Κειμενο για τον MauricioMoralesDuarte
Σύντροφοι, δεν ήταν μόνο μια στιγμή. Δεν πέρασε και έφυγε. Δεν ξεχάστηκε. Άφησε κάτι πίσω της. Όταν οι αρνήσεις μετουσιώνονται σε συνειδητές επιλογές και αυτές με την σειρά τους σε πράξεις και οι ίδιες οι πράξεις σε άγριες παραστάσεις. Όχι σε ένα γεγονός με αρχή και τέλος μήτε σε μια τραγική απώλεια, μα σε σκυτάλη. Σκυτάλη που με περίσσιο θάρρος θα αναζητήσει νέους επαναστατημένους κύκλους, νέα σώματα που κάνουν πράξη την ανυπακοή και δεν γοητεύονται από πλασματικές ζωές, νέα μονοπάτια που θα σπείρουν τον όλεθρο και θα πραγματώσουν αυτό που τόσο ανυπόμονα προτάσσουμε. Άλλωστε πάντα κάτι μένει. Λένε πως οι ιδέες είναι ανεξίτηλες. Και εδώ, και εκεί και παντού. Όχι μόνο εσείς ,όχι μόνο εμείς, όλοι. Όλοι και για πάντα. Έχουμε ακόμη δρόμο μπροστά μας.
Σύντροφε, χιλιάδες χιλιόμετρα μπορεί να παρεμβάλλονται και πολλές θάλασσες να μας χωρίζουν .Και όμως στη σκέψη σου παίρνουμε δύναμη και γεμίζουμε θάρρος γιατί έπεσες για κάτι τόσο κοινό: για την καταστροφή αυτού του κόσμου.
Επειδή το υπάρχον νοσεί και δεν έχει προσβληθεί από κάποια αρρώστια που εξαπλώθηκε εντός του… Ασθένησε στην δημιουργία του, άλλωστε αυτή από μόνη της μόλυνε τους δημιουργούς της με τον ιό της κοινωνίας, της κοινωνικής ανέλιξης, της επιβολής συνόλων πάνω σε σύνολα και ατόμων σε άτομα, των αλυσιδωτών εξουσιαστικών σχέσεων.
Γι ’αυτό στον θάνατο σου κάναμε τα πολεμικά μας βήματα συνέχεια των δικών σου , χαριστικές βολές στο κοινωνικό δημιούργημα.Εώς ότου καθένας μόνος του, και όλοι μαζί σύντροφοι που πέρασαν και σύντροφοι που θα ‘ρθουν, κλείσουμε με περίσσια ικανοποίηση τα μάτια στο άψυχο σώμα του.
Γι’ αυτό από μια άλλη γωνιά του πλανήτη από κάποια κελιά της Ελλάδας ένα τέτοιο βράδυ με το μυαλόμας σε ‘σένα πριν κοιμηθούμε αγκαλιάζουμε το χάος.
Το άστρο του Mauri φωτίζει τον αγώνα
Σκουλούδης ΓιάννηςΤσιλιανίδης Μπάμπης
Τζίφκας ΣωκράτηςΔημτσιάδης Δημήτρης
Φυλακές ΑυλώναΦυλακές Κορυδαλλού
22 Mαϊου 2011