Η διαδρομή και εξέλιξη του σωφρονιστικού συστήματος στο Ισπανικό κράτος στη χρονική περίοδο της μεταπολίτευσης. Η δημοκρατία επιχειρεί να μεταλλάξει το ολοκληρωτικό παρελθόν της δικτατορίας του Φράνκο σε όλα τα επίπεδα συμπεριλαμβανομένου βεβαίως του σωφρονιστικού και νομικού καθεστώτος. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα αλλαγών και έχοντας παραχωρήσει τρεις αμνηστίες σε μεγάλο αριθμό κρατουμένων, η δημοκρατία βρίσκεται αντιμέτωπη με μια εκρηκτική κατάσταση.

Οι φυλακισμένοι και οι φυλακισμένες οργανώνονται για να καλυτερεύσουν τη κατάστασή τους: οι δραπετεύσεις, οι εξεγέρσεις κλπ είναι καθημερινά γεγονότα. Είναι η στιγμή, που εφευρίσκει το «λευκό» βασανιστήριο της απομόνωσης, που είναι πολύ περισσότερο από μια απλή τιμωρία. Εμπεριέχει την κατασκευή νέων μεγάλων φυλακών υψίστης ασφαλείας, και την εμφάνιση των μοντέλων FIES (Μητρώα Εσωκλείστων Ειδικής Παρακολούθησης).

Η πολιτική σωφρονισμού δεν επικεντρώνεται τόσο στη φυσική καταστολή(που πάντοτε είναι παρούσα ούτως ή άλλως) αλλά στη ψυχολογική καταστολή και την καταστροφή της προσωπικότητας: την απομόνωση των λεγόμενων επικίνδυνων κρατούμενων από τους υπολοίπους και από τον ίδιο τους τον οικογενειακό, φιλικό και κοινωνικό κύκλο.

Το ντοκυμαντέρ υπάρχει στο black-tracker για κατέβασμα εδώ

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ F.I.E.S.

Το FIES (Fichero de Internos de Especial Seguimiento – Αρχείο Κρατουμένων σε Ειδική Παρακολούθηση) που εφαρμόζεται τα τελευταία χρόνια από το Ισπανικό κράτος αποτελεί μια από τις πιο σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Χωρίς να πρόκειται για ένα θεσπισμένο νομοθετικά καθεστώς, είναι η “άδεια” που έχουν οι δεσμοφύλακες να καταστέλλουν συγκεκριμένους κρατούμενους που οργανώνονται ενάντια στους θεσμούς των φυλακών.

Εφαρμόστηκε για πρώτη φορά το 1991, μετά την αναδιοργάνωση του A.P.R.E. (Asociacion de Presos en Regimen Especial – Σύλλογος Φυλακισμένων σε Ειδικό Καθεστώς), μιας ομάδας συνειδητοποιημένων φυλακισμένων, δραστήριων σε ό,τι αφορά τα προβλήματα της φυλακής. Ήταν επίσης μετά από μια σειρά εξεγέρσεων με ομηρίες δεσμοφυλάκων και προϊσταμένων της φυλακής και της δικαιοσύνης, που πραγματοποιήθηκαν με σκοπό να φτάσουν στην κοινωνία τα αιτήματα των κρατουμένων για βελτίωση των συνθηκών μέσα στις ισπανικές φυλακές.

Το F.I.E.S., που δημιουργήθηκε από τον υπουργό εσωτερικών Antoni Asuncion, σχεδιάστηκε και εκτελέστηκε με σκοπό να καταστρέψει το σύλλογο A.P.R.E. και να διαχωρίσει τον υπόλοιπο πληθυσμό της φυλακής από εκείνους που θεωρούνταν πιο επικίνδυνοι για εξεγέρσεις ή αποδράσεις, φτιάχνοντας έτσι μια φυλακή μέσα στην ίδια τη φυλακή.

Επιλέγουν τους κρατούμενους, τους χωρίζουν σε μικρές ομάδες και τους μεταφέρουν έναν-έναν στα κελιά (medulos) F.I.E.S., τα ειδικά τμήματα όπου κάθε μορφή επαφής με τους άλλους κρατούμενους είναι πια αδύνατη, πράγμα που διευκολύνει την εφαρμογή της καταστολής πάνω τους.

