Άρθρα ανά μήνα: Μάιος 2011
Για τον Θεόφιλο Μαυρόπουλο
«Ξέρω πως υπάρχουν ατέλειωτες ακρογιαλιές και δέντρα μες στη θάλασσα.
Κι ο έρωτας είναι σπουδαίο πράγμα.
Μόνο που εμείς είχαμε αποφασίσει να αλλάξουμε τον κόσμο.
Κι αυτό δε γίνεται με εξοχή. Το χαμε πει αυτό.
Ψάχναμε να βρούμε όπλα.
Ξέραμε πως όλοι πεθαίνουνε, αλλά υπάρχουν θάνατοι που βαραίνουν γιατί διαλέγουν οι ίδιοι τον τρόπο.
Κι εμείς αποφασίσαμε:
ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΣΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΓΙΑΤΙ ΑΓΑΠΑΜΕ ΠΟΛΥ ΤΗ ΖΩΗ»
Να και μια φορά που καμιά λέξη δεν μπορεί να πλαισιώσει επάξια μια πράξη. Τουλάχιστον όχι από τα δικά μας στόματα. Ας μας επιτραπεί μόνο η εκδήλωση μιας βαθιάς συντροφικής εκτίμησης, μιας ζεστής επαναστατικής αγκαλιάς, για τον ευγενή επαναστάτη με τα άγρια όνειρα, Θεόφιλο Μαυρόπουλο που αρνήθηκε να παραδοθεί στις ορέξεις του κράτους και στα αλάνια που συνεχίζουν το ταξίδι που είχαν ξεκινήσει μαζί του.
Κάθε σταγόνα αίμα που χύνεται από τα κορμιά των επαναστατών ποτίζει το άνθος της ελευθερίας στη έρημο ενός σκλάβου κόσμου.
Δύναμη στον αναρχικό επαναστάτη Θεόφιλο Μαυρόπουλο.
Καλή συνέχεια στους συντρόφους του και σε όσους κάθε στιγμή της ζωής τους είναι έτοιμοι να τα δώσουν ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ.
Τζίφκας Σωκράτης
Σκουλούδης Γιάννης
Δημτσιάδης Δημήτρης
Τσιλιανίδης Μπάμπης
πηγή: ιντιμεντια
Κείμενο του Μιχάλη Νικολόπουλου
Αποφυλακηση των 3 της υποθεσης ΝΑΔΙΡ
Θετικά απαντήθηκε η αίτηση αποφυλάκισης των Ivan Gugov και των αδερφών Παναγιώτη και Στέλιο Αναστασιάδη προφυλακισμένων μετά από εισβολή των μπάτσων στο αναρχικό στέκι Ναδίρ.
Τα αδέρφια Αναστασιάδη αφέθηκαν ελεύθεροι χωρίς εγγύηση, με απαγόρευση εξόδου από τη χώρα και να δίνουν παρών 1 φορά το μήνα.
Ο Ivan Gugov αφέθηκε ελεύθερος με εγγύηση 2500 ευρώ χωρίς περιοριστικούς όρους.
Οι σύντροφοι θα είναι και πάλι μαζί μας.
Κανένας σύντροφος όμηρος στα χέρια του κράτους
Λευτεριά σε όλους τους πολιτικούς κρατούμενους.
Το πάθος για τη λευτεριά είναι δυνατότερο απ όλα τα κελιά.
πηγή:indymedia
Κείμενο για τον Mauricio Morales Duarte των Σκουλουδη,Τζίφκα,Δημτσιάδη,Τσιλιανίδη
Κειμενο για τον MauricioMoralesDuarte
Σύντροφοι, δεν ήταν μόνο μια στιγμή. Δεν πέρασε και έφυγε. Δεν ξεχάστηκε. Άφησε κάτι πίσω της. Όταν οι αρνήσεις μετουσιώνονται σε συνειδητές επιλογές και αυτές με την σειρά τους σε πράξεις και οι ίδιες οι πράξεις σε άγριες παραστάσεις. Όχι σε ένα γεγονός με αρχή και τέλος μήτε σε μια τραγική απώλεια, μα σε σκυτάλη. Σκυτάλη που με περίσσιο θάρρος θα αναζητήσει νέους επαναστατημένους κύκλους, νέα σώματα που κάνουν πράξη την ανυπακοή και δεν γοητεύονται από πλασματικές ζωές, νέα μονοπάτια που θα σπείρουν τον όλεθρο και θα πραγματώσουν αυτό που τόσο ανυπόμονα προτάσσουμε. Άλλωστε πάντα κάτι μένει. Λένε πως οι ιδέες είναι ανεξίτηλες. Και εδώ, και εκεί και παντού. Όχι μόνο εσείς ,όχι μόνο εμείς, όλοι. Όλοι και για πάντα. Έχουμε ακόμη δρόμο μπροστά μας.
