Γράφω αυτό το κείμενο ώστε να γίνει μια κριτική αποτίμηση του αγώνα που δώσαμε καθώς θεωρώ ότι αποτελεί μια σημαντική παρακαταθήκη η οποία πρέπει να αναλυθεί με στόχο να χρησιμοποιηθεί ως μια πυξίδα στρατηγικής για τις δύσκολες μέρες που έρχονται.

Το κράτος γνωρίζοντας την πολιτική ήττα που υπέστη αντεπιτίθεται σε άλλα ανοιχτά μέτωπα αγώνα οπότε το να συνεχιστεί ο κοινός συντονισμός στην βάση συγκεκριμένων συμφωνιών είναι μια αναγκαιότητα. Όχι μόνο ως μια αμυντική θέση μάχης αλλά ως μια συνειδητή δυνατότητα να ξαναμπούμε στην σκακιέρα με αξιώσεις όπως πολύ σωστά είπαν κάποιοι σύντροφοι.

Κατά την διάρκεια της απεργίας πείνας το κράτος ζύγισε το πολιτικό κόστος που θα είχε μια πιθανή εξόντωση μου, όσο δυνάμωνε το πολύμορφο κίνημα αλληλεγγύης τόσο μετάλλασε και τις ρητορικές του. Συνοπτικά μπορούμε να πούμε ότι οι χαμαιλέοντες της κυβερνητικής πολιτικής άλλαξαν τέσσερα χρώματα. Από την προκλητική αδιαφορία στην υπεροψία εν’ συνεχεία στην επίδειξη δύναμης για να ακολουθήσει ο πανικός. Ας γίνω όμως πιο συγκεκριμένος. Συνέχεια ανάγνωσης Κείμενο Νίκου Ρωμανού για την απεργία πείνας →

Ξεκινώντας έναν πρώτον απολογισμό του αγώνα που δόθηκε από τον Νίκο και κατ’επέκταση από εμάς, θα προσπαθήσουμε να ακουμπήσουμε όλα αυτά τα σημεία που διαμόρφωσαν τις συνθήκες και την πορεία του. Θα πρέπει, καταρχάς, να εστιάσουμε το βλέμμα μας στον κόσμο που έκανε εφικτό αυτόν τον αγώνα, στο κίνημα αλληλεγγύης που με τη δυναμική του αφύπνισε ένα μεγάλο κομμάτι των καταπιεσμένων και έδειξε ότι ο μόνος τρόπος διεκδίκησης και αντίστασης είναι ο πολύμορφος και αδιαμεσολάβητος αγώνας.

Αντιλαμβανόμαστε τη σημασία ανάλυσης και διεύρυνσης ενός πολιτικού διαλόγου γύρω από τις στιγμές αγώνα με στόχο την ουσιαστική απεμπλοκή (στα πλαίσια μιας διαλεκτικής κριτικής) από αγκυλώσεις και αντιθέσεις που δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια της απεργίας πείνας, τόσο λόγω της ίδιας της φύσης του αιτήματος, όσο και της έκβασης. Αγκυλώσεις που δυστυχώς αφήνουν χώρο σε μια άγονη –και ίσως σε στιγμές κακόβουλη– κριτική να αναπτυχθεί, με αποτέλεσμα να αποπροσανατολίσει το κίνημα αλληλεγγύης από τον αγώνα, οδηγώντας το σε μια εσωστρέφεια και εν τέλει στην αδρανοποίηση της δυναμικής του. Συνέχεια ανάγνωσης Κείμενο Δ. Πολίτη,Α.-Δ. Μπουρζούκου,Γ. Μιχαηλίδη ,για την απεργία πείνας →

Την Παρασκευή 19/9 στις 21.00 θα πραγματοποιηθεί Εκδήλωση- Συζήτηση στην Κατάληψη Ευαγγελισμού με μέλη του Δικτύου Αναρχικών Κρατουμένων από τις φυλακές Κορυδαλλού.

Η εκδήλωση αυτή είναι κομμάτι μιας σειράς συζητήσεων με διάφορες θεματικές που έγιναν τους πρηγούμενους μήνες.

