Στις 2 Μαρτίου συλλαμβάνουν στη Σαλαμίνα και 3 Μαρτίου προφυλακίζουν, την Έυη Στατήρη – συντροφο του Γ.Τσακαλου και την μητέρα του Αθηνά Τσάκαλου, μαζί με την καταζητούμενη τότε συντρόφισσα Αγγελική Σπυροπούλου.
Η κατηγορία τους αρχικά, ήταν υπόθαλψη εγκληματία, αλλά λόγω του πλημμεληματικού της χαρακτήρα, που δεν αρκούσε για την προφυλάκιση τους, τις εντάσσουν και στη δικογραφία της απόπειρας απόδρασης της Σ.Π.Φ, σαν μέλη οργάνωσης. Έτσι, η Έυη κρατείται έγκλειστη στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλού μέχρι σήμερα και η Αθηνά βρίσκεται σε συνθήκες ‘’πρωτοποριακού εγκλεισμού’’, αφού τα περιοριστικά μέτρα, της απαγορεύουν την εξόδο από τη Σαλαμίνα, χωρίς κανένα στοιχείο που να δηλώνει συμμετοχή στην οργάνωση της Σ.Π.Φ.
Ταυτόχρονα με την κρατική ομηρία των φίλων και συγγενών τους, 10 φυλακισμένα μέλη της Σ.Π.Φ. και η Α. Σπυροπούλου, ξεκινούν απεργία πείνας, αναδεικνύοντας την κρατική, εκδικητική ποινικοποίηση των οικογενειακών – κοινωνικών σχέσεων τους, δίνοντας τον αγώνα τους για την αποφυλάκιση των συγγενών και φίλων τους.
Η λήξη του αγώνα αυτού, ήρθε 32 σκληρές ημέρες μετά, με την δέσμευση για την τροπολογία Παρασκευόπουλου που υποτίθεται ότι θα καταργούσε την ποινικοποίηση των προσωπικών και συγγενικών σχέσεων εγκλείστων. Από τότε, η Έυη Στατήρη έχει λάβει 5 απορρίψεις στο αίτημα της για απελευθέρωση. Στην ουσία, ήταν η πρώτη υπόθεση αποφυλάκισης που θα έπρεπε να εφαρμοστεί βάση της τροπολογίας για τους συγγενείς, που πλέον φαντάζει διακοσμητική και παραπλανητική.
Το σκληρό πρόσωπο που δείχνει η εξουσία στα πρόσωπα των 2 γυναικών, έχει διπλή φύση και απεύθυνση (εντός των τειχών – εκτός των τειχων).
Από τη μια (εντός των τειχών) δείχνει, την εκδικητική μανία του κράτους απέναντι στους αντάρτες πόλης γενικώς και ειδικώς στους φυλακισμένους αγωνιστές και της Σ.Π.Φ., ώστε να τους εξοντώσει ηθικά, βλέποντας πως τα μέλη της ακόμη και μετά τη φυλάκιση τους δεν έχουν παραιτηθεί από τον αγώνα, αποτελώντας μάχημο κομμάτι του. Το κράτος, επίσης, δείχνει το πρόσωπο του τιμωρού, απέναντι σε αγωνιστές που δεν συμβιβάζονται στην παραδοχή της πολιτικής απενεργοποίησης τους λόγω εγκλεισμού, αλλά προσπαθούν ακόμα και την απόδραση για την ελευθερία.
Από την άλλη πλευρά (εκτός των τειχών), με τη μέθοδο του παραδειγματισμού, τραμπουκίζει ψυχολογικά το έξω αγωνιζόμενο κομμάτι της κοινωνίας, δείχνοντας μας πόσο ‘’απο – φασιστικά’’ αντιμετωπίζονται όσοι, όχι μόνο αντιστέκονται και πολεμούν το σύστημά τους, αλλά και αυτοί που συνδέονται μαζί τους με δεσμούς είτε οικογενειακούς ή κοινωνικούς.
Αναγνωρίζουμε τον αγώνα της Έυης ως συνέχεια της απεργίας πείνας του Μαρτίου, δηλώνοντας την αλληλεγγύη μας εκ των προτέρων σε μετέπειτα στάδια του, σε περίπτωση αρνητικής απόφασης για την αποφυλάκιση της. Διακρίνουμε τα κρατικά κόλπα και τις κατασταλτικές μεθοδεύσεις της εξουσίας (είτε με αριστερά, είτε δεξιά προσωπεία), με σκοπό το διαχωρισμό του αγωνιστικού κινήματος, την παραδειγματική στοχοποίηση προσώπων και σχέσεων με σκοπό την απομόνωση των ανταρτών πόλης και τον διαμελισμό της αγωνιζόμενης πλευράς της κοινωνίας ανάλογα με το πόσο ‘’νόμιμα΄΄ αντιστέκονται οι ατομικότητες ή συλλογικότητες της.
Την Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου, το δικαστικό συμβούλιο καλείται για άλλη μια φορά να αποφασίσει την παράταση ή μη της προφυλάκισης της Εύης Στατήρη.
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΕΥΗΣ ΣΤΑΤΗΡΗ ΚΑΙ ΑΡΣΗ ΤΩΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΙΚΩΝ ΟΡΩΝ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΤΣΑΚΑΛΟΥ.
ΣΥΝ.ΑΛ.Φ.Α