Σύντροφε, χιλιάδες χιλιόμετρα μπορεί να παρεμβάλλονται και πολλές θάλασσες να μας χωρίζουν .Και όμως στη σκέψη σου παίρνουμε δύναμη και γεμίζουμε θάρρος γιατί έπεσες για κάτι τόσο κοινό: για την καταστροφή αυτού του κόσμου.
Επειδή το υπάρχον νοσεί και δεν έχει προσβληθεί από κάποια αρρώστια που εξαπλώθηκε εντός του… Ασθένησε στην δημιουργία του, άλλωστε αυτή από μόνη της μόλυνε τους δημιουργούς της με τον ιό της κοινωνίας, της κοινωνικής ανέλιξης, της επιβολής συνόλων πάνω σε σύνολα και ατόμων σε άτομα, των αλυσιδωτών εξουσιαστικών σχέσεων.
Γι ’αυτό στον θάνατο σου κάναμε τα πολεμικά μας βήματα συνέχεια των δικών σου , χαριστικές βολές στο κοινωνικό δημιούργημα.Εώς ότου καθένας μόνος του, και όλοι μαζί σύντροφοι που πέρασαν και σύντροφοι που θα ‘ρθουν, κλείσουμε με περίσσια ικανοποίηση τα μάτια στο άψυχο σώμα του.
Γι’ αυτό από μια άλλη γωνιά του πλανήτη από κάποια κελιά της Ελλάδας ένα τέτοιο βράδυ με το μυαλόμας σε ‘σένα πριν κοιμηθούμε αγκαλιάζουμε το χάος.
Το άστρο του Mauri φωτίζει τον αγώνα
Σκουλούδης ΓιάννηςΤσιλιανίδης Μπάμπης
Τζίφκας ΣωκράτηςΔημτσιάδης Δημήτρης
Φυλακές ΑυλώναΦυλακές Κορυδαλλού
22 Mαϊου 2011
Κείμενο Γεράσιμου Τσάκαλου
Παραμένω ελεύθερος ακόμα και ως κρατούμενος…
Το Σάββατο 21 Μαΐου, ενώ είχα μεταφερθεί πριν λίγες μέρες από τις φυλακές Μαλανδρίνου στον Κορυδαλλό για την τυπική εξέταση του εξαμήνου της προφυλάκισής μου, με καλούν για τη μεταγωγή της επιστροφής μου.
Όμως η χολιγουντιανής έμπνευσης συνοδεία μου,(ΕΚΑΜ ,περιπολικά, ειδική κλούβα μεταγωγών) αντί για το Μαλανδρίνο, κατευθύνεται προς τις φυλακές Κορίνθου. Για όσους δεν γνωρίζουν, στον κόσμο της φυλακής ,το σωφρονιστικό κατάστημα της Κορίνθου θεωρείται πρότυπο ελεγχόμενης φυλακής με τη συντριπτική πλειοψηφία των κρατουμένων να διατηρούν σχεδόν «οικογενειακές» σχέσεις με τους δεσμοφύλακες.
Οι λόγοι της έκτακτης μεταγωγής μου είναι προφανείς. Η ειδική μεταχείριση που έχει επιφυλάξει η Κεντρική Επιτροπή Μεταγωγών που υπάγεται στο υπουργείο δικαιοσύνης σε όλα τα μέλη της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς, με το διασκορπισμό μας σε οκτώ διαφορετικές φυλακές, δεν έχει ολοκληρώσει το εκδικητικό της μένος απέναντί μας.
Με την άφιξη μου στην Κόρινθο, κατέστησα σαφές ότι για λόγους αξιοπρέπειας και μόνο, γιατί το ζήτημα δεν είναι ότι θέλω να διαλέγω φυλακή, αρνούμαι να παραμείνω σ’ αυτό το σωφρονιστικό κατάστημα που συχνά δεν μπορείς να διακρίνεις ποιος είναι ο δεσμοφύλακας και ποιος ο κρατούμενος.
