Στις 2 Μαρτίου συλλαμβάνουν στη Σαλαμίνα και 3 Μαρτίου προφυλακίζουν, την Έυη Στατήρη – συντροφο του Γ.Τσακαλου και την μητέρα του Αθηνά Τσάκαλου, μαζί με την καταζητούμενη τότε συντρόφισσα Αγγελική Σπυροπούλου.  

Η κατηγορία τους αρχικά, ήταν υπόθαλψη εγκληματία, αλλά λόγω του πλημμεληματικού της χαρακτήρα, που δεν αρκούσε για την προφυλάκιση τους, τις εντάσσουν και στη δικογραφία της απόπειρας απόδρασης της Σ.Π.Φ, σαν μέλη οργάνωσης. Έτσι, η Έυη κρατείται έγκλειστη στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλού μέχρι σήμερα και η Αθηνά βρίσκεται σε συνθήκες ‘’πρωτοποριακού εγκλεισμού’’, αφού τα περιοριστικά μέτρα, της απαγορεύουν την εξόδο από τη Σαλαμίνα, χωρίς κανένα στοιχείο που να δηλώνει συμμετοχή στην οργάνωση της Σ.Π.Φ. 

Ταυτόχρονα με την κρατική ομηρία των φίλων και συγγενών τους, 10 φυλακισμένα μέλη της Σ.Π.Φ. και η Α. Σπυροπούλου, ξεκινούν απεργία πείνας, αναδεικνύοντας την κρατική, εκδικητική ποινικοποίηση των οικογενειακών – κοινωνικών σχέσεων τους, δίνοντας τον αγώνα τους για την αποφυλάκιση των συγγενών και φίλων τους.

Η λήξη του αγώνα αυτού, ήρθε 32 σκληρές ημέρες μετά, με την δέσμευση για την τροπολογία Παρασκευόπουλου που υποτίθεται ότι θα καταργούσε την ποινικοποίηση των προσωπικών και συγγενικών σχέσεων εγκλείστων. Από τότε, η Έυη Στατήρη έχει λάβει 5 απορρίψεις στο αίτημα της για απελευθέρωση. Στην ουσία, ήταν η πρώτη υπόθεση αποφυλάκισης που θα έπρεπε να εφαρμοστεί βάση της τροπολογίας για τους συγγενείς, που πλέον φαντάζει διακοσμητική και παραπλανητική. 

Το σκληρό πρόσωπο που δείχνει η εξουσία στα πρόσωπα των 2 γυναικών, έχει διπλή φύση και απεύθυνση (εντός των τειχών – εκτός των τειχων).

Από τη μια (εντός των τειχών) δείχνει, την εκδικητική μανία του κράτους απέναντι στους αντάρτες πόλης γενικώς και ειδικώς στους φυλακισμένους αγωνιστές και της Σ.Π.Φ., ώστε να τους εξοντώσει ηθικά, βλέποντας πως τα μέλη της ακόμη και μετά τη φυλάκιση τους δεν έχουν παραιτηθεί από τον αγώνα, αποτελώντας μάχημο κομμάτι του. Το κράτος, επίσης, δείχνει το πρόσωπο του τιμωρού, απέναντι σε αγωνιστές που δεν συμβιβάζονται στην παραδοχή της πολιτικής απενεργοποίησης τους λόγω εγκλεισμού, αλλά προσπαθούν ακόμα και την απόδραση για την ελευθερία.

Από την άλλη πλευρά (εκτός των τειχών), με τη μέθοδο του παραδειγματισμού, τραμπουκίζει ψυχολογικά το έξω αγωνιζόμενο κομμάτι της κοινωνίας, δείχνοντας μας πόσο ‘’απο – φασιστικά’’ αντιμετωπίζονται όσοι, όχι μόνο αντιστέκονται και πολεμούν το σύστημά τους, αλλά και αυτοί που συνδέονται μαζί τους με δεσμούς είτε οικογενειακούς ή κοινωνικούς. 