Σε αυτήν την εκδήλωση θα συζητηθούν τα παρακάτων θέματα που τέθηκαν από τους συντρόφους:

1) Το τελευταιο διαστημα παρατηρουμε τη κλιμακωση των γεγονοτων στην Ουκρανια,οπου ενας εμφυλιος μαινεται ανοιχτα πλεον.Η αδυναμια ουσιαστικης παρεμβασης με προπαγανδα και πραξεις των εκει συντροφων/ισσων σε οσα συμβαινουν στη χωρα τους ειναι εμφανης.Ποια θεωρειτε πως θα επρεπε να ειναι η θεση μας σε μια εμφυλια συγκρουση με εθνικιστικα-αλυτρωτικα χαρακτηριστικα; Ειναι δυνατον να επιλεξουμε στρατοπεδο κατ αντιστοιχια με καποιους αναρχικους που κατα τη διαρκεια του Α’ παγκοσμιου πολεμου υποστηριζαν τις δυναμεις της Ανταντ εναντια στον Αξονα;

2)Επισης στον ελλαδικο χωρο παρατηρουμε την επιδερμικη καταστολη του φασιστικου κινηματος με τη φυλακιση της ηγεσιας του.Παρ’ολα αυτα η δυναμικη του δεν δειχνει ν’ανακοπτεται.Σε μια ενδεχομενη κλιμακωση της συγκρουσης μεταξυ φασιστων-αστικης κυβερνησης πως τοποθετουμαστε;
Στο ενδεχομενο οι φασιστες μελλοντικα ν’αποτελεσουν μερος της κυβερνησης συνεπαγεται και μια οξυνση της συγκρουσης με τον α/α/α χωρο.Τι δομες θεωρειτε πως θα πρεπει ν’ αναπτυξουμε;Αν ωθηθουμε ως χωρος σε μια απροσδοκητη μαζικη παρανομια ποιες δρασεις θα πρεπει να εχουμε οργανωσει ωστε να ειμαστε ετοιμοι για ενα τετοιο ενδεχομενο;

3)Διαπιστωνουμε πως παρ’ολη τη ρευστη κοινωνικη/πολιτικη κατασταση η προσληψη του αναρχικου-επαναστατικου λογου απο ευρυτερα κοινωνικα υποσυνολα δεν ειναι τοσο μεγαλη και σε καμια περιπτωση η αναμενομενη σε μια παρομοια συγκυρια.Αυτη η πρακτικη αδυναμια συνοδευεται και απο μια θεωρησιακη συγχυση οσον αφορα την αναλυση και τα προταγματα του α/α χωρου.Συμφωνειτε καταρχην μ αυτο;Αν ναι,θεωρειτε πως οφειλεται στην εκπτωση του α/α λογου για να προσεγγισει ευρυτερα κομματια;Στην αναποτελεσματικη οργανωση του χωρου;Στη διαφορετικη ιεραρχηση στοχων, σε κατι αλλο η σε καποια απο αυτα μαζι;

• Σάββατο 5/4: Πορεία προς τις Φυλακές Αλικαρνασσού

Συγκέντρωση Πλατεία Αγ.Νικολάου στις 13:00

• Παρασκευή 4/4: Εκδήλωση-Συζήτηση για τις φυλακές υψίστης ασφαλείας και το ειδικό καθεστώς κράτησης με τηλεφωνική επικοινωνία με πολιτικούς κρατούμενους(με κρατούμενους συντρόφους για την υπόθεση του Βελβεντού)  στην Κατάληψη Ευαγγελισμού. Η εκδήλωση θα ξεκινήσει στις 18:30 αυστηρά.

Θα ακολουθήσει καφενείο οικονομικής ενίσχυσης του ταμείου αλληλεγγύης των πολιτικών κρατουμένων & φυλακισμένων αγωνιστών.