Αρνήθηκα λοιπόν έμπρακτα να συμμορφωθώ στις εξευτελιστικές πρακτικές των υπαλλήλων στη διάρκεια του σωματικού ελέγχου, αγνοώντας τους επιδειχτικά. Γι’ αυτή μου την απειθαρχία με οδήγησαν στην απομόνωση για 2 ώρες κι έπειτα επιλέγοντας να κρατήσουν χαμηλούς τόνους με «εγκατέστησαν» σε κελί μαζί με 4 άλλους κρατούμενους, χωρίς κρεβάτι και αναγκαστικά θα κοιμόμουν στο πάτωμα.
Από την πρώτη στιγμή της αιχμαλωσίας μου επέλεξα να μην είμαι το «καλό παιδί», ούτε ο «ιδεολόγος» της φυλακής. Το ζητούμενο , τόσο για μένα όσο και για κάθε αξιοπρεπή κρατούμενο, δεν είναι να «βγάλουμε ήσυχα την ποινή μας» Το «βγάζω ήσυχα την ποινή μου», είναι σαν να αφήνουμε να κλειδώνουν τη ζωή μας για όσα χρόνια μας πετάξουν στα μούτρα οι δικαστές- νταβατζήδες του συστήματος. Είναι σαν να γινόμαστε σκιές ανθρώπων που ξεχνιούνται από τους άλλους για να ξεχαστούν τελικά κι από τους ίδιους τους εαυτούς τους. Είναι σαν να γινόμαστε ένα με τα ατελείωτα πέρα-δώθε των μηχανικών βημάτων μας στο προαύλιο, με προορισμό το τίποτα.
Όμως ο λύκος είναι ακόμα ξύπνιος μέσα μας. Ποτέ δεν αποδέχτηκα να είμαι ένας κλειδωμένος άνθρωπος και γνωρίζω καλά πως το πρώτο βήμα για την ελευθερία και τώρα και πάντοτε κατακτιέται μέσα από τη συνειδητοποίηση που αγνοεί τις απαγορεύσεις τόσο της κοινωνίας όσο και της φυλακής.
Γι’ αυτό τη Δευτέρα 23 Μαΐου αρνήθηκα να μπω στο κελί και οδηγήθηκα στο πειθαρχείο. Η απόφασή μου είναι οριστική και αμετάκλητη. Απαιτώ την άμεση απομάκρυνσή μου από τις φυλακές Κορίνθου. Και γνωρίζω πως αυτή η μικρή μου ανυποταξία καταγράφεται ανάμεσα σε δεκάδες άλλες «ανώνυμες» ανυποταξίες που έχουν χαραχτεί στους τοίχους των πειθαρχείων και της απομόνωσης από αξιοπρεπείς κρατούμενους που ποτέ δεν γνωρίσαμε τα ονόματά τους.
Αυτές οι πράξεις μπορούν να αποτελέσουν κοινό τόπο συνάντησης με όλους αυτούς που δεν μετράνε παθητικά τις μέρες που απομένουν στην ποινή τους, αλλά αναμετρώνται καθημερινά με τον μηχανισμό της φυλακής παραμένοντας ελεύθεροι ακόμα και ως κρατούμενοι.
Ας γνωρίζουν οι υπεύθυνοι και κυρίως οι αρμόδιοι του υπουργείου δικαιοσύνης και της Κεντρικής Επιτροπής Μεταγωγών ότι όπως έχει γραφτεί « Η μέρα μας θα έρθει…»
Κατόπιν όλων αυτών, σήμερα Τρίτη 24 Μαΐου αποφασίστηκε η πειθαρχική μεταγωγή μου. Ήταν αυτό που επεδίωκα .
Τσάκαλος Γεράσιμος
Μέλος της Ε.Ο. Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς
Πειθαρχείο φυλακών Κορίνθου
Υ.Γ. Η σκέψη μου ταξιδεύει και δραπετεύει από τους τοίχους του πειθαρχείου και φτάνει στο νοσοκομείου του Ερυθρού Σταυρού όπου νοσηλεύεται ο Σύντροφος Θεόφιλος Μαυρόπουλος μετά από τη συμπλοκή του με τους μπάτσους στην Πεύκη.
Σύντροφε κράτα γερά.
Σήμερα, όπως με ενημέρωσαν στις 6 μ.μ., θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση έξω από το νοσοκομείο Ερυθρός Σταυρός από αλληλέγγυους.
Τέτοιες κινήσεις αποδεικνύουν ΟΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΔΕ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ.