Αναγνωρίζουμε τον αγώνα της Έυης ως συνέχεια της απεργίας πείνας του Μαρτίου, δηλώνοντας την αλληλεγγύη μας εκ των προτέρων σε μετέπειτα στάδια του, σε περίπτωση αρνητικής απόφασης για την αποφυλάκιση της. Διακρίνουμε τα κρατικά κόλπα και τις κατασταλτικές μεθοδεύσεις της εξουσίας (είτε με αριστερά, είτε δεξιά προσωπεία), με σκοπό το διαχωρισμό του αγωνιστικού κινήματος, την παραδειγματική στοχοποίηση προσώπων και σχέσεων με σκοπό την απομόνωση των ανταρτών πόλης και τον διαμελισμό της αγωνιζόμενης πλευράς της κοινωνίας ανάλογα με το πόσο ‘’νόμιμα΄΄ αντιστέκονται οι ατομικότητες ή συλλογικότητες της.

Την Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου, το δικαστικό συμβούλιο καλείται για άλλη μια φορά να αποφασίσει την παράταση ή μη της προφυλάκισης της Εύης Στατήρη.  

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΕΥΗΣ ΣΤΑΤΗΡΗ ΚΑΙ ΑΡΣΗ ΤΩΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΙΚΩΝ ΟΡΩΝ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΤΣΑΚΑΛΟΥ.

ΣΥΝ.ΑΛ.Φ.Α

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΖΩΗ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Στις 21-6-2012 μια ομάδα αντιφασιστών/στριών απάντησε σε μια σειρά θρασύδειλων επιθέσεων των ταγμάτων εφόδου της Χ.Α (εμπρησμούς σπιτιών μεταναστών στο κέντρο της πόλης του Ηρακλείου, δημόσιους εξευτελισμούς και ξυλοδαρμούς μεταναστών στα φανάρια της περιοχής του Γιόφυρου). Ο απολογισμός της επίθεσης βρίσκει το γιο της υποψήφιας βουλευτού της Χ.Α. χτυπημένο ελαφρά. Αμέσως κινητοποιείται όλος ο παρακρατικός συρφετός με επικεφαλής τον τότε περιφερειάρχη της Χ.Α. στη Κρήτη και αρχηγό των ταγμάτων εφόδου Σταύρο Καρεφυλάκη ο οποίος κλαίγεται και αναφέρει ψευδώς ότι στήθηκε ενέδρα «θανάτου» και έγινε επίθεση με μαχαίρι στο λαιμό του χρυσαυγίτη Λευτέρη Πεχηνάκη. Την επόμενη μέρα στις 22-6-2012 πραγματοποιείται έρευνα σε σπίτι συντρόφου, που τη προηγούμενη νύχτα περνούσε από το σημείο της συμπλοκής πηγαίνοντας σπίτι του και συλλαμβάνεται. Μοναδικό στοιχείο είναι ο αριθμός της πινακίδας του αυτοκινήτου του που ψευδώς κατατίθεται από άγνωστο πρόσωπο, το οποίο ούτε καν αναφέρεται στη δικογραφία.
Ήταν ακόμα η εποχή που όλοι κρύβανε την δράση των ταγμάτων εφόδου των ναζιστών καλύπτοντας τους όταν πραγματοποιούσαν τις επιθέσεις τους. Κανείς δεν ήξερε, κανείς δεν άκουγε, κανείς δεν έβλεπε… Όποτε οι φασίστες συναντούσαν εμπόδια στην δολοφονική δράση τους όπως τότε στο Γιόφυρο ή και σε άλλα ανάλογα περιστατικά (Βόλος και Καβάλα) έστηναν σκευωρίες και ρουφιάνευαν αγωνιστές που δεν είχαν καμία σχέση με τα περιστατικά, παρά μόνο επειδή ήταν γνωστοί για την αντιφασιστική τους δράση. Σκοπός τους, να τους εμπλέξουν σε δικαστικές περιπέτειες και να αντιστρέψουν το κλίμα στη κοινωνία παρουσιάζοντας τα φασιστικά τάγματα εφόδου ως θύματα που δέχονται επιθέσεις, στοχοποιώντας κυρίως τον αναρχικό αντιεξουσιαστικό χώρο. Η παραπάνω συνεργασία όλων των θεσμικών μηχανισμών με τη Χ.Α. και η ανοχή τους απέναντι στις ναζιστικές πρακτικές της, οδήγησε στην αποθράσυνση των φασιστών και στην κλιμάκωση της δολοφονικής τους δράσης με αποκορύφωμα την δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι στις 18-9-2013. Η πολιτική διαχείριση του φασισμού από το κράτος μετά τη δολοφονία του Π.Φ. και η δήθεν «αντιφασιστική» στροφή του πολιτικού κατεστημένου δεν πρέπει να μας οδηγήσει στον εφησυχασμό. Γνωρίζουμε ότι οι φασίστες είναι το μακρύ χέρι του κράτους και του κεφαλαίου και ότι ο αγώνας μας ενάντια στο φασισμό θα πρέπει να είναι διαρκής και επίμονος.