Τους παίρνουν τα ρούχα και τους δίνουν ειδικές στολές και παντόφλες, τους παίρνουν τα στρώματα την ημέρα και τους τα δίνουν πίσω τη νύχτα. Από την αλληλογραφία, όση φτάνει στα χέρια τους έχει λογοκριθεί. Στον προαυλισμό είναι απομονωμένοι χωρίς να είναι απαραίτητα τιμωρημένοι. Για τις μεταφορές μέσα στον περίβολο της φυλακής τούς γδύνουν και τους φορούν χειροπέδες ενώ συνοδεύονται από δεσμοφύλακες οπλισμένους με ρόπαλα και σιδερένια μπαστούνια. Οι δίκες γίνονται μέσα στις φυλακές, κατά τη μεταφορά τους δεν βλέπουν κανένα. Τους ξυλοκοπούν, τους βρίζουν, τους φορούν χειροπέδες (κάποιες φορές για ολόκληρες μέρες)…

Αυτό είναι το F.I.E.S. και αυτό ισχύει από το 1991

Jose Tarrio

(πηγή: Αναρχικό Δελτίο, νο 7, Σεπτέμβρης 2000)

Την Κυριακή 13 Μάρτη, ύστερα από κάλεσμα της συνέλευσης αναρχικών-αντιεξουσιαστών από Κοζάνη και Πτολεμαΐδα, πραγματοποιήθηκε παρέμβαση-συγκέντρωση έξω από τις φυλακές των Γρεβενών. Περίπου 120 σύντροφοι και συντρόφισσες από διάφορες γωνιές της Ελλάδας βρεθήκαμε αρχικά στην προσυγκέντρωση στο πανεπιστήμιο της Κοζάνης. Εκεί πραγματοποιήθηκε συνέλευση όπου οριστικοποιήθηκε η συλλογική μας μετάβαση στις φυλακές των Γρεβενών αλλά και η συλλογική μας στάση έξω από αυτές.

Ένα κομβόι από δεκαπέντε αυτοκίνητα μαζί με ένα λεωφορείο, ξεκίνησε στις 2 το μεσημέρι από την Κοζάνη με κατεύθυνση το Φελλί Γρεβενών, μια απομονωμένη περιοχή που οριοθετείται από τμήμα της οροσειράς της Πίνδου, τον ορμητικό ποταμό Αλιάκμονα και το τεχνητό «οδικό φράγμα» της Εγνατίας οδού…  Λίγο πριν την άφιξή μας στις φυλακές, οχήματα της αστυνομίας τοποθετήθηκαν μπρος και πίσω της μηχανοκίνητης πορείας, ενώ σε γέφυρα της Εγνατίας οδού, ένα αυτοκίνητο της ασφάλειας με 4 κουκουλοφόρους ασφαλίτες έξω από αυτό φρόντισαν για τη φωτογράφιση και την καταγραφή των οχημάτων των διαδηλωτών…

Λίγο αργότερα, το κομβόι έφτασε έξω από τις φυλακές, όπου και σε απόσταση μόλις 30 μέτρων από τα εξωτερικά τείχη πραγματοποιήθηκε η συγκέντρωση ενάντια στο γκουαντανάμο της δημοκρατίας. Τα συνθήματα δυνατά και το κλίμα φορτισμένο στη θέα του κλειστού σιδερόφραχτου κτιρίου. Μας υποδέχτηκαν οι ενθουσιώδεις ιαχές ορισμένων φυλακισμένων που εκείνη την ώρα βρίσκονταν σε προαυλισμό. Αλλά και η επίμονη φωνή, τα γεμάτα πάθος κι αποφασιστικότητα συνθήματα του συντρόφου κι αγωνιστή Χρήστου Πολίτη που εδώ και λίγους μήνες βρίσκεται έγκλειστος στο συγκεκριμένο κολαστήριο στο όνομα των κατασκευασμένων τρομο-διώξεων των αρμοδίων υπουργείων καταστολής. Η συγκέντρωση συνεχίστηκε με τη χρήση μικροφωνικής εγκατάστασης και την καύση ορισμένων πυροτεχνημάτων. Διαβάστηκαν κείμενα για τον εγκλεισμό και τις φυλακές, κείμενα αλληλεγγύης στους αγώνες των φυλακισμένων, κείμενα του Χρήστου Πολίτη για την υπόθεσή του και την υπόθεση όλων. Δυο διμοιρίες ματ, μια ντουζίνα ασφαλίτες και λοιποί ένστολοι κι ένοπλοι, υπό την επίβλεψη του αρχηγού της αστυνομίας της δυτικής μακεδονίας, ανέλαβαν το περίφημο έργο της φρούρησης του κολαστηρίου, του δάσους από βελανιδιές και των βάλτων που το περιβάλλουν…

