Την Κυριακή 13 Μάρτη, ύστερα από κάλεσμα της συνέλευσης αναρχικών-αντιεξουσιαστών από Κοζάνη και Πτολεμαΐδα, πραγματοποιήθηκε παρέμβαση-συγκέντρωση έξω από τις φυλακές των Γρεβενών. Περίπου 120 σύντροφοι και συντρόφισσες από διάφορες γωνιές της Ελλάδας βρεθήκαμε αρχικά στην προσυγκέντρωση στο πανεπιστήμιο της Κοζάνης. Εκεί πραγματοποιήθηκε συνέλευση όπου οριστικοποιήθηκε η συλλογική μας μετάβαση στις φυλακές των Γρεβενών αλλά και η συλλογική μας στάση έξω από αυτές.
Ένα κομβόι από δεκαπέντε αυτοκίνητα μαζί με ένα λεωφορείο, ξεκίνησε στις 2 το μεσημέρι από την Κοζάνη με κατεύθυνση το Φελλί Γρεβενών, μια απομονωμένη περιοχή που οριοθετείται από τμήμα της οροσειράς της Πίνδου, τον ορμητικό ποταμό Αλιάκμονα και το τεχνητό «οδικό φράγμα» της Εγνατίας οδού… Λίγο πριν την άφιξή μας στις φυλακές, οχήματα της αστυνομίας τοποθετήθηκαν μπρος και πίσω της μηχανοκίνητης πορείας, ενώ σε γέφυρα της Εγνατίας οδού, ένα αυτοκίνητο της ασφάλειας με 4 κουκουλοφόρους ασφαλίτες έξω από αυτό φρόντισαν για τη φωτογράφιση και την καταγραφή των οχημάτων των διαδηλωτών…
Λίγο αργότερα, το κομβόι έφτασε έξω από τις φυλακές, όπου και σε απόσταση μόλις 30 μέτρων από τα εξωτερικά τείχη πραγματοποιήθηκε η συγκέντρωση ενάντια στο γκουαντανάμο της δημοκρατίας. Τα συνθήματα δυνατά και το κλίμα φορτισμένο στη θέα του κλειστού σιδερόφραχτου κτιρίου. Μας υποδέχτηκαν οι ενθουσιώδεις ιαχές ορισμένων φυλακισμένων που εκείνη την ώρα βρίσκονταν σε προαυλισμό. Αλλά και η επίμονη φωνή, τα γεμάτα πάθος κι αποφασιστικότητα συνθήματα του συντρόφου κι αγωνιστή Χρήστου Πολίτη που εδώ και λίγους μήνες βρίσκεται έγκλειστος στο συγκεκριμένο κολαστήριο στο όνομα των κατασκευασμένων τρομο-διώξεων των αρμοδίων υπουργείων καταστολής. Η συγκέντρωση συνεχίστηκε με τη χρήση μικροφωνικής εγκατάστασης και την καύση ορισμένων πυροτεχνημάτων. Διαβάστηκαν κείμενα για τον εγκλεισμό και τις φυλακές, κείμενα αλληλεγγύης στους αγώνες των φυλακισμένων, κείμενα του Χρήστου Πολίτη για την υπόθεσή του και την υπόθεση όλων. Δυο διμοιρίες ματ, μια ντουζίνα ασφαλίτες και λοιποί ένστολοι κι ένοπλοι, υπό την επίβλεψη του αρχηγού της αστυνομίας της δυτικής μακεδονίας, ανέλαβαν το περίφημο έργο της φρούρησης του κολαστηρίου, του δάσους από βελανιδιές και των βάλτων που το περιβάλλουν…
Ύστερα από δύο ώρες παραμονής μας στο σημείο, αναχωρήσαμε και πάλι με μηχανοκίνητο κομβόι προς την πόλη της Κοζάνης, υποσχόμενοι στους εαυτούς μας, στους φυλακισμένους αλλά και στο σύντροφο Χρήστο Πολίτη, πως θα είμαστε εκεί διαρκώς. Όσο θα υπάρχουν φυλακές, όσο θα υπάρχουν σύντροφοι αγωνιστές μέσα στις φυλακές, όσο θα υπάρχουν κοινωνικές ανισότητες, εκμετάλλευση και καταπίεση, τόσο και οι αγώνες μέσα κι έξω από τις φυλακές θα είναι ακόμη πιο δυνατοί, ακόμη πιο πολλαπλασιασμένοι.
Στην επιστροφή, 3 χιλιόμετρα μακρύτερα από τις φυλακές, το πρώτο χωριό που συναντήσαμε ονομαζόταν Ελευθεροχώρι…
Η περιγραφή είναι από το site του Θερσίτη http://thersitis.gr/ όπου υπάρχουν και φώτο
Και κάποια βιντεάκια από την παρέμβαση εδώ και εδώ