ΟΥΤΕ ΣΠΙΘΑΜΗ ΓΗΣ ΣΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ – ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ. ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΒΑΣΙΛΗ ΣΩΤΗΡΙΟΥ ΠΟΥ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΞΥΛΟΔΑΡΜΟ ΦΑΣΙΣΤΑ ΣΤΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

ΠΕΜΠΤΗ 12 ΦΛΕΒΑΡΗ 2015–ΩΡΑ: 09:00 ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

Ανοιχτή Συνέλευση Aναρχικών/Aντιεξουσιαστών Ηρακλείου Κρήτης

• Σάββατο 5/4: Πορεία προς τις Φυλακές Αλικαρνασσού

Συγκέντρωση Πλατεία Αγ.Νικολάου στις 13:00

• Παρασκευή 4/4: Εκδήλωση-Συζήτηση για τις φυλακές υψίστης ασφαλείας και το ειδικό καθεστώς κράτησης με τηλεφωνική επικοινωνία με πολιτικούς κρατούμενους(με κρατούμενους συντρόφους για την υπόθεση του Βελβεντού)  στην Κατάληψη Ευαγγελισμού. Η εκδήλωση θα ξεκινήσει στις 18:30 αυστηρά.

Θα ακολουθήσει καφενείο οικονομικής ενίσχυσης του ταμείου αλληλεγγύης των πολιτικών κρατουμένων & φυλακισμένων αγωνιστών.

• Σάββατο 5/4: Πορεία προς τις Φυλακές Αλικαρνασσού

Συγκέντρωση Πλατεία Αγ.Νικολάου στις 13:00

Συγκέντρωση αλληλεγγύης και αντιπληροφόρησης εν’ όψει του δικαστηρίου των τριών συντρόφων-μελών του Επαναστατικού Αγώνα και των 5 κατηγορούμενων για τη συμμετοχή τους σε αυτόν.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ ΛΙΟΝΤΑΡΙΩΝ
ΣΑΒΒΑΤΟ 1 ΟΚΤΩΒΡΗ 12:00 ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΑΞΙΟΠΡΕΠΙΑ

ΚΑΘΕ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΗ ΚΑΡΔΙΑ, ΚΡΥΒΕΙ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ

Για την Αλληλεγγύη στους Φυλακισμένους Αγωνιστές

Προσαρμόζοντας το νόμο της φυσικής, όπου η δράση φέρνει πάντα αντίδραση, στη μελέτη της κοινωνίας, προκύπτει ότι κανένα εξουσιαστικό σύστημα δεν θα μπορέσει ποτέ να επιβληθεί πλήρως σε αυτούς που υποτάσσει. Ακόμα και την «εποχή της αφθονίας», κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ’90, τότε με το χρηματιστήριο, τη συλλογική ονείρωξη του εύκολου πλουτισμού και τις γελοίες θεωρίες περί τέλους της ιστορίας, υπήρχαν πυρήνες αντίστασης στη μαζική κουλτούρα. Και είναι αυτοί οι πυρήνες που μεγάλωναν όσο η ευημερία αποδεικνύονταν πρόσκαιρη και πλαστή, γιγαντώθηκαν με την εξέγερση του Δεκέμβρη και ωριμάζουν την περίοδο της οικονομικής κρίσης που διανύουμε σήμερα. Στην ευθεία πλέον σύγκρουση με το καθεστώς, οι φυλακισμένοι αγωνιστές δεν είναι τίποτα λιγότερο από το αιχμάλωτο κομμάτι του κινήματος.

Ενάντια σ’ έναν καλοστημένο ποινικό κώδικα, μια βίαιη δικαστική νομοθεσία και ένα κοινωνικά αποδεκτό σωφρονιστικό σύστημα, που φυλακίζει, εξευτελίζει και εξοντώνει αγωνιστές που βρέθηκαν από τη μέσα μεριά του τείχους, η απάντηση δίνεται μέσα από τον ΑΓΩΝΑ. Αγώνας μέσα από την αλληλεγγύη, η οποία αποκτά ένα πολύμορφο χαρακτήρα που δεν περιορίζεται μέσα σε μια συγκεκριμένη φόρμουλα λόγου και δράσης. Είναι αναγκαίο να μη μένουμε μόνο σε αποσπασματικές δράσεις (συγκεντρώσεις έξω από τις φυλακές, παρουσία εντός των δικαστικών αιθουσών, συναυλίες αλληλεγγύης κ.α.) που στη συνέχεια γνωρίζουν ύφεση σε κινηματικό επίπεδο. Χωρίς βέβαια να απαξιώνονται τέτοιου είδους πρακτικές, μιας και αποτέλεσαν και θα συνεχίζουν να αποτελούν σταθερά βήματα για τη δημιουργία μιας δομής με συνέπεια και σταθερή βάση.

Η αλληλεγγύη δημιουργείται και συντηρείται τόσο ατομικά όσο και συλλογικά και δεν θα πρέπει να αποτελεί ξεχωριστό, αλλά αναπόσπαστο κομμάτι της δράσης μας. Άλλοτε με οικονομική στήριξη, άλλοτε με ηθική και άλλοτε με δράσεις έμπρακτης αλληλεγγύης, θα πρέπει να συνυπάρχει σε όλες της τις μορφές και να πηγάζει μέσα από κινηματικές διαδικασίες, με πρώτο βήμα την κοινωνικοποίηση της εκάστοτε υπόθεσης και την ανάδειξη της, αποφεύγοντας νομικά τερτίπια «ενοχής» και «αθωότητας» που συνήθως αποπροσανατολίζουν. Η αλληλεγγύη δεν προϋποθέτει ταύτιση λόγου και δράσης, αλλά την αντίληψη ότι ανεξάρτητα από στρατηγικές ή τακτικές, ανεξάρτητα από τάσεις και ρεύματα, βρισκόμαστε στην ίδια πλευρά του κοινωνικού πολέμου, αυτήν της συνειδητής ρήξης με τον κόσμο της Εξουσίας. Άλλωστε, κάθε δίωξη και κάθε φυλάκιση είναι και μια άσκηση για το κράτος, πάνω στην οποία στήνεται όχι η αντιπαράθεση του εκάστοτε αγωνιστή με τους διωκτικούς μηχανισμούς, αλλά η δοκιμασία της δυναμικής ολόκληρου του κινήματος απέναντι τους. Το κίνημα αλληλεγγύης είναι αναγκαίο να επιδιώκει τη σύνδεση του με τους φυλακισμένους αγωνιστές ώστε να δημιουργηθεί μια σχέση αμφίδρομη. Μια σχέση η οποία θα βασίζεται στην οργάνωση και τη συνέχιση του αγώνα, από κοινού χωρίς διαχωρισμούς «μέσα» και «έξω».