πηγη:indymedia
Κείμενο σχετικό με την έκτακτη μεταγωγή του Γεράσιμου Τσάκαλου από τον Κορυδαλλό στην Κόρινθο
Έκτακτη μεταγωγή του μέλους της Σ.Π.Φ. Γεράσιμου Τσάκαλου στις φυλακές Κορίνθου
Χθές 20 Μαΐου πραγματοποιήθηκε έκτακτη μεταγωγή του μέλους της Σ.Π.Φ. Γεράσιμου Τσάκαλου στις φυλακές Κορίνθου.
Η μεταγωγή έγινε με τέτοια βιασύνη που τα προσωπικά είδη του Τσάκαλου βρίσκονται ακόμα στις φυλακές Μαλανδρίνου.
Τα στελέχη του υπουργείου δικαιοσύνης συνεχίζουν να εντείνουν το ιδιόμορφο ειδικό καθεστώς κράτησης-πολιτικής απομόνωσης μας. Μετά το διασκορπισμό μας σε οκτώ διαφορετικές φυλακές (Γρεβενά-Κέρκυρα-Κομοτηνή-Δομοκό-Θήβα-Κορυδαλλό-Μαλανδρίνο) και την «εγκατάσταση» των περισσοτέρων από μας σε πτέρυγες προστασίας (πτέρυγες προορισμένες για ρουφιάνους και βιαστές) τώρα προστίθεται και η μεταγωγή της Κορίνθου.
Οι φυλακές της Κορίνθου είναι κυρίως «υπηρεσιακές φυλακές» με τους περισσότερους κρατούμενους να διατηρούν αγαστές σχέσεις συνεργασίας με τους δεσμοφύλακες.
Αυτή η τακτική της διπλής φυλακής αποσκοπεί σ’ έναν διαρκή πόλεμο νεύρων που σίγουρα δε θα μείνει αναπάντητος. Ήδη από τις πρώτες στιγμές άφιξης του Γεράσιμου προκλήθηκαν εντάσεις. Οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι στην έρευνα ζήτησαν από τον σύντροφο μας να «κατεβάσει το μποξεράκι» κατά τη διάρκεια του σωματικού ελέγχου. Φυσικά εισέπραξαν την καθολική και αδιαπραγμάτευτη άρνησή του.
Αυτή η έρευνα αποσκοπεί στον εξευτελισμό του εκάστοτε κρατούμενου και αποτελεί μια επίδειξη εξουσίας από τη μεριά των δεσμοφυλάκων.
Ο Γεράσιμος με την άρνησή του τους έκανε σαφές πως οι απειλές και οι κλειδαριές τους δεν αιχμαλωτίζουν την αξιοπρέπειά μας. Το αποτέλεσμα ήταν να τον οδηγήσουν στην απομόνωση για δύο ώρες κι έπειτα, διεύθυνση και υπάλληλοι, προφανώς αναλογιζόμενοι τις συνέπειες, τον τοποθέτησαν πέμπτο άτομο σε κελί, που σημαίνει «διαμονή» στο πάτωμα.
Αυτές οι τεχνικές σωφρονισμού δε θα μας κάνουν ούτε να ξεχάσουμε, ούτε να ξεχαστούμε. Παραμένουμε πάντα στασιαστές και ετοιμοπόλεμοι εξαπολύοντας νέες προκλήσεις εναντίον της εξουσίας.
Ο ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΤΣΑΚΑΛΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ.
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ
Υ.Γ Την ίδια στιγμή ο Σύντροφος Θεόφιλος Μαυρόπουλος νοσηλεύεται φρουρούμενος στο νοσοκομείο μετά από τη συμπλοκή με τους μπάτσους στην Πεύκη. Όλοι γνωρίζουμε την ιδιαίτερη «φροντίδα» που επιδεικνύουν τα γουρούνια στους τραυματισμένους συντρόφους.
Το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε είναι να επισημάνουμε την ανάγκη να μην αφεθεί μόνος του. Η περίπτωσή του και η σπάνια τόλμη του δε θα αφήσουμε να χαριστούν στη σιωπή.
Είναι η ρεαλιστική θεώρηση της δύναμης κάθε επαναστατημένου ανθρώπου που περνάει από την ανυπακοή στην επίθεση.
21-5-2011
Ε.Ο. Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς
πηγη:indymedia
Διακήρυξη της Ανοιχτής Συνέλευσης Αλληλεγγύης στους Διωκόμενους και Φυλακισμένους Αγωνιστές – Ηράκλειο Κρήτης
Έχουμε πόλεμο
Απτός και ορατός, το οικονομικό και πολιτικό σύστημα εναντίον της κοινωνίας.