Ύστερα από δύο ώρες παραμονής μας στο σημείο, αναχωρήσαμε και πάλι με μηχανοκίνητο κομβόι προς την πόλη της Κοζάνης, υποσχόμενοι στους εαυτούς μας, στους φυλακισμένους αλλά και στο σύντροφο Χρήστο Πολίτη, πως θα είμαστε εκεί διαρκώς. Όσο θα υπάρχουν φυλακές, όσο θα υπάρχουν σύντροφοι αγωνιστές μέσα στις φυλακές, όσο θα υπάρχουν κοινωνικές ανισότητες, εκμετάλλευση και καταπίεση, τόσο και οι αγώνες μέσα κι έξω από τις φυλακές  θα είναι ακόμη πιο δυνατοί, ακόμη πιο πολλαπλασιασμένοι.

Στην επιστροφή, 3 χιλιόμετρα μακρύτερα από τις φυλακές, το πρώτο χωριό που συναντήσαμε ονομαζόταν Ελευθεροχώρι…

Η περιγραφή είναι από το site του Θερσίτη http://thersitis.gr/ όπου υπάρχουν και φώτο

Και κάποια βιντεάκια από την παρέμβαση εδώ και εδώ

Κυριακή 13 Μαρτίου. Παρέμβαση στις Φυλακές Γρεβενών
Προσυγκέντρωση στο Πανεπιστήμιο Κοζάνης στις 12:30 μ.μ.

«Τιμούμε τον επαναστάτη, αντάρτη, μέλος του Επαναστατικού Αγώνα, Λάμπρο Φούντα που έπεσε μαχόμενος σε ένοπλη συμπλοκή με τα σκυλιά της εξουσίας έναν χρόνο πριν από σήμερα.
Το κράτος και τα στρατιωτάκια του σιγά σιγά βγάζουν τη μάσκα της δήθεν νομιμότητας και εκτελούν και φυλακίζουν όσους δεν υποτάσσονται στους δικούς τους νόμους και μάχονται για αξιοπρέπεια και ελευθερία.
Εμείς κρατούμενοι των ελληνικών φυλακών ξέρουμε καλά πως η δικαιοσύνη δε βρίσκεται στα αστυνομικά κρατητήρια, στις αίθουσες των δικαστηρίων και στις τρώγλες των φυλακών.
Καιρός να ξυπνήσουν και οι υπόλοιποι…
Λευτεριά στα μέλη του Επαναστατικού Αγώνα, συμμαχητές και συντρόφους του Λάμπρου Φούντα, Πόλα Ρούπα, Νίκο Μαζιώτη, Κώστα Γουρνά
Λευτεριά στους 3 αναρχικούς Σαράντο Νικητόπουλο, Βαγγέλη Σταθόπουλο, Χριστόφορο Κορτέση που διώκονται ως συμμέτοχοι του Επαναστατικού Αγώνα και αρνούνται τις κατηγορίες
Λευτεριά σε όσους είναι στα κελιά…

ΤΙΜΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΝ ΛΑΜΠΡΟ ΦΟΥΝΤΑ

‘άνθρωποι ζουν, πεθαίνουν, γελάνε, κλαίνε, άλλοι προσπαθούν, άλλοι τα παρατούν, άλλοι λένε γεια, άλλοι αντίο, άλλοι σε ξεχνάνε… εμείς δεν ξεχνάμε ποτέ !’ »

Το κείμενο συνυπογράφεται από κρατούμενους των ελληνικών φυλακών σε αριθμό 290 της Β΄ και 195 της Α’ πτέρυγας Λάρισας, 60 της Α’2 και 59 της Γ’2 πτέρυγας Γρεβενών, 435 της Β΄ πτέρυγας Κορυδαλλού, 29 της Ζ’ και 28’ της Η’ πτέρυγας Κέρκυρας, 230 της Α’ πτέρυγας Πάτρας