Η ανάδειξη των υποθέσεων, η συνεχής κοινωνική ανάδειξη για την ύπαρξη πολιτικών κρατουμένων, η προπαγάνδιση του λόγου τους, η επικοινωνία και η ανταλλαγή απόψεων αποτελούν μικρές γέφυρες αντίστασης που θα μας φέρνουν όλο και πιο κοντά, ενώ συγχρόνως θα δημιουργούν ρήγματα στη καρδιά του κράτους. Οι δημοσιεύσεις φωτογραφιών και στιγμιότυπων προσωπικής ζωής, οι ψευδείς μαρτυρίες και καταθέσεις, η δυσφήμηση των συντρόφων μέσα από τα καθεστωτικά ΜΜΕ και η χυδαία λασπολογία εναντίον τους, δημιουργώντας το προφίλ του αδίστακτου «εγκληματία», δυσφημώντας συγχρόνως και τον ίδιο τον κοινωνικό αγώνα σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο, αποτελούν μεθόδους άμυνας και όχι επίθεσης ενός κράτους που φοβάται. Με απώτερο σκοπό την πλήρη αποκοπή των φυλακισμένων συντρόφων από το κίνημα αλληλεγγύης.

Μπροστά στον εξευτελισμό, το βασανισμό και τη φυλάκιση των συντρόφων μας, υποχρέωση μας είναι η διαφύλαξη της ακεραιότητας τους ως προς τη φήμη τους και η προάσπιση και συνέχιση του αγώνα τους (μας). Θα βαδίσουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ το δρόμο της ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ και με οδηγό μας τη συντροφικότητα, για τις άγριες μέρες που μαίνονται, ας γίνουμε όλοι μαζί ένα σώμα, που θα επιτεθεί μανιασμένα για να καταστρέψει κάθε εξουσιαστικό και κυρίαρχο μέσο, εντός και εκτός των τειχών.

Πορεία την Παρασκευή 25/02 – ώρα 18:00 -Πλ.Λιονταριών-Ηράκλειο
Σάββατο 26/02: ώρα 17:00-Εκδήλωση-Συζήτηση με θέμα “Αντίσταση στο νέο πλαίσιο καταστολής-Οργάνωση αλληλεγγύης”. Τηλεφωνική επικοινωνία με φυλακισμένους συντρόφους.- στο Θεατρικό σταθμό Ηρακλείου (δίπλα στα κτελ).

Κατεβάστε την μπροσούρα πατώντας εδώ

Συνελεύσεις αλληλεγγύης στους φυλακισμένους αγωνιστές Ηρακλείου & Αθήνας

http://tameioheraklio.espivblogs.net & http://safa.espiv.net/

Στις 29 Νοέμβρη χιλιάδες κρατούμενοι και κρατούμενες στο σύνολο σχεδόν των ελληνικών φυλακών ξεκίνησαν κινητοποιήσεις με αποχή από το συσσίτιο, ενώ από τις 6 Δεκέμβρη πολλοί από αυτούς προχώρησαν και σε απεργία πείνας.

Οι κρατούμενοι επαναφέρουν μόνιμα αιτήματα που αφορούν την προάσπιση των βασικών τους δικαιωμάτων. Ζητούν να σταματήσουν οι καταχρηστικές προφυλακίσεις, η αυστηροποίηση των ποινών και οι άθλιες συνθήκες κράτησης. Να παύσει ο παράλογος εγκλεισμός χιλιάδων ανθρώπων εξαρτημένων από ουσίες και εκατοντάδων παιδιών που μεγαλώνουν μέσα σε κελιά. Απαιτούν, μεταξύ άλλων, να μειωθούν τα ανώτατα όρια κράτησης, να αποφυλακισθούν οι κρατούμενοι με βαριά νοσήματα και οι μετανάστες που κρατούνται για απέλαση. Να καταργηθεί ο αντιτρομοκρατικός νόμος και το ειδικό καθεστώς κράτησης των πολιτικών κρατουμένων (απομόνωση σε υπόγειο χώρο). Να καταργηθούν οι εκδικητικές μεταγωγές και η απομόνωση των φυλακισμένων από την κοινωνία και ιδιαίτερα από τους δικούς τους ανθρώπους. Αναφέρονται ακόμα στην ανύπαρκτη περίθαλψη, στους εξευτελιστικούς σωματικούς ελέγχους, στις απάνθρωπες συνθήκες κράτησης στα αστυνομικά κρατητήρια, στα υπέρογκα ποσά που απαιτούνται για την εξαγορά τμήματος της ποινής, στην παροχή των αναγκαίων ειδών για τη διαβίωση, στην εφαρμογή εναλλακτικών θεσμών έκτισης ποινών.