• Σάββατο 5/4: Πορεία προς τις Φυλακές Αλικαρνασσού

Συγκέντρωση Πλατεία Αγ.Νικολάου στις 13:00

ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Πρόλογος και μια «πρόχειρη» αποτίμηση
Μετά από ένα χρόνο δράσης και περίπου δύο χρόνια παύσης σαν συνέλευση αλληλεγγύης Ηρακλείου επανερχόμαστε ξανά. Σα μια μικρή ανασκόπιση, είχαμε εκδώσει δύο έντυπα, το ένα σχετικά με τις απόψεις μας πάνω στην αλληλεγγύη και το δεύτερο σε συνδιαμόρφωση με την Ε.Ο ΣΠΦ. Είχαμε συμμετοχή στο πανελλαδικό ταμείο οικονομικής στήριξης των φυλακισμένων αγωνιστών και οργανώσαμε εκδηλώσεις πάντα σε επαφή κι επικοινωνία με τους πολιτικούς κρατούμενους αλλά και με τη συνέλευση αλληλεγγύης της Αθήνας. Η λειτουργία της συνέλευσης διακόπηκε απότομα. Χωρίς να αναφερθούμε στους λόγους εκτενέστερα θα χαρακτηρίζαμε τους εαυτούς μας εν μέρει ασυνεπής (τουλαχιστον τους εναπομείναντες σε αυτή τη συνέλευση μιας και η σύνθεση της εμπεριέχει καινούριους συντρόφους-ισσες) απέναντι τόσο στους φυλακισμένους συντρόφους μας όσο και στο υπόλοιπο κίνημα αλληλεγγύης. (Χρησιμοποιώντας φυσικά τον όρο «κίνημα αλληλεγγύης», δεν αναφερόμαστε σε ένα οργανωμένο κίνημα με σταθερές βάσεις κ δομές που είναι προφανές ότι δεν υπάρχει αλλα στις ομαδοποιήσεις εκείνες και στις συλλογικότητες που κατά καιρούς η σε μία πιο σταθερή βάση ασχολούνται με τα ζητήματα των φυλακισμένων αγωνιστών/ριων).

Αναγνωρίζοντας λοιπόν πάντα την ανάγκη για τη στήριξη σε όλα τα επίπεδα (οικονομικά, ηθικά, υλικά) των φυλακισμένων συντρόφων, προβαίνουμε στην ανασυγκρότηση αυτής της συνέλευσης.

Για την αλληλεγγύη
Παρατηρώντας την τελευταία τετραετία στην Ελλάδα, ο αριθμός των πολιτικών κρατουμένων αυξομειώνεται συνεχώς. Από συγκρουσιακούς διαδηλωτές μέχρι ένοπλους αντάρτες, κι από απλές οπλοκατοχές μέχρι την ποινικοποίηση φιλικών σχέσεων, είναι αρκετοί αυτοί οι οποίοι γεύονται για λίγο ή πολύ αυτή τη σάπια γεύση της φυλακής. Αρκετοί δε αυτοί που φιλοδωρούνται με σκληρούς περιοριστικούς όρους, μπαίνοντας σε μια τροχιά συνεχούς αστυνομικού και κρατικού ελέγχου. Όλοι όμως καταγράφονται σε μια μαύρη αντιτρομοκρατική λίστα ως υποψήφιοι θύτες «εγκληματικών πράξεων» και όχι φυσικά ως πολιτικοί αντίπαλοι της εκάστοτε εξουσίας.

Από τον άγριο ξυλοδαρμό των τεσσάρων του Βελβεντού, τα 1000 και χρόνια σύνολο φυλάκισης των ανταρτών της ΣΠΦ, τα 11 φορές ισόβια του ένοπλου αντάρτη Δημήτρη Κουφοντίνα, τη συνεχή δημόσια προβολή του Νίκου Μαζιώτη και της Πόλας Ρούπα ως τρομοκράτες με σκοπό να δυσφημήσουν τόσο την ακεραιότητα όσο και την αγωνιστικη τους δράση, τον ακρωτηριασμό του Σίμου Σεϊσίδη, την εξόντωση του Σάββα Ξηρού, της στέρηση αδειών και εξόδου, την επίκύρηξη αγωνιστών με εκατομμύρια ευρώ, την τότε άρνηση αποφυλάκισης της Στέλλας Αντωνίου για λόγους υγείας, μέχρι και την πρόσφατη απόφαση για 25 χρόνια φυλάκισης χωρίς βάσιμα στοιχεία του Α. Θεοφίλου και πόσα ακόμα για τα οποία δε θα έφτανε ένα πενηντασέλιδο τετράδιο να καταγράψουμε, η εκδικητική μανία του κράτους και των δικαστικών αρχών είναι πλεόν ολοφάνερη.
Στην κοινωνική συνθήκη αναγράφεται η λέξη «πόλεμος» και πάνω εκεί υποχρεούμαστε να ακροβατήσουμε ακόμη και αν είναι να γκρεμοτσακιστούμε.
Κι αυτό το γνωρίζουν τόσο το κράτος όσο και οι κατασταλτικοί του μηχανισμοί γι’ αυτό εκδικούνται, φυλακίζουν, δυσφημούν, επιτίθονται και ξυλοκοπούν, τόσο μέσα όσο και έξω από τις φυλακές. Γι’ αυτό μοιράζουν δεκάδες δεκάδες τα χρόνια φυλάκισης, γι’ αυτό επιβάλλουν σκληρούς περιοριστικούς όρους, γι’ αυτό δαπανούν εκατομμύρια ευρώ για να χτίζουν κλουβιά υψίστης ασφαλείας. Κι όλα αυτά γι’ αυτούς που αγωνίζονται και γι’ αυτούς που θα αποφασίσουν να αγωνιστούν.