Υγεία, παιδεία, ασφάλιση, εργασία καταστρατηγούνται, Όλο και περισσότερες απεργίες κηρύσσονται παράνομες, τα ΜΑΤ ξυλοκοπούν αδιακρίτως διαδηλωτές, περιοχές που αντιστέκονται βρίσκονται υπό αστυνομική κατοχή (Εξάρχεια-Κερατέα), νομοθετήματα (τρομονόμος) ποινικοποιούν όσους τολμούν να σηκώσουν κεφάλι. Από την άλλη η δυσαρέσκεια μεγαλώνει, όλο και περισσότεροι βρίζουν και αναθεματίζουν το πολιτικό σύστημα, τους πολιτικούς, τις τράπεζες, τις ασφαλιστικές, τους μπάτσους, τη μοίρα τους. Κάποιοι δεν αρκέστηκαν σε αυτό, σηκώθηκαν από τους καναπέδες τους, βρέθηκαν, συζήτησαν, οργανώθηκαν και πέρασαν από την απάθεια στην επίθεση. Τράπεζες, πολυεθνικές, βιομήχανοι, αστυνομικά τμήματα, ακροδεξιές ομάδες, το χρηματιστήριο, δικαστήρια και άλλα βρέθηκαν στο στόχαστρο.
Έχουμε ομήρους
Αυτή την στιγμή στην Ελλάδα έχουμε δεκάδες αγωνιστές-ριες που κρατούνται στις φυλακές για τις ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ επιλογές ή τις ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ τους αντιλήψεις. Αν προσθέσουμε όλους όσους διώκονται ποινικά, φτάνουμε σε τριψήφια νούμερα. Έχουμε νεκρούς και ακρωτηριασμένους συντρόφους. Οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι αποκομμένοι από την αγωνιζόμενη κοινωνία, αντιθέτως είναι οι πιο προωθημένοι μαχητές της, είναι αυτοί που το σύστημα ανακήρυξε ως τους πιο επικίνδυνους εχθρούς του, γι’ αυτό και βρίσκονται εκεί που είναι, γι’ αυτό και δικάζονται υπό ειδικό καθεστώς, κρατούνται σε ειδικά κελιά. Γιατί είναι πολιτικοί κρατούμενοι.
Έχουμε ευθύνες
Και δεν είναι λίγες. Πρέπει να οικοδομήσουμε τις βάσεις που θα βάζουν την αλληλεγγύη προς αυτούς σε ένα συνολικό πλαίσιο που θα τους αγκαλιάζει ΟΛΟΥΣ, θα στέκεται δίπλα τους, θα μιλάει με και γι’ αυτούς. Όπως είπε και ο Δ. Κουφοντίνας σε παρέμβαση του:
“Η αναφορά του κινήματος αλληλεγγύης, αλλά και των πολιτικών κρατούμενων, ιδιαίτερα όσων πήραν τα όπλα για να επαναστατικοποιήσουν την κοινωνία, χρειάζεται να είναι ολόκληρη η κοινωνία, και όχι στενοί κοινωνικοί χώροι στο όνομα μιας «καθαρότητας» που οδηγεί σε διαρκή κατακερματισμό, μέχρι το όριο του ατόμου. Είναι απαραίτητη η πολιτική σύνδεση με το ευρύτερο κίνημα, και γι αυτό το κίνημα αλληλεγγύης δεν μπορεί απλώς να είναι καθαρά ιδεολογικό, χωρίς να έχει δηλαδή συγκεκριμένους πολιτικούς στόχους”.
Εμείς από την πλευρά μας ορίζουμε τους στόχους αυτούς ως εξής:
ΣΥΝΟΛΙΚΗ και όχι επιλεκτική αντιμετώπιση του ζητήματος.
Αναφορές στις επί μέρους υποθέσεις δίχως να τις τοποθετούμε στο επίκεντρο, αποκόπτοντας τες έτσι από την ουσία του ζητήματος.