Την ίδια ώρα ο υπουργός «Δικαιοσύνης» Χ. Καστανίδης κρατά μια στάση που είναι τουλάχιστον εξοργιστική. Αντί να παραδεχτεί την άθλια κατάσταση των φυλακών, κάνει έκκληση στους εισαγγελείς να βρίσκονται σε αυξημένη ετοιμότητα και συγχρόνως βγαίνει στα κανάλια και τις εφημερίδες και χαρακτηρίζει τις κινητοποιήσεις των κρατουμένων «υποκινούμενες» και τα αιτήματα των κρατουμένων «ακραία».

Ε, ναι λοιπόν, είναι «υποκινούμενες», αλλά όχι όπως το εννοεί ο υπουργός. Είναι υποκινούμενες αποκλειστικά από την αξιοπρέπεια των φυλακισμένων απέναντι στα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Προβλήματα τα οποία δε δημιουργούνται τυχαία, αλλά είναι υλοποιήσεις πολιτικών αποφάσεων και στρατηγικής του σάπιου κοινωνικού συστήματος που ο Καστανίδης εκπροσωπεί και διαχειρίζεται. Και «ακραία» δεν είναι τα αιτήματα των κρατουμένων, αλλά η ίδια η βαρβαρότητα του εγκλεισμού και η βίαιη καθημερινότητα στις αποθήκες ανθρώπων που ονομάζονται «σωφρονιστικά» ιδρύματα. Το στοίβαγμα τους σε κελιά-κουτιά που δε χωρούν ούτε τους μισούς, η υγιεινή δημοσίου αποχωρητηρίου, το άθλιο φαγητό, οι πειθαρχικές διώξεις, οι ξυλοδαρμοί, οι απομονώσεις, οι «αυτοκτονίες».

Μαζί με την όξυνση του ταξικού ανταγωνισμού αναπόφευκτα αυξάνεται και η ταξικότητα των φυλακών. Χιλιάδες φτωχοδιάβολοι που κατέφυγαν στη μικρής έντασης εγκληματικότητα για να επιβιώσουν, μετανάστες χωρίς χαρτιά και κάθε είδους περιθωριακοί και λούμπεν που δεν κατάφεραν να προσαρμοστούν στο θαυμαστό κόσμο της νομιμοφροσύνης απαρτίζουν πλέον το έγκλειστο ανθρώπινο δυναμικό. Ταυτόχρονα οι διάφοροι μεγαλοκαρχαρίες, οι τοκογλύφοι και τα λαμόγια που λεηλατούν οικονομικά την κοινωνία προφανώς και δεν αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα με την ταξικότατη «Δικαιοσύνη». Με τα προσχήματα να έχουν πλέον καταρρεύσει και όντας πλέον πασιφανές και για τον πιο αδαή ότι από «σωφρονιστικό» κατάστημα δε βγαίνεις «νοικοκύρης», η φυλακή σαν θεσμός αποκτά τον πραγματικό της ρόλο: απομόνωση-περιθωριοποίηση μέσω του εγκλεισμού όσων δεν εναρμονίστηκαν με τα κοινωνικά και πολιτικά νομικά πρότυπα.