Η αλληλεγγύη για μας είναι μια λέξη πιο βαθιά και πολύπλοκη που κρύβει μέσα της πολλά συναισθήματα, λόγια και πράξεις. Εύκολα ξεστομίζεται αλλά πράττεται και βρίσκει εφαρμογή μέσα από πολλές δυσκολίες. Η αλληλεγγύη δεν είναι μονάχα μια αφίσσα, η οικονομική στήριξη ή η παρουσία μας μέσα κι έξω απ’ τις δικαστικές αίθουσες (χωρίς φυσικά να απαξιώνονται τέτοιου είδους πρακτικές). Η αλληλεγγύη γεννιέται κι επιβιώνει μέσα από τη συντροφικότητα, την ειλικρίνια και την αναγνώρισης της ανάγκης για σύμπραξη, οργάνωση και συνέχιση ενός κοινού αγώνα με όλα τα μέσα. Ένας αγώνας που δεν ξεκίνησε σήμερα, αλλά κληρονομήσαμε και οφείλουμε να τον εξελίξουμε και να τον παραδώσουμε κι εμείς με τη σειρά μας.

Γι’ αυτό τόσο το κίνημα αλληλεγγύης όσο και οι φυλακισμένοι αγωνιστές, είναι αναγκαίο να επιδιώκουν τη σύνδεση μεταξύ τους και να δημιουργούν, όπως έχει χιλιοειπωθεί, μια αμφίδρομη σχέση. Αυτό πρέπει να είναι το πρώτο και πιο σημαντικό χαρακτηριστικό της σχέση αυτής, που αντικατοπτρίζει στην ουσία, όπως προαναφέραμε, τη συντροφικότητα και ειλικρίνια μεταξύ μας. Η αλληλεγγύη δημιουργείται και συντηρείται τόσο ατομικά όσο και συλλογικά και δε θα πρέπει να αποτελεί ξεχωριστό αλλά αναπόσπαστο κομμάτι της δράσης μας. Άλλοτε με οικονομική στήριξη, άλλοτε με ηθική κι άλλοτε με δράσεις έμπρακτης αλληλεγγύης, θα πρέπει να συνυπάρχει σε όλες της τις μορφές και να πηγάζει μέσα από κινηματικές διαδικασίες, με πρώτο βήμα την κοινωνικοποίηση της εκάστοτε υπόθεσης και την ανάδειξή της αποφεύγοντας νομικά τερτίπια «ενοχής» κι «αθώοτητας» που συνήθως αποπροσανατολίζουν.
Η αλληλεγγύη δεν προϋποθέτει ταύτιση λόγου και δράσης, αλλά την αντίληψη ότι ανεξάρτητα από στρατηγικές ή τακτικες, ανεξάρτητα από τάσεις και ρεύματα, βρισκόμαστε στην ίδια πλευρά του κοινωνικού πολέμου, αυτήν της συνειδητής ρήξης με τον κόσμο της εξουσίας. Άλλωστε, κάθε δίωξη και κάθε φυλάκιση είναι και μία άσκηση για το κράτος, πάνω στην οποία στήνεται, όχι μονάχα η αντιπαράθεση του εκάστοτε αγωνιστή με τους διωκτικούς μηχανισμούς, αλλά κι η δοκιμασία της δυναμικής ολόκληρού του κινήματος απέναντι τους. Για μας η κοινωνική ανάδειξη των υποθέσεων, η συνεχής κοινωνική ανάδειξη της ύπαρξης πολιτικών κρατουμένων, η προπαγάνδιση του λόγου τους, η συνεχής επικοινωνία και ανταλλαγή απόψεων , η κοινή χάραξη στρατηγικής, αποτελούν μικρές γέφυρες ελευθερίας και συγχρόνως πλήγματα στην καρδιά του κράτους. Είναι αυτά που θα συμβάλλουν σε μια επαναστατική προοπτική και θα δημιουργήσουν τις συνθήκες για να βαδίσουμε όλοι μαζί στο δρόμο για την Ελευθερία.

Αναφερόμενοι, λοιπόν, στο ζήτημα της αλληλεγγύης και βάζοντας κάποια πρώτα χαρακτηριστικά δεν θα μπορούσαμε να παραμείνουμε μόνο στην εγχώρια αναλυση του αλλα θα μας ενδιέφερε ιδίαιτερα και το διεθνές της κομμάτι. Αρκετόι σύντροφοι/ισσες βασανίζονται, εκδιώκονται και φυλακίζονται για τις πολιτικές τους επιλογές, τις ιδέες τους και την ανατρεπτική τους δράση σε όλο τον κόσμο. Επιπλέον, εδώ και μία τριετία έχει δημιουργηθει ένα άτυπο δικτυο διεθνής αλληλεγγύης μέσα από την δημοσιοποίηση κειμένων, δράσεων αλλά και συνεχών επιθέσεων σε καπιταλιστικούς, κρατικούς και αστυνομικούς στόχους μέσω του δικτύου της FAI/IRF και όχι μόνο. Γι’ αυτό το λόγο η δράση μας δε θέλουμε να έχει αποκλειστικά αποδέκτες συντρόφους στα ελληνικά κελιά αλλά σε όλο τον κόσμο.

Συν.αλ.φα
(Συνέλευση αλληλεγγύης στους φυλακισμένους αγωνιστές)

Για  αλληλογραφία  με  τη  Σ.Π.Φ.:
Ταχυδρομική Θυρίδα 51076
Τ.Κ. 14510
Νέα Κηφισιά

(Eπίσης):
-Δαμιανός Μπολάνο
Δικαστική φυλακή Κορυδαλλού – Α΄ πτέρυγα,
ΤΚ 18110, Κορυδαλλός, Αθήνα

– Μιχάλης Νικολόπουλος
Δικαστική φυλακή Κορυδαλλού – Α΄ πτέρυγα,
ΤΚ 18110, Κορυδαλλός, Αθήνα

– Χάρης Χατζημιχελάκης.
Δικαστική φυλακή Κορυδαλλού Α΄ πτέρυγα,
ΤΚ 18110,
Κορυδαλλός, Αθήνα

– Παναγιώτης Αργυρού.
Κλειστή Φυλακή Τρικάλων
ΤΚ 42100, Τρίκαλα
(σε δίκη – λαμβάνει γράμματα εδώ : Δικαστική φυλακή Κορυδαλλού – Α΄ πτέρυγα, ΤΚ 18110, Κορυδαλλός, Αθήνα)

-Χρήστος Τσάκαλος,
Δικαστική φυλακή Κορυδαλλού – Α΄ πτέρυγα,
ΤΚ 18110, Κορυδαλλός, Αθήνα

-Γιώργος Νικολόπουλος,
Δικαστική φυλακή Κομοτηνής
ΤΚ 69100, Κομοτηνή
(σε δίκη – λαμβάνει γράμματα εδώ:  Δικαστική φυλακή Κορυδαλλού – Α΄ πτέρυγα, ΤΚ 18110, Κορυδαλλός, Αθήνα)

-Γιώργος Πολύδωρος,
Κλειστή Φυλακή Αλικαρνασσού,
ΤΚ 71601,
Αλικαρνασσός, Ηράκλειο Κρήτης.
(σε δίκη – λαμβάνει γράμματα εδώ:  Δικαστική φυλακή Κορυδαλλού – Α΄ πτέρυγα, ΤΚ 18110, Κορυδαλλός, Αθήνα)

– Γεράσιμος Τσάκαλος.
Δικαστική φυλακή Κορυδαλλού – Α’ πτέρυγα,
ΤΚ 18110,
Κορυδαλλός, Αθήνα

– Οικονομίδου Όλγα
Δικαστική Φυλακή Διαβατών, Τ.Κ. 57008, Θεσσαλονίκη
(σε δίκη – λαμβάνει γράμματα εδώ :  Δικαστική φυλακή Κορυδαλλού – Α΄ πτέρυγα, ΤΚ 18110, Κορυδαλλός, Αθήνα)

—————————————————————-

– Θεόφιλος Μαυρόπουλος.
Δικαστική φυλακή Κορυδαλλού – Α’ πτέρυγα,
ΤΚ 18110,
Κορυδαλλός, Αθήνα

————————————————————————-
– Πολύκαρπος Γεωργιάδης.
Κλειστή Φυλακή Κέρκυρας
ΤΚ 49100,
Κέρκυρα.

– Ευάγγελος Χρυσοχοΐδης
Δικαστική φυλακή Κομοτηνής,
ΤΚ 69100,
Κομοτηνή.

————————————————————————–

– Κωνσταντίνος Σακκάς
Δικαστική φυλακή Κορυδαλλού – Α’ πτέρυγα,
ΤΚ 18110,
Κορυδαλλός, Αθήνα

– Μητρούσιας Αλέξανδρος
Δικαστική φυλακή Κορυδαλλού – Α’ πτέρυγα,
ΤΚ 18110,
Κορυδαλλός, Αθήνα

– Καραγιαννίδης Γιώργος
Δικαστική φυλακή Λάρισας, ΤΚ 21100, Λάρισα
(σε δίκη και λαμβάνει γράμματα εδώ: Δικαστική φυλακή Κορυδαλλού – Α΄ πτέρυγα, ΤΚ 18110, Κορυδαλλός, Αθήνα)

————————————————————————-

-Τσιλιανίδης Χαράλαμπος
Δικαστική φυλακή Κορυδαλλού – Α’ πτέρυγα,
ΤΚ 18110,
Κορυδαλλός, Αθήνα

———————————————-

Ράμι Συριανός
Δικαστική φυλακή Λάρισας, Β΄ Πτέρυγα
ΤΚ 41110,
Λάρισα

————————————————————————–

– Δημήτρης Κουφοντίνας.
Κλειστή κεντρική φυλακή Γυναικών Κορυδαλλού – Eιδική πτέρυγα,
ΤΚ 18110,
Κορυδαλλός, Αθήνα.

– Ηρακλής Κωστάρης.
ΚΑΥΦ Κορυδαλλού,
ΤΚ 18110,
Κορυδαλλός, Αθήνα.

– Σάββας Ξηρός.
Νοσοκομείο κρατουμένων Κορυδαλλού,
ΤΚ 18110,
Κορυδαλλός, Αθήνα.

– Χριστόδουλος Ξηρός.
Δικαστική φυλακή Κορυδαλλού – Α’ πτέρυγα,
ΤΚ 18110, Κορυδαλλός, Αθήνα

—————————————————-

Κουτσιμπέλας Βαγγέλης
Κλειστή Φυλακή Τρικάλων, Δ’ πτέρυγα
ΤΚ 42100
Τρίκαλα

—————————————————-
Αναστάσιος Κ. Θεοφίλου
Γενικό κατάστημα κράτησης Δομοκού, Ε1 πτέρυγα
ΤΚ 35010,
Δομοκός, Φθιώτιδα.
*Ο σύντροφος δεν μπορεί να λάβει βιβλία μέσω ταχυδρομείου, παρά  μόνο μικρού όγκου γράμματα.

—————————————————–

Νίκος Ρωμανός
Ειδικό Κατάστημα Κράτησης Νέων Αυλώνα
ΤΚ 19011
Αυλώνας Αττικής

Ανδρέας – Δημήτρης Μπουρζούκος
Δικαστική φυλακή Κορυδαλλού – Α’ πτέρυγα,
ΤΚ 18110,
Κορυδαλλός, Αθήνα

Δημήτρης Πολίτης
Δικαστική φυλακή Κορυδαλλού – Α’ πτέρυγα,
ΤΚ 18110, Κορυδαλλός, Αθήνα

Γιάννης Μιχαηλίδης
Δικαστική φυλακή Κορυδαλλού – Α’ πτέρυγα,
ΤΚ 18110, Κορυδαλλός, Αθήνα

—————————————————————–

Κώστας Γουρνάς
Κλειστή Κεντρική Φυλακή Γυναικών Κορυδαλλού – Eιδική πτέρυγα,
ΤΚ 18110, Κορυδαλλός, Αθήνα

Χριστόφορος Κορτέσης
Κλειστή Κεντρική Φυλακή Γυναικών Κορυδαλλού – Eιδική πτέρυγα,
ΤΚ 18110, Κορυδαλλός, Αθήνα

Βαγγέλης Σταθόπουλος
Κλειστή Κεντρική Φυλακή Γυναικών Κορυδαλλού – Eιδική πτέρυγα,
ΤΚ 18110, Κορυδαλλός, Αθήνα

Πηγή: Ταμείο αλληλεγγύης φυλακισμένων και διωκόμενων αγωνιστών