όμως η χολιγουντιανής έμπνευσης συνοδεία μου,(ΕΚΑΜ ,περιπολικά, ειδική κλούβα μεταγωγών) αντί για το Μαλανδρίνο, κατευθύνεται προς τις φυλακές Κορίνθου. Για όσους δεν γνωρίζουν, στον κόσμο της φυλακής ,το σωφρονιστικό κατάστημα της Κορίνθου θεωρείται πρότυπο ελεγχόμενης φυλακής με τη συντριπτική πλειοψηφία των κρατουμένων να διατηρούν σχεδόν «οικογενειακές» σχέσεις με τους δεσμοφύλακες.
Οι λόγοι της έκτακτης μεταγωγής μου είναι προφανείς. Η ειδική μεταχείριση που έχει επιφυλάξει η Κεντρική Επιτροπή Μεταγωγών που υπάγεται στο υπουργείο δικαιοσύνης σε όλα τα μέλη της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς, με το διασκορπισμό μας σε οκτώ διαφορετικές φυλακές, δεν έχει ολοκληρώσει το εκδικητικό της μένος απέναντί μας.
Με την άφιξη μου στην Κόρινθο, κατέστησα σαφές ότι για λόγους αξιοπρέπειας και μόνο, γιατί το ζήτημα δεν είναι ότι θέλω να διαλέγω φυλακή, αρνούμαι να παραμείνω σ’ αυτό το σωφρονιστικό κατάστημα που συχνά δεν μπορείς να διακρίνεις ποιος είναι ο δεσμοφύλακας και ποιος ο κρατούμενος.
Αρνήθηκα λοιπόν έμπρακτα να συμμορφωθώ στις εξευτελιστικές πρακτικές των υπαλλήλων στη διάρκεια του σωματικού ελέγχου, αγνοώντας τους επιδειχτικά. Γι’ αυτή μου την απειθαρχία με οδήγησαν στην απομόνωση για 2 ώρες κι έπειτα επιλέγοντας να κρατήσουν χαμηλούς τόνους με «εγκατέστησαν» σε κελί μαζί με 4 άλλους κρατούμενους, χωρίς κρεβάτι και αναγκαστικά θα κοιμόμουν στο πάτωμα.
Από την πρώτη στιγμή της αιχμαλωσίας μου επέλεξα να μην είμαι το «καλό παιδί», ούτε ο «ιδεολόγος» της φυλακής. Το ζητούμενο , τόσο για μένα όσο και για κάθε αξιοπρεπή κρατούμενο, δεν είναι να «βγάλουμε ήσυχα την ποινή μας» Το «βγάζω ήσυχα την ποινή μου», είναι σαν να αφήνουμε να κλειδώνουν τη ζωή μας για όσα χρόνια μας πετάξουν στα μούτρα οι δικαστές- νταβατζήδες του συστήματος. Είναι σαν να γινόμαστε σκιές ανθρώπων που ξεχνιούνται από τους άλλους για να ξεχαστούν τελικά κι από τους ίδιους τους εαυτούς τους. Είναι σαν να γινόμαστε ένα με τα ατελείωτα πέρα-δώθε των μηχανικών βημάτων μας στο προαύλιο, με προορισμό το τίποτα.
Όμως ο λύκος είναι ακόμα ξύπνιος μέσα μας. Ποτέ δεν αποδέχτηκα να είμαι ένας κλειδωμένος άνθρωπος και γνωρίζω καλά πως το πρώτο βήμα για την ελευθερία και τώρα και πάντοτε κατακτιέται μέσα από τη συνειδητοποίηση που αγνοεί τις απαγορεύσεις τόσο της κοινωνίας όσο και της φυλακής.
Γι’ αυτό τη Δευτέρα 23 Μαΐου αρνήθηκα να μπω στο κελί και οδηγήθηκα στο πειθαρχείο. Η απόφασή μου είναι οριστική και αμετάκλητη. Απαιτώ την άμεση απομάκρυνσή μου από τις φυλακές Κορίνθου. Και γνωρίζω πως αυτή η μικρή μου ανυποταξία καταγράφεται ανάμεσα σε δεκάδες άλλες «ανώνυμες» ανυποταξίες που έχουν χαραχτεί στους τοίχους των πειθαρχείων και της απομόνωσης από αξιοπρεπείς κρατούμενους που ποτέ δεν γνωρίσαμε τα ονόματά τους.
Αυτές οι πράξεις μπορούν να αποτελέσουν κοινό τόπο συνάντησης με όλους αυτούς που δεν μετράνε παθητικά τις μέρες που απομένουν στην ποινή τους, αλλά αναμετρώνται καθημερινά με τον μηχανισμό της φυλακής παραμένοντας ελεύθεροι ακόμα και ως κρατούμενοι.
Ας γνωρίζουν οι υπεύθυνοι και κυρίως οι αρμόδιοι του υπουργείου δικαιοσύνης και της Κεντρικής Επιτροπής Μεταγωγών ότι όπως έχει γραφτεί « Η μέρα μας θα έρθει…»
Κατόπιν όλων αυτών, σήμερα Τρίτη 24 Μαΐου αποφασίστηκε η πειθαρχική μεταγωγή μου. Ήταν αυτό που επεδίωκα .
Τσάκαλος Γεράσιμος
Μέλος της Ε.Ο. Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς
Πειθαρχείο φυλακών Κορίνθου
Υ.Γ. Η σκέψη μου ταξιδεύει και δραπετεύει από τους τοίχους του πειθαρχείου και φτάνει στο νοσοκομείου του Ερυθρού Σταυρού όπου νοσηλεύεται ο Σύντροφος Θεόφιλος Μαυρόπουλος μετά από τη συμπλοκή του με τους μπάτσους στην Πεύκη.
Σύντροφε κράτα γερά.
Σήμερα, όπως με ενημέρωσαν στις 6 μ.μ., θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση έξω από το νοσοκομείο Ερυθρός Σταυρός από αλληλέγγυους.
Τέτοιες κινήσεις αποδεικνύουν ΟΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΔΕ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ.
πηγη:indymedia