Μέσα στις φυλακές υπάρχουν και δεκάδες άνθρωποι που είναι έγκλειστοι λόγω της πολιτικής τους ταυτότητας και της συνεπούς επαναστατικής τους δράσης ενάντια στο σάπιο κόσμο της εξουσίας. Ανάμεσά τους οι κρατούμενοι των ένοπλων επαναστατικών οργανώσεων 17Ν και Επαναστατικός Αγώνας που δέχονται την πλήρη εκδικητικότητα του κράτους, μιας και όπως είναι γνωστό κρατούνται απομονωμένοι σε «ειδικά» κελιά. Μια φυλακή μέσα στην φυλακή. Επίσης, αναρχικοί και αντιεξουσιαστές που βρίσκονται πίσω από τα κάγκελα με βάση ουσιαστικά μόνο τις συντροφικές και φιλικές τους σχέσεις. Φρονηματικού τύπου διώξεις που έχουν ως απώτερο στόχο τον παραδειγματισμό και την τρομοκράτηση ευρύτερων κομματιών της κοινωνίας που ήδη αγωνίζονται ή θα επιλέξουν να αγωνιστούν ενάντια στην ολοένα εντονότερη επίθεση που κράτος και κεφάλαιο εξαπολύουν αυτήν την εποχή.

Μετά τη μεγάλη απεργία πείνας του 2008, οι φυλακισμένοι και πάλι δε σκύβουν το κεφάλι, δίνοντας το παράδειγμα σε όλους τους απ’ έξω. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι και σε αυτόν τους τον αγώνα γιατί δικαιούνται τουλάχιστον αξιοπρέπεια. Είμαστε μαζί τους γιατί αναγνωρίζουμε πως οι κρατούμενοι είναι αποτέλεσμα των θεσμών του συστήματος και κατ’ επέκταση της κοινωνίας. Έχουμε πλέον καθαρά μες στο κεφάλι μας ότι εκεί μέσα υπάρχουν άνθρωποι που θα μπορούσαν να είναι φίλοι μας, αδέρφια, γονείς, σύντροφοι, και εμείς οι ίδιοι.

Είμαστε μαζί τους και για έναν ακόμα λόγο: στα κολαστήρια αυτά γίνονται πράξη τα πιο αισχρά και ταπεινά δημιουργήματα άρρωστων εγκεφάλων. Είναι εκεί όπου η εξουσία πετάει όλες τις μάσκες της. Όπου ο παραλογισμός και η εκδικητικότητα των μηχανισμών είναι ένας μόνιμος σύντροφος, όπου εξοντώνεται κάθε απείθαρχο πνεύμα.

Για αυτούς τους λόγους στηρίζουμε και διαδίδουμε των αγώνα των φυλακισμένων. Γιατί όποιος μισεί την αδικία γκρεμίζει φυλακές.

ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΘΕ ΦΥΛΑΚΗΣ, ΟΡΑΤΗΣ ΚΑΙ ΑΟΡΑΤΗΣ, ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ – ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ

• Παρασκευή 10/12/10 , ώρα: 16:00 στην πλατεία Αγ. Νικολάου στη Νέα Αλικαρνασσό Hρακλείου

• Δευτέρα 13/12/10 , ώρα: 16:00 στην πλατεία Αγ. Νικολάου στη Νέα Αλικαρνασσό Hρακλείου

• Τρίτη 14/12/10 , ώρα: 17:00 στην πλατεία Αγ. Νικολάου στη Νέα Αλικαρνασσό Hρακλείου

Ανοικτή Συνέλευση Αλληλεγγύης στους φυλακισμένους και τους διωκόμενους αγωνιστές – Ηρακλείου Κρήτης

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ  ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ

ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ

ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ ΑΠΟ 9/10

Κ.ΓΟΥΡΝΑ & Ν.ΜΑΖΙΩΤΗ –

ΔΕΥΤΕΡΑ 1/11/10-ΩΡΑ 10:00

-ΠΛ.ΛΙΟΝΤΑΡΙΩΝ ΗΡΑΚΛΕΙΟ

ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ 1/11/10

-ΩΡΑ 20:00 ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ

ΑΝΟΙΚΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΣΤΟ ΗΡΑΚΕΙΟ