Μπόλιασμα κάθε είδους κοινωνικού αγώνα, από εδώ και στο εξής, με το ζήτημα ύπαρξης πολιτικών κρατουμένων και την αλληλεγγύη προς αυτούς. Να κάνουμε το ζήτημά τους ζήτημα των κομματιών της κοινωνίας που αγωνίζονται. Σε κάθε απεργία, κάθε διαδήλωση, κάθε κατάληψη, κάθε παρέμβαση. Έτσι προετοιμάζουμε το έδαφος για τη στιγμή εκείνη όπου οι συσχετισμοί θα αλλάξουν, όπου η αγανάκτηση και η οργή θα βγει στους δρόμους για να απαιτήσει αυτή τη φορά, όχι μονάχα να ξεσπάσει. Ευθύνη όλων μας είναι μέσα σε αυτές τις απαιτήσεις να κυριαρχούν:
Γενική Αμνηστία όλων των πολιτικών κρατουμένων
Κατάργηση του τρομονόμου
Κατάργηση των ειδικών συνθηκών κράτησης
Ως την επανάσταση, την κατάργηση της εξουσίας, των φυλακών… έχουν να γίνουν ακόμη κάποια βήματα…
Καλούμε κάθε σκεπτόμενο και αγωνιζόμενο άνθρωπο που συμφωνεί με τα παραπάνω, να γίνει κομμάτι της διαδικασίας αυτής. Μπορείτε να μας βρείτε κάθε Δευτέρα στις 19:00 στην κατάληψη Ευαγγελισμού (Θεοτοκοπούλου 18) ή να επικοινωνήσετε μαζί μας στο tameioheraklio@espiv.net
Γράμμα αλληλεγγύης του πατέρα του πολιτικού κρατούμενου Γιάννη Σκουλούδη.
«(Η ‘τρομοκρατία’ ως πράξη αθωότητας…) Από πότε 20 χρονών παιδιά λέγονται τρομοκράτες; Το να σε βαφτίζουν χριστιανό στα 2 και τρομοκράτη στα 22, το να σε επαινούν που διάβαζες εξωσχολικά βιβλία και τώρα να τα προσκομίζουν ως αποδεικτικά στοιχεία εναντίον σου, το να σου φοράν λευκά πουκάμισα στην παρέλαση και τώρα άσπρα αλεξίσφαιρα στα δικαστήρια…» Οι σκέψεις δικές σας…
Έχουν περάσει 7 μήνες από την ημέρα που συνέλαβαν τον γιό μου Γιάννη Σκουλούδη για τον εμπρησμό οχημάτων της ΔΕΗ. Η ανάληψη της ευθύνης για την δράση αυτή από τον ίδιο έφερε σαν αποτέλεσμα την προφυλάκιση του στο σωφρονιστικό κατάστημα νέων Αυλώνα όπως θέλει να αποκαλεί το κράτος αυτά τα σύγχρονα κολαστήρια ανθρώπινων ψυχών.
Βλέποντας τον πόλεμο να οξύνεται όλο αυτό το διάστημα αισθάνθηκα την ανάγκη να χαιρετήσω, θέλοντας να δώσω δύναμη και κουράγιο, όλους όσους στάθηκαν δίπλα του, όσους αντιστέκονται, αγωνίζονται και συνεχίζουν να μάχονται εντός και εκτός των τειχών κόντρα σε αυτό το σάπιο σύστημα που μας θέλει δούλους. Κόντρα στο σκύψε, γλύψε και άρπαξε απ’όπου μπορείς. Κόντρα στον καθωσπρεπισμό, την παραμύθα του βολέματος και του σύγχρονου τρόπου ζωής που σαν υπέρτατο ιδανικό πλασάρει την ησυχία, την τάξη και την ασφάλεια.
Από την δική μου πλευρά σαν γονιός είμαι περήφανος για τον γιό μου και την στάση του αλλά και για όλα τα άλλα παιδιά που αγωνίζονται για την ελευθερία της σκέψης και του ατόμου.
Και λίγα λόγια για τους γονείς. Φέραμε στον κόσμο τα παιδιά μας, τα μεγαλώσαμε και ήρθε η ώρα να τα αφήσουμε να μας οδηγήσουν στο μέλλον. Ας μην προσπαθούμε άλλο να τα κρατήσουμε δεμένα στο παρελθόν. Ας σταθούμε δίπλα τους στα οδοφράγματα και ας μάθουμε εμείς τώρα από αυτά.
Στέλνω την αλληλεγγύη μου σε όλους τους πολιτικούς κρατούμενους αλλά και σε όλους αυτούς που εκτός των τειχών συνεχίζουν να αγωνίζονται επιλέγοντας τον δύσκολο δρόμο προς την απόλυτη ελευθερία.
Σκουλούδης Γιώργος
5 Μάη 2011
πηγή: indymedia