Πέρασαν δύο χρόνια από τον τραγικό και “περίεργο” θάνατο της αγωνίστριας κρατούμενης και μέλος της Πρωτοβουλίας για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων, Κατερίνας Γκουλιώνη.
Η Πρωτοβουλία διοργανώνει εκδήλωση-συζήτηση για τις συνθήκες κράτησης των γυναικών κρατουμένων, προς τιμή της την Πέμπτη 17 Μαρτίου, στις 8μμ, στο Στέκι Μεταναστών (Τσαμαδού 32 στην Αθήνα).
Στην εκδήλωση θα προβληθεί βίντεο από τις γυναικείες φυλακές, που μιλά και η Κατερίνα και θα μιλήσουν πρώην συγκρατούμενες της.
Η βραδιά θα κλείσει με μουσική και ποτό, όπως θα ήθελε και η ίδια η Κατερίνα.

Η 41χρονη φυλακισμένη για κατοχή ναρκωτικών Κατερίνα Γκουλιώνη είχε βρεθεί νεκρή στο πλοίο που την μετέφερε προς την Κρήτη κατά την μεταγωγή της από τις φυλακές της Κρήτης στις 19 Μαρτίου.

Η Κατερίνα Γκουλιώνη είχε πρωτοστατήσει στις κινητοποιήσεις των κρατουμένων τον Νοέμβριο του 2008 για βελτίωση των συνθηκών κράτησης στις φυλακές και είχε αγωνιστεί για την κατάργηση της κολπικής έρευνας που εφαρμόζεται στις γυναικείες φυλακές ενώ δύο μήνες πριν απευθύνθηκε με επιστολή της στον Συνήγορο του Πολίτη εδώ
Και εδώ είναι το τελευταίο της γράμμα με τίτλο: Χριστούγεννα μέσα στο κελί Μισητοί μου κανίβαλοι

Και εδώ ένα βιντεάκι από συγκέντρωση διαμαρτυρίας

Έγινε δεκτή η νέα εισαγγελική πρόταση από την ανακρίτρια και αποφυλακίστηκε η  συντρόφισσα Φαίη Μάγιερ.

το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών στις 10 Φεβρουαρίου  είχε κάνει δεκτή την εισαγγελική πρόταση που έκρινε «ύποπτη φυγής» τη Φέι Μάγιερ και ζητούσε την προφυλάκιση της. Αυτή ήταν η ανακοίνωση των συνηγόρων της συντρόφισσας:

«Μετά το δημόσιο διασυρμό της για το “δήθεν τρομοκρατικό οικογενειακό παρελθόν της” η Φαίη – Μαρί Μάγιερ “απήχθη” σήμερα το μεσημέρι έξω από το σπίτι της από αστυνομικές δυνάμεις, μετά την έκδοση βουλεύματος του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών, το οποίο δημοσιεύθηκε μισή ώρα πριν τη σύλληψη της και ήρε τη διαφωνία που είχε ανακύψει μετά την απολογία της ενώπιον του ανακριτή στις 17.01.2011 μεταξύ της ανακρίτριας που πρότεινε την επιβολή εις βάρος της του περιοριστικού όρου της εμφάνισης στο ΑΤ της κατοικίας της και της εισαγγελέως που πρότεινε την προφυλάκιση της, υπέρ της εισαγγελικής άποψης, με το σκεπτικό ότι «κατείχε και διάβαζε δημοσιευμένα κείμενα ατόμων που η ίδια χαρακτηρίζει πολιτικούς κρατούμενους».

Εδώ το δεύτερο γράμμα της Φαίης Μάγιερ
ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ ΑΠ’ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ

Τελείωσε χτές στα δικαστήρια του Πειραιά η δίκη των 23 κρατουμένων για την συμμετοχή τους στην εξέγερση των φυλακών κορυδαλλού τον Απρίλιο του 2007.Οι κατηγορούμενοι κρίθηκαν όλοι αθώοι.Οι μάρτυρες κατηγορίας-υπάλληλοι των φυλακών άλλαξαν εντελώς τις αρχικές ψευδείς καταθέσεις τους και έφτασαν στο σημείο να εγκωμιάζουν τους κατηγορούμενους! Φαίνεται οτι αρχίζει και περνάει σε όλους οτι οι φυλακισμένοι δεν είναι πλέον μόνοι στις δίκες και τα κατασκευασμένα κατηγορητήρια πλέον δεν περνάνε.Αναμφισβήτητα είναι μια μεγάλη νίκη των κρατούμενων και των αλληλέγγυων που έδωσαν μαζί αυτήν την μάχη.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ!