Η διαδρομή και εξέλιξη του σωφρονιστικού συστήματος στο Ισπανικό κράτος στη χρονική περίοδο της μεταπολίτευσης. Η δημοκρατία επιχειρεί να μεταλλάξει το ολοκληρωτικό παρελθόν της δικτατορίας του Φράνκο σε όλα τα επίπεδα συμπεριλαμβανομένου βεβαίως του σωφρονιστικού και νομικού καθεστώτος. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα αλλαγών και έχοντας παραχωρήσει τρεις αμνηστίες σε μεγάλο αριθμό κρατουμένων, η δημοκρατία βρίσκεται αντιμέτωπη με μια εκρηκτική κατάσταση.
Οι φυλακισμένοι και οι φυλακισμένες οργανώνονται για να καλυτερεύσουν τη κατάστασή τους: οι δραπετεύσεις, οι εξεγέρσεις κλπ είναι καθημερινά γεγονότα. Είναι η στιγμή, που εφευρίσκει το «λευκό» βασανιστήριο της απομόνωσης, που είναι πολύ περισσότερο από μια απλή τιμωρία. Εμπεριέχει την κατασκευή νέων μεγάλων φυλακών υψίστης ασφαλείας, και την εμφάνιση των μοντέλων FIES (Μητρώα Εσωκλείστων Ειδικής Παρακολούθησης).
Η πολιτική σωφρονισμού δεν επικεντρώνεται τόσο στη φυσική καταστολή(που πάντοτε είναι παρούσα ούτως ή άλλως) αλλά στη ψυχολογική καταστολή και την καταστροφή της προσωπικότητας: την απομόνωση των λεγόμενων επικίνδυνων κρατούμενων από τους υπολοίπους και από τον ίδιο τους τον οικογενειακό, φιλικό και κοινωνικό κύκλο.
Το ντοκυμαντέρ υπάρχει στο black-tracker για κατέβασμα εδώ
Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ F.I.E.S.
Το FIES (Fichero de Internos de Especial Seguimiento – Αρχείο Κρατουμένων σε Ειδική Παρακολούθηση) που εφαρμόζεται τα τελευταία χρόνια από το Ισπανικό κράτος αποτελεί μια από τις πιο σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Χωρίς να πρόκειται για ένα θεσπισμένο νομοθετικά καθεστώς, είναι η “άδεια” που έχουν οι δεσμοφύλακες να καταστέλλουν συγκεκριμένους κρατούμενους που οργανώνονται ενάντια στους θεσμούς των φυλακών.
Εφαρμόστηκε για πρώτη φορά το 1991, μετά την αναδιοργάνωση του A.P.R.E. (Asociacion de Presos en Regimen Especial – Σύλλογος Φυλακισμένων σε Ειδικό Καθεστώς), μιας ομάδας συνειδητοποιημένων φυλακισμένων, δραστήριων σε ό,τι αφορά τα προβλήματα της φυλακής. Ήταν επίσης μετά από μια σειρά εξεγέρσεων με ομηρίες δεσμοφυλάκων και προϊσταμένων της φυλακής και της δικαιοσύνης, που πραγματοποιήθηκαν με σκοπό να φτάσουν στην κοινωνία τα αιτήματα των κρατουμένων για βελτίωση των συνθηκών μέσα στις ισπανικές φυλακές.
Το F.I.E.S., που δημιουργήθηκε από τον υπουργό εσωτερικών Antoni Asuncion, σχεδιάστηκε και εκτελέστηκε με σκοπό να καταστρέψει το σύλλογο A.P.R.E. και να διαχωρίσει τον υπόλοιπο πληθυσμό της φυλακής από εκείνους που θεωρούνταν πιο επικίνδυνοι για εξεγέρσεις ή αποδράσεις, φτιάχνοντας έτσι μια φυλακή μέσα στην ίδια τη φυλακή.
Επιλέγουν τους κρατούμενους, τους χωρίζουν σε μικρές ομάδες και τους μεταφέρουν έναν-έναν στα κελιά (medulos) F.I.E.S., τα ειδικά τμήματα όπου κάθε μορφή επαφής με τους άλλους κρατούμενους είναι πια αδύνατη, πράγμα που διευκολύνει την εφαρμογή της καταστολής πάνω τους.
Τους παίρνουν τα ρούχα και τους δίνουν ειδικές στολές και παντόφλες, τους παίρνουν τα στρώματα την ημέρα και τους τα δίνουν πίσω τη νύχτα. Από την αλληλογραφία, όση φτάνει στα χέρια τους έχει λογοκριθεί. Στον προαυλισμό είναι απομονωμένοι χωρίς να είναι απαραίτητα τιμωρημένοι. Για τις μεταφορές μέσα στον περίβολο της φυλακής τούς γδύνουν και τους φορούν χειροπέδες ενώ συνοδεύονται από δεσμοφύλακες οπλισμένους με ρόπαλα και σιδερένια μπαστούνια. Οι δίκες γίνονται μέσα στις φυλακές, κατά τη μεταφορά τους δεν βλέπουν κανένα. Τους ξυλοκοπούν, τους βρίζουν, τους φορούν χειροπέδες (κάποιες φορές για ολόκληρες μέρες)…
Αυτό είναι το F.I.E.S. και αυτό ισχύει από το 1991
Jose Tarrio
(πηγή: Αναρχικό Δελτίο, νο 7, Σεπτέμβρης 2000)